11 ธันวาคม 2546 21:04 น.
ความรักสีเทา
โรคไข้ใจเริ่มก่อกำเกิดเมื่อศตวรรษเท่าไร ? แล้วบุคคลใดเป็นผู้ค้นพบ ? ซึ่งตัวดิฉันเองไม่สามารถหาข้อมูลเหล่านั้นมาให้ได้.. แต่ถ้าจะถามว่า มันมีอาการเป็นเช่นไร อันนี้พอจะหาจะหาคำตอบได้อยู่สักหน่อย..
ความรู้สึก เหมือนป่วยอย่างหนัก เป็นอาการที่เหนื่อยล้า..และอ่อนแรง.. เป็นอาการคล้าย ๆ ที่เค้าเรียกว่า Home sick หรืออาการใหม่ Im sick Because miss U หรือคล้าย ๆ กับไข้ใจมั่ง (อะนะมีด้วยหรอ) อาการนี้จะเกิดสำหรับผู้ที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง สังเกตได้จากการอาการเหงา ๆ เศร้าหมอง ชอบอยู่เพียงคนเดียว อารมณ์หงุดหงิดถึงขั้นฟุ้งซ่าน(ไม่ถึงขั้นทำร้ายร่างกายนะอะ)ไม่ร่าเริงแจ่มใสเท่าที่ควร ไม่ค่อยยิ้ม หัวเราะ หน้าตาหมองคร่ำ บริเวณรอบดวงตาจะซ้ำ
(เพราะว่าอดนอน)
วิธีรักษาทานยาก็คงไม่หายขาด.. นอกเสียแต่ว่ามียาที่ทานแล้วสามารถทำให้ลืมเรื่องราวในบางส่วนได้(ก็มันไม่มีอะนะ นอกเสียแต่ว่าจะวิ่งให้รถสิบล้อชน จนสมองได้รับความกระทบกระเทือนจนเป็นเหตุความจำเสื่อมทำนองเนี้ย) มีวิธีเดียวที่สามารถทำได้ คือเลิกฟุ้งซ่าน ออกไปหาสิ่งแปลกใหม่ให้กับชีวิต ทำสิ่งต่าง ๆ ไม่ให้จิตใจคิดฟุ้งซ่านถึงเรื่องนั้น พยายามใช้ร่างกายให้ทำงานหนักที่สุด ไม่ว่าจะเป็นเข็นครกขึ้นภูเขา หรือคี่ข้างจับตั๊กแตน (เกี่ยวไหมเนี้ย) พอเหนื่อยแล้วจิตใจจะได้ไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่น หรือไหมก็กินเข้าไป อยากทานอะไรก็ทานเข้าไป (ขอแนะนำว่า.. ควรเป็นไอศกรีมชอกโกแล็ค หรือนมโกโก้ ยิ่งข่มเท่าไรยิ่งดี ) กินอิ่มแล้วหลับสบาย และปล่อยให้เวลาดำเนินการผ่านไปของมันเอง เห็นไหมแค่เนี้ยเอง.. แล้วทุกสิ่ง ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง (เว้นแต่ว่าน้ำหนักที่เพิ่มมา 2 ขีด กะอีก 5 โล เหอ ๆ ) อะนะแต่ว่าถ้าเกิดมันไม่หายจริง ๆ ละก้อ คิดหนักแฮ่.. ไงดีละ เค้าคนนั้นมีความสำคัญต่อคุณมากมายเพียงไหน..? เค้ามีค่าพอที่คุณมานั้นเสียเวลาคิดถึงเค้ารึเปล่า..? เค้าเคยทำให้คุณรู้สึกถึงความห่วงใยรึเปล่า ? เค้าคนนั้นเป็นเหมือนอาการเช่นเดียวกันกับคุณหรือเปล่า..? ถามคำถามเหล่านี้ให้กับตัวเอง ซ้ำไปซ้ำมา จนกว่าจะพบคำตอบที่ดีที่สุด ว่า..เค้าคนนั้นเป็นเช่นไร คำตอบอาจจะ o.k. ใช่ แต่ถ้ามันไม่ใช่ละลืมไปได้เลย ถ้าคุณยังมั่วแต่มาเสียเวลากับสิ่งต่าง ๆ ที่มันไร้ค่า.. กับทำให้ตัวคุณเองกับดูแย่ลง.. ไข้ใจไม่พอลามไปถึงไข้หวัดที่ทำให้ตัวคุณต้องล้มเจ็บลง.. ในขณะที่เค้าคนนั้นของคุณ อยู่ดี มีสุข กับใคร..? อะนะ คุ้มค่าพอไหม สำหรับสิ่งที่ทำลงไป น่าจะได้คำตอบที่ดีนะ..
อ้างอิง : จากผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม
8 ธันวาคม 2546 22:48 น.
ความรักสีเทา
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ว่าจะสุขหรือจะเศร้า ไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวัง แต่มีสิ่งหนึ่ง..ที่เราทุกคนได้เรียนรู้..จากความรัก คือ การได้รักมันและได้ รับรักตอบ หากแต่ว่าจะมีสักกี่คนที่..สมหวัง และได้สิ่งที่ปรารถนา และจะมีสักกี่คนที่ได้รักแต่รักกับไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าหวัง..ไว้ และ กับต้องเป็นทุกข์กับความผิดหวัง.. ความรักไม่จำเป็นว่า..ตอนจบของเรื่อง จะต้อง Happy ending เสมอไปหรอกนะ ความรักเป็นเรื่องที่อธิบายยากเหมือนกัน.. มันไม่สามารถสัมผัส และมองเห็นได้ แต่หากว่า..มันสามารถรับรู้ได้จากความรู้สึกข้างในของเรา..เอง สิ่งที่เราค้นหาจากความรัก ไม่ว่าจะสุข หรือเศร้า แต่ที่เราได้รับจากมันจริง ๆ แล้วก็คือ ความรู้สึกที่อิ่มเอม สุขใจ ที่ได้รับหรือให้ไป.. เราอย่าพยายามเรียกร้องผลตอบแทนจากความรัก..เพราะว่า ความรักไม่มีสิ่งตอบแทน แต่หากว่ามันมีคุณค่าอยู่ที่ตัวมันเอง..
แต่..หากเราย้อนกับมามองตัวเราเอง..เราได้รัก เราได้สุข และเราได้ทุกข์ ขึ้นอยู่กับว่าคุณเลือกที่จะรัก หรือว่าคุณใช้ความรักเป็นหรือเปล่า.. สาเหตุที่คนส่วนใหญ่..มักผิดหวังในความรัก มันไม่ได้เกิดจากบุคคลทั้ง 2 ฝ่าย หรอกนะ มันขึ้นอยู่กับว่า คุณเลือกที่จะรักและรู้จักรักให้เป็นหรือเปล่า.. จริง ๆ แล้วไม่มีใครผิดหวังจากความรักหรอกนะ ทุก ๆ คนสมหวังที่ได้รัก.. ความรักมันไม่ได้หมายถึงว่า.. การที่เราได้รักใครสักคนและได้ครอบครองตัวเค้ามา คุณคิดผิดแล้วละ เพราะจริง ๆ แล้วความรักไม่จำเป็นต้องครอบครองให้ได้มา.. แต่มันอยู่ติดกับหัวใจของเราตลอดไป.. เรารับรู้ ได้ ได้โปรดอย่ากล่าวโทษความรักทำให้ผิดหวัง.. ok.อาจจะใช่และสิ่งที่คุณได้รับก่อนหน้านี้มันคุ้มค่ากับความผิดหวังหรือเปล่า.. การที่คุณรักใครสักคนและปล่อยเค้าไป อาจเป็นเพราะอะไรหลาย ๆ อย่าง คุณไม่ได้ผิดหวัง แต่คุณเข้าใจคุณค่าความรักมากกว่า.. ความรักมันต้องใช้องค์ประกอบหลาย ๆ อย่าง.. ความเข้าใจ ความไว้วางใจกัน.. ความรักดี ๆ หาได้ไม่ยาก หากแต่ว่าคุณรู้คุณค่า และเลือกที่จะรักให้เป็นหรือเปล่า..
สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เราได้เรียนรู้.. คือการได้รัก และสัมผัสกับมัน .
4 ธันวาคม 2546 00:12 น.
ความรักสีเทา
เรื่อง : เพิ่งเข้าใจ (just I know)
ที่มา : miss__autumn@^__^@
ฉันเริ่มเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง.. หลังจากให้เวลาผ่านไปสักพัก.. ฉันทำใจได้แล้วละ.. สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะยังไง มันก็จบไปแล้ว ผ่านไปแล้ว ยอมรับว่า..ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเจ็บปวดเกินรับไหวจริง ๆ เจ็บปวดกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เครียดจนลงกระเพาะ จนไม่เป็นอันทำอะไร.. ตอนนี้คอยยังชั่วแล้วละนะ.. หลังจากมานั่งอ่านหนังสือไดอารี่เก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้.. มันทำให้ฉันคิดทบทวนถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น.. เป็นไงละ (สมน้ำหน้าตัวเอง) เสียใจแล้วได้อะไร ร้องไห้แล้วได้อะไร เป็นทุกข์แล้วได้อะไร.. มีแต่ความบอกช้ำก็เท่านั้น ยอมรับว่าที่ 2 3 วันที่ผ่านมา ตัวเองดูไม่ได้เลยจริง ๆ เหมือน (ผีดิบ) ยังไงยังงั้น ปล่อยให้วันเวลาผ่านไปกับการนอนหลับ เพียงเพราะฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วพบกับความปวดร้าว..
ใครจะเคยเป็นอย่างฉันบ้างรึเปล่านะ.. ไม่ว่าจะทำอะไรก็กับนึกถึงเค้าคนนั้นไม่ได้ ยิ่งมองนาฬิกาด้วยแล้ว มันทำให้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่มีเค้าอยู่ ยิ่งเจ็บปวดเมื่อมีเสียงเพลงเหมือนกับสร้างความเจ็บ และตอกย้ำ.. เหมือนอะไร ๆ ในตอนนั้นดูเลวร้ายไปสะหมด.. หัวสมองว่างเปล่า.. กินไม่ได้ นอนไม่หลับ.. ยิ่งกับเจ็บปวดทุกครั้ง ที่อะไร ๆ มันไม่เหมือนเดิม..
ได้แต่ซ้ำเติมตัวเองอยู่อย่างนั้น.. ไม่เคยสงสารตัวเองอย่างนี้มาก่อนเลย.. แต่ก่อนเคยรักเค้ามากมายแค่ไหน.. สุดท้ายความเจ็บซ้ำก็ไม่แตกต่าง เคยเตือนคนอื่นแล้วได้อะไร.. ตัวเองกับโดนสะเอง.. ก็สมควรแล้วละ... รู้ว่ามันจะต้องจบลงแบบนี้ก็ยังจะดื้อรั้นให้มันเปลี่ยนแปลง.. สุดท้าย อืมนะ
ตอนนี้.. ฉันยิ้มให้กับตัวเองได้แล้ว..นะ และอยากจะขอโทษกับตัวเอง..สักพันครั้ง.. วันเวลาที่ผ่านไป.. มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า.. คนที่รักฉันที่สุด คือใคร.. เค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย.. เมื่อหันไปมองดูในกระจกเงา.. เค้าจะยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ ๆ .. ขอโทษนะที่ฉันหลงลืมเธอไป.. ฉันกับไปไขว้คว้าสิ่งที่ไกลออกไป.. สุดท้ายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น รักคนอื่นมากมายเท่าใด ทำเพื่อคนอื่นมากมายแค่ไหน.. สุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือความเจ็บช้ำ ความเจ็บปวด
ฉันพ่ายแพ้ต่อความรัก.. หรือไร.. นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก (ก็น่าจะรู้) ถึงความเจ็บปวดดี.. แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป.. ฉันกับพบว่า.. ในความเจ็บปวดตรงนั้น.. มันทำให้ฉันเข็มแข็ง.. ขึ้นอีกครั้ง และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว.. ฉันเสียใจมามากพอแล้ว เหนื่อยมามากพอแล้ว ทำเพื่อคนอื่นแล้วได้อะไร? นอกจากความเจ็บช้ำที่เกาะกินใจ.. ยอมรับว่าฉันหลงรักคนอื่นมากเกินไป.. จนหลงลืมเผื่อความเจ็บปวดไว้ จนสุดท้ายเมื่อมันเกินขึ้น.. มันเจ็บปวดสุดสาหัสเลยละ
4 ธันวาคม 2546 00:06 น.
ความรักสีเทา
เรื่อง : เพิ่งเข้าใจ (just I know)
ที่มา : miss__autumn@^__^@
ใครจะเคยเป็นอย่างฉันบ้างรึเปล่านะ.. ไม่ว่าจะทำอะไรก็กับนึกถึงเค้าคนนั้นไม่ได้ ยิ่งมองนาฬิกาด้วยแล้ว มันทำให้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่มีเค้าอยู่ ยิ่งเจ็บปวดเมื่อมีเสียงเพลงเหมือนกับสร้างความเจ็บ และตอกย้ำ.. เหมือนอะไร ๆ ในตอนนั้นดูเลวร้ายไปสะหมด.. หัวสมองว่างเปล่า.. กินไม่ได้ นอนไม่หลับ.. ยิ่งกับเจ็บปวดทุกครั้ง ที่อะไร ๆ มันไม่เหมือนเดิม..
ได้แต่ซ้ำเติมตัวเองอยู่อย่างนั้น.. ไม่เคยสงสารตัวเองอย่างนี้มาก่อนเลย.. แต่ก่อนเคยรักเค้ามากมายแค่ไหน.. สุดท้ายความเจ็บซ้ำก็ไม่แตกต่าง เคยเตือนคนอื่นแล้วได้อะไร.. ตัวเองกับโดนสะเอง.. ก็สมควรแล้วละ... รู้ว่ามันจะต้องจบลงแบบนี้ก็ยังจะดื้อรั้นให้มันเปลี่ยนแปลง.. สุดท้าย อืมนะ
ตอนนี้.. ฉันยิ้มให้กับตัวเองได้แล้ว..นะ และอยากจะขอโทษกับตัวเอง..สักพันครั้ง.. วันเวลาที่ผ่านไป.. มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า.. คนที่รักฉันที่สุด คือใคร.. เค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย.. เมื่อหันไปมองดูในกระจกเงา.. เค้าจะยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ ๆ .. ขอโทษนะที่ฉันหลงลืมเธอไป.. ฉันกับไปไขว้คว้าสิ่งที่ไกลออกไป.. สุดท้ายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น รักคนอื่นมากมายเท่าใด ทำเพื่อคนอื่นมากมายแค่ไหน.. สุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือความเจ็บช้ำ ความเจ็บปวด
ฉันพ่ายแพ้ต่อความรัก.. หรือไร.. นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก (ก็น่าจะรู้) ถึงความเจ็บปวดดี.. แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป.. ฉันกับพบว่า.. ในความเจ็บปวดตรงนั้น.. มันทำให้ฉันเข็มแข็ง.. ขึ้นอีกครั้ง และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว.. ฉันเสียใจมามากพอแล้ว เหนื่อยมามากพอแล้ว ทำเพื่อคนอื่นแล้วได้อะไร? นอกจากความเจ็บช้ำที่เกาะกินใจ.. ยอมรับว่าฉันหลงรักคนอื่นมากเกินไป.. จนหลงลืมเผื่อความเจ็บปวดไว้ จนสุดท้ายเมื่อมันเกินขึ้น.. มันเจ็บปวดสุดสาหัสเลยละ รู้แล้วนะ.. ต่อไปจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก..เชื่อไหม.. ตอนนี้ฉันกับนึกถึงหน้าคน ๆ นั้นไม่ออกแล้วละ อาจจะช็อกจนความจำเสื่อมไปแล้วมั่ง ซึ่งก็เป็นผลดีต่อฉัน..แล้วนี้ ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องลืมเค้าสะ.. ทำใจเถอะนะ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เวลาเราจะตัดใจลืมใครสักคน แต่มันก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากถ้าหากเราไม่เริ่มตัดใจเสียแต่ตอนนี้.. อย่าร้องขอให้เค้ากลับคืนมา.. เพราะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้น..เป็นเด็ดขาด ok. ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีนะยะ ยังไงสะเราก็ไม่ใช่ของตายสำหรับใคร.. ฉันยังเป็นลูกที่น่ารักของพ่อแม่ ยังเป็นคนสำคัญของใครอีกหลาย ๆ คน.. นะเลิกทำตัวงี่เง่าสะทีเสียเวลาเปล่า..
หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล มีเรื่องให้ต้องทำ มีเรื่องให้ต้องคิดอีกมากมาย.. เพียงพอแล้วละสำหรับความเจ็บช้ำ เพียงพอแล้วละที่จะต้องลงโทษตัวเองกับการที่มองคนอื่นผิดไป เพียงพอแล้วละ สำหรับ..ความรักที่ให้เธอไม่รู้จักพอ..
ค่อยยังชั่วแล้วละนะ.. ออกไปกระโดดโลดเต้นข้างนอกดีกว่า.. มองดูรอบกายสิยังมีอะไรอีกมายมายให้เราต้องค้นหาอีกเยอะ.. สิ่งที่ผ่านมาคิดสะว่า.. มันไม่เคยเกิดขึ้น.. และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่นอน
เหนื่อยล้า.ทำอย่างไรก็ไม่มีค่าเสียที ตัวฉัน
อีกซักกี่ปี กี่เดือน กี่วัน
คนอย่างฉัน เธอก็ไม่เคยคิดว่าอยู่ในหัวใจ
ทำดีเท่าใดก็เท่านั้น..
ไม่เคยได้เป็นคนผูกพัน ชิดใกล้
ดูไปแล้ว ก็เหมือนชีวิตตัวเองขึ้นอยู่กับใคร
จะคิดจะทำอะไรต้อง เพื่อเธอ เข้าไว้ตลอดมา
ความอดทนคงมีแค่นี้
เชิญเธอไปไขว่คว้าหาคนที่เธอคิดว่าดีกว่า..
เรื่องของเรา.. ก็ขอให้เป็นแค่เรื่องราวเก่า ๆ คืนเวลา
อยู่ในความทรงจำที่ว่าครั้งหนึ่ง.. มีคนที่ไม่มีค่า.. มารักเธอ
อย่าเอ่ยอะไรอีกเลยคนดี..
ผู้หญิงคนนี้ยังยืนหยัด..อยู่ได้
เมื่อเธอกำลังคิดจะคบเค้า..ก็ไม่ต้องพูดอะไร
เอาเป็นว่าฉันเข้าใจก็แล้วกัน
ไม่จำเป็นต้องอธิบาย
เป็นเรื่องง่าย ๆ อะไรก็ต้องแปรผัน
ฉันก็รู้ดีว่าต้องมีสักวัน
ที่เราจะต้องเลิกลากัน แล้วต่างคนต่างไป..
///.
4 ธันวาคม 2546 00:04 น.
ความรักสีเทา
เรื่อง : เพิ่งเข้าใจ (just I know)
ที่มา : miss__autumn@^__^@
ฉันเริ่มเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง.. หลังจากให้เวลาผ่านไปสักพัก.. ฉันทำใจได้แล้วละ.. สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะยังไง มันก็จบไปแล้ว ผ่านไปแล้ว ยอมรับว่า..ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเจ็บปวดเกินรับไหวจริง ๆ เจ็บปวดกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เครียดจนลงกระเพาะ จนไม่เป็นอันทำอะไร.. ตอนนี้คอยยังชั่วแล้วละนะ.. หลังจากมานั่งอ่านหนังสือไดอารี่เก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้.. มันทำให้ฉันคิดทบทวนถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น.. เป็นไงละ (สมน้ำหน้าตัวเอง) เสียใจแล้วได้อะไร ร้องไห้แล้วได้อะไร เป็นทุกข์แล้วได้อะไร.. มีแต่ความบอกช้ำก็เท่านั้น ยอมรับว่าที่ 2 3 วันที่ผ่านมา ตัวเองดูไม่ได้เลยจริง ๆ เหมือน (ผีดิบ) ยังไงยังงั้น ปล่อยให้วันเวลาผ่านไปกับการนอนหลับ เพียงเพราะฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้วพบกับความปวดร้าว..
ใครจะเคยเป็นอย่างฉันบ้างรึเปล่านะ.. ไม่ว่าจะทำอะไรก็กับนึกถึงเค้าคนนั้นไม่ได้ ยิ่งมองนาฬิกาด้วยแล้ว มันทำให้ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่มีเค้าอยู่ ยิ่งเจ็บปวดเมื่อมีเสียงเพลงเหมือนกับสร้างความเจ็บ และตอกย้ำ.. เหมือนอะไร ๆ ในตอนนั้นดูเลวร้ายไปสะหมด.. หัวสมองว่างเปล่า.. กินไม่ได้ นอนไม่หลับ.. ยิ่งกับเจ็บปวดทุกครั้ง ที่อะไร ๆ มันไม่เหมือนเดิม..
ได้แต่ซ้ำเติมตัวเองอยู่อย่างนั้น.. ไม่เคยสงสารตัวเองอย่างนี้มาก่อนเลย.. แต่ก่อนเคยรักเค้ามากมายแค่ไหน.. สุดท้ายความเจ็บซ้ำก็ไม่แตกต่าง เคยเตือนคนอื่นแล้วได้อะไร.. ตัวเองกับโดนสะเอง.. ก็สมควรแล้วละ... รู้ว่ามันจะต้องจบลงแบบนี้ก็ยังจะดื้อรั้นให้มันเปลี่ยนแปลง.. สุดท้าย อืมนะ
ตอนนี้.. ฉันยิ้มให้กับตัวเองได้แล้ว..นะ และอยากจะขอโทษกับตัวเอง..สักพันครั้ง.. วันเวลาที่ผ่านไป.. มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า.. คนที่รักฉันที่สุด คือใคร.. เค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลย.. เมื่อหันไปมองดูในกระจกเงา.. เค้าจะยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ ๆ .. ขอโทษนะที่ฉันหลงลืมเธอไป.. ฉันกับไปไขว้คว้าสิ่งที่ไกลออกไป.. สุดท้ายก็พบแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น รักคนอื่นมากมายเท่าใด ทำเพื่อคนอื่นมากมายแค่ไหน.. สุดท้ายสิ่งที่ได้รับคือความเจ็บช้ำ ความเจ็บปวด
ฉันพ่ายแพ้ต่อความรัก.. หรือไร.. นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก (ก็น่าจะรู้) ถึงความเจ็บปวดดี.. แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป.. ฉันกับพบว่า.. ในความเจ็บปวดตรงนั้น.. มันทำให้ฉันเข็มแข็ง.. ขึ้นอีกครั้ง และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว.. ฉันเสียใจมามากพอแล้ว เหนื่อยมามากพอแล้ว ทำเพื่อคนอื่นแล้วได้อะไร? นอกจากความเจ็บช้ำที่เกาะกินใจ.. ยอมรับว่าฉันหลงรักคนอื่นมากเกินไป.. จนหลงลืมเผื่อความเจ็บปวดไว้ จนสุดท้ายเมื่อมันเกินขึ้น.. มันเจ็บปวดสุดสาหัสเลยละ รู้แล้วนะ.. ต่อไปจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก..เชื่อไหม.. ตอนนี้ฉันกับนึกถึงหน้าคน ๆ นั้นไม่ออกแล้วละ อาจจะช็อกจนความจำเสื่อมไปแล้วมั่ง ซึ่งก็เป็นผลดีต่อฉัน..แล้วนี้ ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องลืมเค้าสะ.. ทำใจเถอะนะ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เวลาเราจะตัดใจลืมใครสักคน แต่มันก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากถ้าหากเราไม่เริ่มตัดใจเสียแต่ตอนนี้.. อย่าร้องขอให้เค้ากลับคืนมา.. เพราะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้น..เป็นเด็ดขาด ok. ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีนะยะ ยังไงสะเราก็ไม่ใช่ของตายสำหรับใคร.. ฉันยังเป็นลูกที่น่ารักของพ่อแม่ ยังเป็นคนสำคัญของใครอีกหลาย ๆ คน.. นะเลิกทำตัวงี่เง่าสะทีเสียเวลาเปล่า..
หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล มีเรื่องให้ต้องทำ มีเรื่องให้ต้องคิดอีกมากมาย.. เพียงพอแล้วละสำหรับความเจ็บช้ำ เพียงพอแล้วละที่จะต้องลงโทษตัวเองกับการที่มองคนอื่นผิดไป เพียงพอแล้วละ สำหรับ..ความรักที่ให้เธอไม่รู้จักพอ..
ค่อยยังชั่วแล้วละนะ.. ออกไปกระโดดโลดเต้นข้างนอกดีกว่า.. มองดูรอบกายสิยังมีอะไรอีกมายมายให้เราต้องค้นหาอีกเยอะ.. สิ่งที่ผ่านมาคิดสะว่า.. มันไม่เคยเกิดขึ้น.. และมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแน่นอน
เหนื่อยล้า.ทำอย่างไรก็ไม่มีค่าเสียที ตัวฉัน
อีกซักกี่ปี กี่เดือน กี่วัน
คนอย่างฉัน เธอก็ไม่เคยคิดว่าอยู่ในหัวใจ
ทำดีเท่าใดก็เท่านั้น..
ไม่เคยได้เป็นคนผูกพัน ชิดใกล้
ดูไปแล้ว ก็เหมือนชีวิตตัวเองขึ้นอยู่กับใคร
จะคิดจะทำอะไรต้อง เพื่อเธอ เข้าไว้ตลอดมา
ความอดทนคงมีแค่นี้
เชิญเธอไปไขว่คว้าหาคนที่เธอคิดว่าดีกว่า..
เรื่องของเรา.. ก็ขอให้เป็นแค่เรื่องราวเก่า ๆ คืนเวลา
อยู่ในความทรงจำที่ว่าครั้งหนึ่ง.. มีคนที่ไม่มีค่า.. มารักเธอ
อย่าเอ่ยอะไรอีกเลยคนดี..
ผู้หญิงคนนี้ยังยืนหยัด..อยู่ได้
เมื่อเธอกำลังคิดจะคบเค้า..ก็ไม่ต้องพูดอะไร
เอาเป็นว่าฉันเข้าใจก็แล้วกัน
ไม่จำเป็นต้องอธิบาย
เป็นเรื่องง่าย ๆ อะไรก็ต้องแปรผัน
ฉันก็รู้ดีว่าต้องมีสักวัน
ที่เราจะต้องเลิกลากัน แล้วต่างคนต่างไป..
///.
หน้าส่วนตัว
767
