26 ตุลาคม 2547 11:21 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ณ อาณาจักรใจอันเดียวดาย
ความเงียบเหงาไม่เคยคลายจากใจฉัน
เฝ้าทอดถอนใจกับเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวัน
หากเพียงหลับตาก็ได้แต่พบฝันเห็นภาพเธอ
ณ วันเวลาที่ผันผ่าน
ถึงจะเนิ่นนานแต่ยังคงคิดถึงเธอเสมอ
ทุกค่ำคืนได้แต่เฝ้าฝันละเมอ
หากแต่ตื่นมาไม่พบเธอใจก็พลันมีน้ำตา
26 ตุลาคม 2547 11:16 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ได้โปรดเถิดได้โปรดเถิดอย่าปล่อยมือฉัน
แม้ว่ามันจะทำให้เธอต้องทรมานแค่ไหน
ได้โปรดเถิดได้โปรดอย่าจากฉันไป
หลงเหลือเพียงความอาลัยและใจที่จมน้ำตา
ได้โปรดเถิดได้โปรดจงสบตาฉัน
แล้วบอกว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันไปใช่มั้ย
จับมือฉันให้แน่น ๆ แล้วบอกว่าเธอจะไม่จากไป
ได้โปรดเถิดได้โปรดอย่าให้หัวใจต้องร้าวราน
26 ตุลาคม 2547 10:44 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
รำพึง คนึง ฝันหา
น้ำตา มีเพียง น้ำตา
ห่วงหา โรยรา อาลัย
ใจเอ๋ย ใจเอย แสนเศร้า
เงียบเหงา ยามเธอ ห่างหาย
ดอกไม้ ร่วงโรย อาลัย
ยามเธอ ห่างหาย โรยรา
..............................................
~^o^~ คิดถึงทุกคนจัง ไม่ได้แวะมาตั้งนาน