4 มีนาคม 2550 11:19 น.
คอนพูทน
คิดถึงสาวเจ้าสวยระทวยระทึก
มาลองนึกตรึกตรองสนองเสนอ
หลายคนงามถามเถอะจะเจอะจะเจอ
ยังละเมอเพ้อหาพะว้าพะวง
หนึ่งน้องหญิงมิ่งยลระยับระย้า
ชื่อน้องยาอุรารุ่มจะลุ่มจะหลง
แม่หอมช่างหวนชื่นมิคืนมิคง
ต้องลาลงตรงนี้พิรี้พิไร
น้องนงนุชนวลนัดสะบัดสะบิ้ง
มั่นรักจริงแจ่มจันทร์สวรรค์ไสว
นั่นน้องดาวเฝ้าหลงวิลงวิไล
มอบหัวใจให้เธอละเมอละม้าย
อีกหนึ่งน้องข้องจิตสุดฤทธิ์สุดรัก
ใช่หาญหักพักลดมิหดมิหาย
จอยเจ้าเอ๋ยเชยเล่นมิเว้นมิวาย
ชมบัวหงายชายคลองประลองประโลม
จูนเจ้าสวยขวยเขินสะเทิ้นสะท้าน
พบนงคราญปานว่าจะถาจะโถม
ดูไม่จืดจ้องจับพยับโพยม
จะชมโฉมโลมเล้าพะเน้าพะนอ
น้องสวาทมาดคมสนมสนิท
ฟ้าลิขิตจิตเบื่อมิเหลือมิหลอ
จึงต้องจากพรากทั้งมิรั้งมิรอ
โอ้ละหนอขอโทษสะโอดสะอง
อีกหนึ่งสาวสมสุขสนุกสนาน
นวลนงคราญหวานนุ่มจะลุ่มจะหลง
ชื่อน้องแมวแววรื่นมิคืนมิคง
นวลอนงค์คงรุ่มกระชุ่มกระชวย
อีกหนึ่งนามนิน้องประคองประคับ
เยื้องขยับแย้มหยดจะสดจะสวย
ประทินหอมพะยอมฟุ้งจรุงจรวย
เหมือนโชคช่วยชั้นเชิงสเริงสราญ
ติ๋วทั้งสอง..ลองคิดปะติดปะต่อ
ช้ำเกินพอง้อรักสมัครสมาน
ทั้งสองคนยลเพลินมิเนิ่นมินาน
ลืมสำราญรวนเรประเดประดัง
ไม่ลืมน้องสองรีย์ประสีประสา
ที่แล้วมาพาพิลาศมิวาดมิหวัง
ระลึกถึงจึงหาละล้าละลัง
ผิดพลาดพลั้งเพราะรักสะบักสะบอมเอย..//
.........................
2 มีนาคม 2550 10:03 น.
คอนพูทน
หนูเล็กเด็กนัก..ตัวน้อยน้อย
นั่งคอยนานครูผู้อาสา
วันนี้ดีใจไปทัศนา
จากนรา..พาสู่ประตูกรง
สวนสัตว์เสือหมีที่สงขลา
ช้างม้าลาหมูงูห่านหงส์
ชมเพลิดช่างเพลินดั่งเดินดง
ลุล่วง..ลัดลงแล้วคงลา
เสร็จสรรพกลับบ้านยังฐานถิ่น
ไอกลิ่นกรุ่นร้ายตรงชายป่า
รัวยิงรุมยำกระหน่ำมา
พริบตาฆ่าน้องร้องระงม
เลือดนองหลั่งในหัวใจเจ้า
ใครเล่าคร่าลงคงสุขสม
เจ็บหนักพักหน่อยรอยระบม
ขื่นขมขุ่นข้องหม่นหมองนาน
เหนื่อยหน่ายนักหนาทำไฉน
พี่น้องผองไทยไม่พล่าผลาญ
นักเรียนเจียนตายคลายรำคาญ
สงสารมารถึง..ลดครึ่งราคา..
....................
จากตายเหลือบาดเจ็บ๗ราย
28 กุมภาพันธ์ 2550 11:14 น.
คอนพูทน
ใกล้เวลาสายัณห์ตะวันใกล้
หอมดอกไม้ชายป่าพฤกษาหอม
ยอมลำบากตรากตรำก็จำยอม
ทนอดออมพร้อมอยู่จะสู้ทน
เฝ้าหักร้างถางพงก็คงเฝ้า
สนแต่เจ้าจอมใจอื่นไม่สน
ยลนาไร่ให้รื่นชื่นน่ายล
ทั้งดอกผลพวงพราวสกาวทั้ง
เก็บเกี่ยวเสร็จขายส่งคงได้เก็บ
หวังว่าเหน็บหนาวนี้ที่พี่หวัง
ฟังคำนวลนานนมยังคมฟัง
รอเงินยังย่ำแย่แน่คงรอ
แล้วเดินทางกลางไพรออกไปแล้ว
จ่อจิตแน่วถึงนางพลางจดจ่อ
ท้อพอทราบทรวงสั่นใจมันท้อ
เธออ้อร้อทิ้งรักประจักษ์เธอ
หนีเข้ากรุงแล้วกลายชายพาหนี
เก้อครานี้คราวหน้าอย่าได้เก้อ
เจออีกหนคนยากยังอยากเจอ
พกความเซ่อซมซานอยู่นานพก
เจ็บจนจุกจอมใจทำให้เจ็บ
อกเอ๋ยเหน็บหนาวนี้ที่ในอก
ฟกฟูมฟายชายช่างชอกช้ำฟก
นวลผันผกโผผินยุพิณนวล
ปล่อยคนช้ำคร่ำครวญรัญจวนปล่อย
หวนคืนคอยกลอยกวินถวิลหวน
รวนระส่ำพร่ำเพ้อละเมอรวน
เลยไม่ชวนชมชิดคิดง้อเลย
จากไปแล้วแก้วงามเมื่อยามจาก
เอ่ยคำฝากมากนิดมิคิดเอ่ย
เคยพะนอคลอเคียงก็เพียงเคย
พ้นคู่เชยชมชิดลิขิตพ้น
อยู่แห่งไหนใจถามนงรามอยู่
ก่นและกู่ฟ้าก้องร้องเรียกก่น
ล้นทะลักรักนุชพิสุทธิ์ล้น
ดวงกมลไกลเหมือนเดือนรอดวง
ต่อแต่นี้นี่ไหนยังไงต่อ
หวงแต่พองามเพียงรักเรียงหวง
ทรวงระบมตรมเหน็บยิ่งเจ็บทรวง
คำคนลวงบาดลึก ถึกทุกคำ
..........................
26 กุมภาพันธ์ 2550 10:40 น.
คอนพูทน
คิดถึงคุณคนไกลฤทัยห่วง
โอ้พุ่มพวงพาณีวจีหอม
หน้าที่จึง..ถึงจากพรากพะยอม
รักสุกงอมจอมใจไปต่างแคว้น
คำคนคอยลอยลึกระทึกแว่ว
เคยเจื้อยแจ้วเจรจาว่าหวงแหน
มองดาวเดือนเดียวกันสัมพันธ์แทน
ยืนใจลอยคอยแฟนรักแน่นทรวง
ป่านนี้คุณคนดีของพี่หลับ
หรือตื่นนับ..สดับดาวสกาวห้วง
ระยะทางห่างจึงคะนึงรวง
รักล้นดวงฤดีนี้..พี่มอบเธอ
อยากพบพิศพักตร์พริ้มเนื้อนิ่มน้อง
เคียงประคองคลอคู่อยู่เสมอ
จิตระส่ำรัมพามาชวนเพ้อ
โอ้อกเอออวบอิ่มยามยิ้มยวน
ฝากบทกลอนวอนรอขอหอมแก้ม
โฉมแฉล้มแช่มชื่นจะคืนหวน
หลับให้อุ่นไออบกระทบนวล
จูบรัญจวนชวนฝันก่อนวันเจอ..ฯ
..................................
24 กุมภาพันธ์ 2550 10:15 น.
คอนพูทน
เย็นลมโชย..โปรยพลิ้วละลิ่วพร้อย
นั่งเหม่อลอยคอยใครอยู่ใต้สน
เป็นทิวแถวแนวยาวเมื่อยามยล
ไกลลิบล้นพ้นตาฟ้าสีคราม
หินใหญ่น้อย..เรียงกันระเกะระกะ
คลื่นปะทะโถมถาน่าเกรงขาม
ทะเลสวยน้ำใส..หาดทรายงาม
ยิ่งพอยามย่ำเย็นแดดเล่นลม
หาดทรายขาวพราวพร่างกลางเกลียวคลื่น
ช่างแช่มชื่นชวนชิด..สนิทสนม
ทิวทัศน์เรียง..เคียงอร่ามคงความคม
เพลินพลิ้วพรมเพ่งพิศ..วิจิตรมอง
เมื่อคลื่นซัดเสียงซ่าเข้าหาฝั่ง
ไหลคืนหลังฟองลู่..ลอยละล่อง
ปูลมแล่นลิ่วล้ำล้วนช่ำชอง
ไอละอองต้องลมพรมพลิ้วกาย
อัสดงคงครวญรัญจวนแว่ว
จากไกลแล้วจะคืนกลับ..มิลับหาย
งามพริ้งเพริดเฉิดฉันท์พรรณราย
ลาเสียงทรายคลื่นสาด หาดแฆแฆ
..
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟคอนพูทน
หน้าส่วนตัว
1508
