13 มกราคม 2547 23:10 น.

เรื่อง ในคืนที่หมองหม่น กับรุ่งเช้าของวันใหม่

ความรักสีเทา

Why? .. ทำไมฉันต้องเสียใจ  ทำไมฉันต้องเจ็บปวดรวดร้าว  ทำไมจิตใจของฉันถึงได้เศร้ามากมายเช่นนี้..  ทุก ๆ อย่างมันดูว่างเปล่า..  กับจิตใจที่เงียบเหงา..  และอ่อนล้า  ทุก ๆ อย่างช่างดูเงียบสงัด..  ยังคงได้ยินเสียงลมพัดผ่านไป  กิ่งไม้ปลิวไสว  แดงดาวส่องประกาย   และพระจันทร์กับถูกเมฆบดบัง..
	ยังคงนั่งอยู่คนเดียวเพียงลำพัง..  ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ หวนคิดถึงอดีตที่เคยผ่านมา..  มันช่างอบอุ่นใจเหลือเกิน..  แต่ในเวลาค่ำคืนนี้.. ฉันกับเงียบเหงาปราศจากเธอเคียงใกล้  แล้วหยดน้ำใส ๆ ก็ไหลริน.. จากตา..  เมื่อเหม่อมองดูบน        ท้องฟ้า..ยามค่ำคืน  มันช่างเงียบเหงาเหลือเกิน  สายลมเริ่มเหน็บหนาว..  อยากวอนกระซิบให้สายลมช่วยนำพาความเศร้าไปบอกกล่าวถึงเธอคนดี..  
ฉันยังคงทำใจไม่ได้..  กับการจากไปของเธอ..  ยังคงคิดถึงวันเวลาเก่า ๆ ใน
ช่วงเวลาที่ฉันมีความสุข  ไม่มีความเงียบเหงาเช่นนี้  เพราะว่าฉันมีเธอ  เธอคนดี.. ตอนนี้เธออยู่ ณ ที่แห่งหนใด..  เพราะฉันจะได้ส่งใจไปวิงวอนให้เธอกลับมา..  
	กลับมาตรงที่ของเรา..  กลับมาเยียวยารักษาใจของฉัน (อีกครั้ง)  ขอร้องเธอ..  โปรดอภัย..กับความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่  ที่ปล่อยให้เธอเดินจากไป..  จนลับตา..         กับการสูญเสีย..ในครั้งนั้น  มีใครบางคนเจ็บปวด  มีใครบางคนเสียใจ..กับการจากไปของเธอคนดี..  อยากบอกเธอคนดีเหลือเกินว่า..  ฉันทุกข์ใจแค่ไหน..กับการไม่มีเธอ..  รักแสนรัก  ห่วงแสนห่วง  แต่ก็ยังปล่อยให้เธอจากไป..  จะเพราะเหตุผล   ใด ๆ ก็ตามแต่.. ที่ทำให้เราต้องจากกัน..  ไม่ใช่ความผิดเธอ..  และก็ไม่ใช่ความผิดของใครคนนั้น..  ผิดตรงที่ฉัน..เองคนดี   ผิดตรงที่ฉันยังคงรักเธอ..  
		ยังคงนั่งกอดเขา..อยู่คนเดียว..  กับหัวใจที่อ่อนล้า  และไม่รู้เลยว่าเมื่อไร.. หัวใจของฉันจะหายจากความโศกเศร้าลงเสียที..  ถามตัวเอง.. จะเจ็บปวดอย่างนี้..  ไปอีกนานแค่ไหน  มันช่วยให้เธอคนดีกลับคืนมาหรือเปล่า..  ตัดใจเสียเถิดนะ..  โปรด..อย่าทำร้ายหัวใจตัวเราเองอีกเลย..  ปล่อยให้มันเป็นไป..  ในสิ่งที่มันควรจะเป็น  ตื่นจากความโศกเศร้าเสียที..  ตื่นจากความเงียบเหงา..  มันไม่มีอะไรดี.. หากมามั่วนั่งเศร้า..เพียงลำพัง   ยอมรับความจริงเถอะนะ..    ถึงแม้ว่า..ในวันนี้และวันต่อ ๆ ไป  ฉันจะไม่มีเธอก็ตาม  อย่ารอคอยในสิ่งที่มันไม่มีทางเป็นไปได้..  ยอมรับและเผชิญกับมัน..  ปล่อยให้กาลเวลาช่วยรักษาบาดแผลภายในใจ..  ในไม่ช้ามันอาจจะดีขึ้นเอง      
		ใกล้รุ่งสางแล้วสินะ..  พระอาทิตย์กำลังจะส่องแสง..  ดอกไม้กำลังผลิบาน.. ต้นไม้แผ่กิ่ง กานใบรองรับแสงแดด..  ค่ำคืนแห่งความเงียบเหงากำลังจะจางหายไป..  หยดน้ำตาเริ่มเหือดแห้ง  หยดน้ำคางก็จางหาย    เสียงนกเริ่มบินออกจากรัง..  ท้องฟ้ากำลังจะเปลี่ยนสี..  ช่างดูมีสีสัน.. ในคืนที่หมองหม่น กับรุ่งเช้าของวันใหม่..
สิ่งต่าง ๆ กำลังจะเปลี่ยนแปลงไป..  มีใครบางคืนตื่นจากคืนที่เหน็บหนาว  และเงียบเหงา..  กับแสงอรุณในยามเช้า..  เริ่มต้นชีวิตใหม่.. 

 The dark side of the moon  คืนฟ้าเหงา-ดาวร้องเพลง
ฉันเองจมอยู่กับน้ำตา
ความรู้สึกเหงาเหมือนฟ้า
อยู่ท่ามกลางแสงดารากับเสียงเพลง

ลอยอยู่ท่ามกลางห้วงอากาศ
เหมือนตัวประหลาดที่คว้างเคว้ง
มีเพื่อนร่วมเหงาร้องบรรเลง
จังหวะเสียงเพลงไม่เศร้าเกินไป

มีความสุขในวงแสงจันทร์
หากเมื่อต้องแสงอาทิตย์พลันเกรียมไหม้
อยู่ได้ในความมืดที่ไม่มืดเกินไป
เพียงแต่ไม่รับความสว่างไสวที่สาดตา

เราอยู่กันคนละด้าน
คุณเดินทางผันผ่านเหมือนกับว่า
โลกนี้ไร้การแบ่งแยกให้ต่างตา
คุณพบฉันอีกด้านของเวลา-กับแสงจันทร์


แต่แล้วคุณเดินทางต่อไป
ฉันทำตัวเหมือนนิยายไม่ถึงฝัน
ด้านที่ต้องแสงอาทิตย์เป็นด้านมืดของพระจันทร์
เราพบกันที่จุดของวัน...
หากแต่จะเจอตลอดกาลนั้นฝันไป				
21 ธันวาคม 2546 16:26 น.

เรื่อง forget-me-not = แด่ความทรงจำจากฉันและเธอ

ความรักสีเทา

อัศวินในชุดเกาะคนหนึ่งเดินเคียงกันมากับสาว
คนรักริมแม่น้ำ  ขณะนั้นเอง  หญิงสาวเหลือบเห็นดอกไม้ชนิดหนึ่งขึ้นอยู่ริม       ตะหลิ่งที่ชัน  เธอข้อร้องให้เขาช่วยเก็บให้  ด้วยชุดเกาะที่หนักทำให้อัศวินหนุ่มเสียหลักเมื่อเหยียดแขนไปเก็บดอกไม้  และได้ลื่นไถลตกน้ำ  เขาไม่สามารถพยุงตัวเองให้ว่ายน้ำได้  และสาวคนรักก็ไม่อาจช่วยเขาได้เลยเช่นกัน  ก่อนที่กระแสน้ำจะดูดกลืนร่างของของเขาลงไปอัศวินหนุ่มได้โยนช่อดอกไม้นั้นให้
อย่าลืมฉัน  (forget-me-not)    เขาตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างหายลับไป   หญิงสาวไม่เคยลืม  เธอจดจำเขาและตั้งชื่อดอกไม้นั้นว่า ฟอร์เกต  มี - นอต  (forget-me-not)  เพื่อระลึกนึกถึงเขา เสมอมา
      เขากันว่าดอกไม้ชนิดนี้ มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้  แถบเม็กซิโก  และบราซิล  ค่อนข้างจะหายากอยู่สักหน่อยอาจจะเป็นเพราะภูมิลักษณะอากาศบ้านเรา  จึงไม่เป็น  ที่แพร่หลายกันมากนัก คงได้แต่ทิ้งชื่อไว้ อย่าลืมฉัน  อะนะ..  อะไรจะซึ้งกัน         สะขนาดนั้นเชียว..   ถ้าหากมีใครให้เราแบบนี้ก็คงจะดีสิ   เน้อะ..เหอ ๆ  
     จริง ๆ แล้วนะ  สิ่งที่มีค่าที่สุด มันไม่ใช่แค่ดอกไม้เพียงดอกเดียวหรอกนะ  แต่หากเทียบกันแล้ว..มันมีค่าในความทรงจำมากกว่า.. อย่าลืมฉัน           (forget-me-not)  สิ่งที่ชายคนนั้นต้องการก็คือ ให้เค้าได้อยู่ในความทรงจำของเธอตลอดไป..  ให้จดจำช่วงเวลาที่ดีนี้เอาไว้..  ถึงแม้ว่าเขาและเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน..ก็ตาม  ช่วงเวลาต่าง ๆ มีสิ่งต่าง ๆ ได้ผ่านเข้ามา ไม่ว่าเรื่องดี หรือร้าย  สุข หรือเศร้า คน ๆ นั้นก็เข้ามาอยู่ในความรู้สึกของคุณ.. โปรดเก็บช่วงเวลาที่ดี ๆ  ไว้ให้คงอยู่ตลอดไป..  ถ้าคุณอยากจดจำช่วงเวลาที่ดี ๆ ก็หมั่นสร้างความประทับใจให้แก่กัน  หมั่นคอยดูแลเอาใจใส่กัน  อาจจะเป็นช่วงเวลาเล็ก ๆ ที่ได้พูดคุยกัน  แต่มันอาจมีค่าในความทรงจำของคน ๆ หนึ่งก็เป็นได้..  หมั่นเก็บช่วงเวลาดี ๆ เอาไว้  ให้จดจำ  ถึงแม้ว่า.. วันเวลาจะหมุนผ่านไปสักเท่าไร?  มันก็อยู่ในความทรงจำของคุณและเขาตลอดไป..
ด้วยความรักและปรารถนาดีจาก   miss__autumn@^__^@    

  				
21 ธันวาคม 2546 16:22 น.

เรื่อง forget-me-not = แด่ความทรงจำจากฉันและเธอ

ความรักสีเทา

อัศวินในชุดเกาะคนหนึ่งเดินเคียงกันมากับสาว
คนรักริมแม่น้ำ  ขณะนั้นเอง  หญิงสาวเหลือบเห็นดอกไม้ชนิดหนึ่งขึ้นอยู่ริม       ตะหลิ่งที่ชัน  เธอข้อร้องให้เขาช่วยเก็บให้  ด้วยชุดเกาะที่หนักทำให้อัศวินหนุ่มเสียหลักเมื่อเหยียดแขนไปเก็บดอกไม้  และได้ลื่นไถลตกน้ำ  เขาไม่สามารถพยุงตัวเองให้ว่ายน้ำได้  และสาวคนรักก็ไม่อาจช่วยเขาได้เลยเช่นกัน  ก่อนที่กระแสน้ำจะดูดกลืนร่างของของเขาลงไปอัศวินหนุ่มได้โยนช่อดอกไม้นั้นให้
อย่าลืมฉัน  (forget-me-not)    เขาตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างหายลับไป   หญิงสาวไม่เคยลืม  เธอจดจำเขาและตั้งชื่อดอกไม้นั้นว่า ฟอร์เกต  มี - นอต  (forget-me-not)  เพื่อระลึกนึกถึงเขา เสมอมา
      เขากันว่าดอกไม้ชนิดนี้ มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้  แถบเม็กซิโก  และบราซิล  ค่อนข้างจะหายากอยู่สักหน่อยอาจจะเป็นเพราะภูมิลักษณะอากาศบ้านเรา  จึงไม่เป็น  ที่แพร่หลายกันมากนัก คงได้แต่ทิ้งชื่อไว้ อย่าลืมฉัน  อะนะ..  อะไรจะซึ้งกัน         สะขนาดนั้นเชียว..   ถ้าหากมีใครให้เราแบบนี้ก็คงจะดีสิ   เน้อะ..เหอ ๆ  
     จริง ๆ แล้วนะ  สิ่งที่มีค่าที่สุด มันไม่ใช่แค่ดอกไม้เพียงดอกเดียวหรอกนะ  แต่หากเทียบกันแล้ว..มันมีค่าในความทรงจำมากกว่า.. อย่าลืมฉัน           (forget-me-not)  สิ่งที่ชายคนนั้นต้องการก็คือ ให้เค้าได้อยู่ในความทรงจำของเธอตลอดไป..  ให้จดจำช่วงเวลาที่ดีนี้เอาไว้..  ถึงแม้ว่าเขาและเธอจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน..ก็ตาม  ช่วงเวลาต่าง ๆ มีสิ่งต่าง ๆ ได้ผ่านเข้ามา ไม่ว่าเรื่องดี หรือร้าย  สุข หรือเศร้า คน ๆ นั้นก็เข้ามาอยู่ในความรู้สึกของคุณ.. โปรดเก็บช่วงเวลาที่ดี ๆ  ไว้ให้คงอยู่ตลอดไป..  ถ้าคุณอยากจดจำช่วงเวลาที่ดี ๆ ก็หมั่นสร้างความประทับใจให้แก่กัน  หมั่นคอยดูแลเอาใจใส่กัน  อาจจะเป็นช่วงเวลาเล็ก ๆ ที่ได้พูดคุยกัน  แต่มันอาจมีค่าในความทรงจำของคน ๆ หนึ่งก็เป็นได้..  หมั่นเก็บช่วงเวลาดี ๆ เอาไว้  ให้จดจำ  ถึงแม้ว่า.. วันเวลาจะหมุนผ่านไปสักเท่าไร?  มันก็อยู่ในความทรงจำของคุณและเขาตลอดไป..
ด้วยความรักและปรารถนาดีจาก   miss__autumn@^__^@    

  				
17 ธันวาคม 2546 18:54 น.

เรื่อง รัก หรือ หลง (Love or Lose)

ความรักสีเทา

เจ็บปวดเหมือนกันนะ  ในส่วนลึก ๆ แล้ว  รักก็มีอยู่ 2 อย่าง  ไม่ผิดหวัง        ก็สมหวัง  แต่หากว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเค้าเรียกกันว่า ความรัก  หรืออาการหลง  ไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกัน?  ว่ามันเรียกอะไรกันแน่น..   ระหว่าง รัก กับ หลง  มันคืออะไรกัน   ยามไม่ได้พบพานก็ว้าวุ่นจิตใจสะเหลือเกิน  ยามเมื่อเราไกลห่างสิ่งต่าง ๆ ก็ดูว้าวุ่นไปหมด  กลัวสักวันว่าคน ๆ นั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นอื่นไป  ยิ่งเห็นใครต่อใครเค้าเดินจูงมือกัน  แต่สำหรับฉันมันกลับว่างเปล่า..  ไม่มีคนที่คุ้นเคยเคียงข้าง.. ได้แต่เดินเพียงลำพัง..  คนเดียว  
	นี่คือความรักใช่ไหม?  หรือว่าเป็นแค่อาการหลงเท่านั้น?  
สำหรับฉันแล้ว..ไม่ว่าจะเป็นความรักหรือความหลง สุดท้าย  คน ๆ นั้น ก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในหัวใจคุณ   ฉันว่ามันควบคู่กันนะสำหรับสองนี้ ความรัก กับ ความหลง  ในเมื่อเรารักใครสักคน  เราทำทุก ๆ อย่างเพื่อให้ได้ครอบครอง
หัวใจของใครคนนั้นมา  ถึงแม้ว่าจะต้องทนทำทุก ๆ อย่าง ก็ตาม  รักจนไม่ลืมหูลืมตาว่ามันถูก หรือ ผิด   ก็เปรียบเสมือนกับว่าเราเดินในเขาวงกตที่ไม่เห็นทางออก   ทนอยู่ในรักที่ขมขืน  ก็เปรียบกับว่าเราหลงงมงายในคำพูดของเค้ามากเกินไป  ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า..สักวันเค้าคงกลับมาเหมือน     ดังเดิม..
	ก่อนที่เราจะรักใครสักคน?  ฉันอยากให้คุณเฉลียวใจสักนิดนึ่ง..ว่า  มันเกิดจากความรัก และที่ไม่ได้มาจากการหลง..  เรารักเค้าเพราะในสิ่งที่เค้าเป็น  แต่ไม่ใช่เพียงเพราะว่าเราหลงเค้าในแบบที่เราอยากจะให้เค้าเป็น..   อยากให้คุณแยกแยะ        ให้ออกระหว่าง ความรัก  กับ  ความหลง   เพราะทุกวันนี้ หากคุณย้อนกับไปถามใจตัวเองว่า..  ฉันรักเค้าเพราะอะไร..ทั้ง ๆ ที่เค้าก็ทำให้ฉันเจ็บช้ำหัวใจมากมายเหลือเกิน  แต่ฉันก็ยังทนอยู่กับเค้า..เพราะ.  นั้นนะ เค้าไม่ได้เรียกว่าเกิดจากความรักหรอกนะ   
เป็นเพราะว่าคุณหลงอยู่ในวังวนของตัวเอง  ยึดติดภาพรักเดิม ๆ ทั้งที่มันแปรเปลี่ยนไป..   ถ้าหากจะพูดถึงความรักแล้ว  มันมีนิยามความหมาย 108 ประการเลยละ  แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราหลงลืมมันไป..  ความรักคือบุคคล 2 คนต่างมีความรู้สึก    ดี ๆ ให้แก่กัน  มิใช่แต่เพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกระทำต่อผู้นั้น..  ถ้าจะถาม?  ว่าแล้วดิฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าความรักของดิฉันมันเกิดจากความรัก
หรือความหลง  ไม่ยาก..  ถ้าหากคุณรักใครสักคน..แล้วดูผลสะท้อนจากใครคนนั้นว่าเป็นไง..  เค้าดีต่อคุณไหม?  เค้ารักคุณตอบหรือเปล่า?  แต่ถ้าไม่แล้ว
คุณยังจะดื้อดึง นั้นละ อาการหลง เลยละ  และถ้าหากว่าคุณยังปล่อยให้เป็นอย่างนั้นเรื่อยไป..  คนที่จะโดนทำร้ายมากที่สุดก็คือ..ตัวคุณเอง..            
	มันยังไม่สายเกินไปหรอกนะ..  หากคุณถามใจตัวเองว่าสิ่งที่คุณกระทำต่อเค้าคนนั้น คือ ความรัก  หรือว่า  ความหลง  อย่าปล่อยให้ตัวเองหลงอยู่ในวังวน ที่มีแต่สิ่งปวดร้าว..อีกเลย..  ความรักมันต้องมีสิ่งดี ๆ ตอบแทนให้กับและกัน  แต่หากว่าความรักของคุณมันเป็นแค่เพียงฝ่ายเดียว หลงงมงายอยู่เพียงลำพัง  สิ่งที่คุณได้รับก็คือความผิดหวัง  มันแสนจะทรมานและปวดร้าว  จนทำให้ใครต่อใครหลงผิด เพียงแค่ประชดในรักที่คุณไม่ได้หวังไว้ 
 มันคงไม่ยากเกินไป..หรอกนะ  ที่จะทำใจแล้วเดิน   จากลา.. ถอยออกมาค้นหาตัวเอง..  จนกว่าจะค้นพบสิ่งที่เรียกว่าเกิดจากความรักจริง ๆ  
  				
17 ธันวาคม 2546 18:41 น.

เรื่อง ผู้หญิง 1 (Woman)

ความรักสีเทา

เขาบอกว่า ผู้หญิง เป็นเพศที่เข้าใจได้ยากที่สุด  อารมณ์ปรวนแปรง่ายเหมือนตามฤดูกาล  ฉันก็ไม่รู้หรอกนะทำไม!  ผู้หญิงทุกคนถึงเป็นอย่างนั้น (ทั้งที่       ผู้เขียนเองก็เป็นผู้หญิง)   วันดีคืนดีอยากร้องไห้ อยากหัวเราะ  ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน   ผู้หญิงอะนะมีจิตใจที่ใส่ซื่อบริสุทธิ์  มักจะเข้าใจอะไรที่ละเอียดลึกซึ้ง (มากกว่าคุณผู้ชาย)   จากสภาพสังคมแล้วที่เห็นอยู่ทุกวัน ก็ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่หรอก         เขาบอกว่าสังคมเปิดโอกาสให้ผู้หญิงมากขึ้น  ไม่เห็นจะจริงอย่างที่เข้าว่า เพราะส่วนใหญ่ในห้องทำงาน อย่างน้อยก็ต้องมีพวกผู้ชายที่คอยบงการผู้หญิงเรา ๆ อยู่ดี  พวกนี้จะไปรู้อะไร นอกจากบ้างาน  บ้าอำนาจ   แล้วทำไมพวกเราจะต้องไปนั่งทำรับฟังมันด้วยนะเนี้ย..  
ทำไมจะต้องแต่งงาน..  ทำไมจะต้องจบชีวิตสั้น ๆ ด้วยคำ ๆ นี้  ทำไมจะต้องตามหาความรักกันสะขนาดนั้น  เป็นไงอยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นจะตายเลย  อย่างน้อยปัญหาต่าง ๆ (ปกติที่เคยมีอยู่แล้ว)  ก็ไม่ต้องมานั่งปวดกะโหลกก็เรื่องพันธ์นี้  จากสถิติที่เห็นในสังคมปัจจุบันแล้ว  สถานะภาพทางครอบครัว จะหย่าร้างมากที่สุด  อย่างน้อง100 ราย  ก็จะมีครอบครัวที่หย่าร้าง 40 ราย  ก็นับว่าสูงเอาการเหมือนกันนะ  ความรักที่ทำให้หลงผิด คบไปคบมาพอรู้ธาตุแท้ ก็ทำตัวหนี้ห่าง  อยู่กันไม่ได้ก็ต้องเลิกกันไป   ถ้าจะบอกว่าระหว่างผู้หญิงกับ ผู้ชายใครเลวกว่ากัน  ถ้าผู้เขียนจะตอบว่าเป็นผู้ชายมากกว่า จะผิดอะไรเพราะผู้เขียนเป็นผู้หญิง  ok. เอาแบบยุติธรรมก็ได้..   โลกมันไม่สมบูรณ์แบบหรอกนะ ส่วนมากผู้ชายดี ๆ จริง ๆ ที่หลงเหลือบนโลกใบนี้จริง ๆ จะถูกทำร้าย  แต่สำหรับผู้หญิงสิ  ที่มีจิตใจที่ใส่บริสุทธิ์ไม่รู้ต่อเท่าไรกับถูกทำร้ายจากพวก  ผู้ชาย  ที่ผู้หญิงเป็นอย่างทุกวันนี้  ก็เป็นเพราะใครละ  ก็ไม่ใช่เพราะพวกผู้ชายหรอกรึ  รึว่าไม่จริงละ ใช้อุบายเลห์กลทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ครอบครอง  มันก็  ดูเหมือนกับ   ลูกเสือที่เชื่อง ๆ สุดท้ายก็ไม่ทิ้งสัญชาติญาณของสัตว์ป่า   พวกผู้ชายมักจะตีเส้นกรอบแล้วให้ผู้หญิงต้องทำตาม แล้วต้องเจาะจงด้วงว่างานบ้านต้องเป็นของผู้หญิง  สำหรับ  ผู้ชายต้องออกไปซิ่งอยูนอกบ้าน  (อย่างนั้น..หรอ)  ต่อให้หัวเด็ด ตีนขาดยังไง ฉันก็ไม่ยอมจะถูกกดขี่จากเพศตรงข้ามหรอกนะ..   สังคมประนามว่า    ผู้หญิงหลายใจเป็น     ผู้หญิงไม่ดี   แล้วพวกผู้ชายที่ไปแย่งภรรยาชาวบ้าน  หรือหลอกลวงผู้อื่นมาเป็นภรรยา(น้อย)ละ กับเทิดทูนว่า โห! นายเจ๋งวะ ยุติธรรมดีสะเหลือเกิน..ชีวิต  
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน  ว่าใครเป็นคนกำหนดว่าเพศชายจะต้องเป็นเพศที่     เข็มแข็ง  แล้วเพศหญิงต้องเป็นเพศที่อ่อนแอ..  มันน่าจะหมดยุคสมัยไปตั้งนานแล้วละ  เดี่ยวนี้ผู้หญิงก็ไม่ต่างจากผู้ชายไปสักเท่าไรหรอกนะ..  คนเราอย่ามองแค่ว่าเธอเป็นหญิง  แล้วฉันเป็นชาย  และฉันจะต้องเป็นผู้นำ..  เปลี่ยนความคิดใหม่สะเถอะนะ..   ขอแค่มองกับเหมือนกับคนธรรมดา..ไม่แตกต่างจากคนอื่นสักเท่าไร..  เพราะโลกมันไม่สมบูรณ์แบบ  จึงถูกสร้างขึ้นมาไม่เหมือนกัน..  ก็เหมือนกับว่าพระจันทร์และจะต้องมีดวงดาวเรียงรายอยู่รอบข้าง  เพื่อที่จะให้โลกดูกลมกลืม  และไม่หว้าเหว่ จนเกินไป..  เพราะทุกอย่างมันมีบทบาทหน้าที่เหมือนกัน  ไม่ว่าจะอย่างไงก็แล้วแต่..  ขอแค่มองฉันเหมือนว่าฉันเป็นคน ๆ หนึ่ง แต่มิใช่..ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเอง..
ทำไม..อยู่คนเดียวแปลกตรงไหน
เก๋จะตายเป็นหญิงเก่ง
ทำอะไรด้วยตัวเอง
ชีวิตก็ครื้นเครงได้เหมือนกัน..
ทำไม..ต้องมีใคร
เมื่ออยู่ได้ด้วยตัวฉัน
ชีวิตนี้ทุก ๆ วัน
ก็ใช่ว่าความสุขมันจะน้อยไป..
	ไม่เอาล่ะ  มีแฟน
	ยังไม่พร้อมจะมีคนควงแขนเคียงใกล้
	ยังรู้สึกว่าคงเกะกะเกินไป
	และยังอยากให้ชีวิตได้ทำอะไร ๆ
	โดยไม่ต้องเกรงใจ..
	ใครอีกคน
	
  				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟความรักสีเทา
Lovings  ความรักสีเทา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟความรักสีเทา
Lovings  ความรักสีเทา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟความรักสีเทา
Lovings  ความรักสีเทา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงความรักสีเทา