13 มิถุนายน 2547 15:15 น.
ความทรงจำ
*ไม่ต้องมาขมวดคิ้วไรเลยนะ เราไม่กล้า* *มันอุตส่าห์เปิดทางให้ขนาดนี้แล้วนะ* *เอาไว้เราค่อยบอกมันในเอ็มดีกว่า มันออนเมื่อไหร่ก็รู้เอง* ฉันก็ออฟไลน์แล้วก็ลุกขึ้นเตรียมหยิบอุปกรณ์เครื่องเขียนที่ใช้ทำการบ้านขึ้นข้างบน รี โทรศัพท์ ค่า ฉันก็วางเครื่องเขียนลงและวิ่งไปรับโทรศัพท์จากแม่ ฮัลโหล รีเหรอ อืม นี่เดียนะ รู้แล้ว มีไรเหรอ ทำไรอยู่ พอดีว่าเราจะจัดกระเป๋าเตรียมนอนแล้วอ่ะ มีไรเปล่า ไม่มี แค่โทรมาหาเฉยๆ อืม งั้นก็แค่นี้ก่อนนะ แม่เราจะใช้โทรศัพท์ อืมๆได้ๆ หวัดดี ฝันดีนะ จ๊ะ เหมือนกันนะ น่าเสียดายคุยกันได้ไม่นาน ก็เรากลัวเธอยังไม่กลับ นี่! ไร หัดเช็คเมล์บ้างนะ หวัดดี แล้วฉันก็วางสายลงพร้อมอมยิ้ม(อยู่คนเดียว)แล้วก็หยิบอุปกรณ์เดินขึ้นข้างบน / ผมมองโทรศัพท์ในมืออย่างงงๆ ที่เธอพูดหมายความว่าไง ผมไม่รีรอรีบเข้าเช็ตเมล์ทันที และแน่นอนคับ เมล์ของเธอก็รวมอยู่ด้วยในin boxทั้งforwardอื่นๆ แต่มีอยู่ฉบับนึงที่เธอไม่forward ผมก็เข้าไปอ่านก่อน นี่คือตารางเวลา ส่งมาให้แล้ว ช้าไปนิดแต่ก็ส่งนะ^_^หนึ่งนรีจ๊ะ เธอเริ่มพูดเพราะกับผมมั่งแล้ว นี่คือผลดีของการบอกรักรึเปล่านะ ผมคิดไปก็ขำไป มีความสุขจริงๆเลย ก็เหลือแต่ว่าเธอจะคิดไงกับผมเท่านั้นแหละ - - - - แม้จะมีตารางเวลาของเธอแล้ว แต่มันก็ไม่ช่วยให้ผมเจอเธอบ่อยขึ้นกว่าเดิม เธอกลับบ้านไม่ค่อยเป็นเวลานัก(อย่างที่เธอบอกจริงๆ) เธอมักมีกิจกรรมแบบปุบปับบ่อยๆ ก็นะเธออยากจะไปดูหนังก็ไป ไม่ต้องถามความเห็นใคร(โดยเฉพาะผม)ก็เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน เห็นมั้ย เราบอกแล้วว่าเอาตารางเวลาของเราไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอพูดกับผมในขณะที่เราคุยโทรศัพท์กัน มีประโยชน์สิ เราจะได้รู้ไงว่าเธอทำไรอยู่ เช่นตอนที่เรียนไทยก็เอาใจช่วย เอ๊!เธอจะอ่านโคลงสี่สุภาพได้มั้ยน๊า จะได้คะแนนดีมั้ย 555อ่านะ ก็เราไม่เก่งไทยนี่ ว่าแต่เราต้องเอาใจไปช่วยนายเวลานายเรียนสังคมมั้ยเนี่ย เธอแซว ต้องก็ดี จะได้เข้าใจกว่านี้ มีเธอเอาใจมาเรียนข้างๆ โอ๊ย!เสี่ยวมากๆ แต่เราคิดงี้จริงนะ แล้วเธอล่ะ เออเราว่า เราดูกันไปอีกสักพักดีมั้ย เราอยากมีชีวิตอิสระแบบเดิมต่อไปอีกหน่อย เราก็ไม่ได้ให้เธอเปลี่ยนนี่ เธอน่ะทำตัวเหมือนเดิม แค่คุยกันแบบนี้ทุกวันก็พอ โห!ทุกวัน วันเว้นวัน ก็มากไปอยู่ดีแหละ อืมเราว่าคุยกันตอนคิดถึงดีกว่า จะได้มีความสุขมากๆ เป็นไง ก็ดี 555 แต่ถ้าเธอเบี้ยว เราไม่แย่เหรอ เราไม่ต้องคิดถึงเก้อเหรอไง เราไม่เคยทำใครเก้อหรอก นี่เดีย หือ? คือเราจะส่งเมล์ไปให้นะ ช่วยดูหน่อยว่ามันเป็นรูปอะไร ผมก็เปิดเมล์ฉบับนั้นดูเพื่อช่วยเธอ แต่ว่าผมคงบอกเธอไม่ได้หรอก ไม่ใช่ผมไม่รู้นะ รู้เต็มๆเลยต่างหาก มันเป็นรูปดอกกุหลาบแต่ไล่สีต้องดูดีๆมันจะเป็นรูปหัวใจและเขียนว่าI love you too[so much]ด้วยสีดำที่ทำเป็นขอบกลีบดอก รู้มั้ย ไม่รู้ คือรูปไรเหรอ เราว่านายน่าจะดูออกนะดูไม่ออกเหรอ งั้นไม่เป็นไร น้ำเสียงเธอจ๋อยลงนิดๆ รู้น่า ไม่เชื่อสติปัญญาเราเหรอ เชื่อสิ เชื่อว่านายน่าจะดูออก เออ รี ไรจ๊ะ คือเราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่อ่ะ เราก็เจอนายทุกวันอยู่แล้วนี่น๊า ที่? ผมงงๆเธอเจอผมได้ไง ก็ในหัวใจเราไง โห!มุขเสี่ยวเหมือนกันนี่ ผมเลียนแบบคำพูดเธอ งั้นเราไปหาเธอที่แถวๆโรงเรียนเธอนะ ก็ได้ ถ้าทันเราเลิกเรียนนะ 555 เราจะพยายามไปให้ได้ เราจะรอนะ ห้ามเบี้ยวนะ ไม่รู้ ดูก่อน 555 เธอหัวเราะเสียงใส เราคุยกันจนเลยเที่ยงคืนแล้วก็แยกย้ายกันไปนอน ผมก็ส่งข้อความเข้าเครื่องเธอ *ฝันดีนะจ๊ะ คิดถึงเลยส่งmessageมา อย่าลืมห่มผ้าล่ะที่บ้านเราฝนตกแล้ว ไม่รู้บ้านเธอตกรึยัง ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะ เดี๋ยวเป็นหวัด Rak Ter Na...^_^รีบๆนอนล่ะเดี๋ยวตื่นไปเรียนไม่ทันนะ S2*
ก็ผมรู้ว่าเธอต้องตื่นตี5ทุกวันนี่น๊า / ฉันอ่านข้อความแล้วก็ยิ้มไป ฉันเขียนไดอารี่เสร็จราวๆตี1รู้สึกว่าบันทึกหน้านี้จะดูมีความสุขและก็หวานที่สุดนะ แต่เอ๊ะ!เดี๋ยวไปหาสมุดมาเขียนถึงเดียดีกว่า ฉันก็หลับไปหลังจากนั้นแปปเดียว *วันนี้ดีใจจัง ได้คุยกับเทอ กล้าบอกเทอซะทีว่าฉันคิดยังไง เก็บมาก็ตั้งนาน เธอ(ก็ยัง)น่ารักเหมือนเดิมเลย^ ^ อ่านmessageแล้วฝันดีเลยอ่ะ[คาดว่าน๊า] คงได้นอนฟังเสียงกล่อมจากฝนล่ะ เพราะกำลังตกอยู่เลย อิอิ* //
13 มิถุนายน 2547 15:10 น.
ความทรงจำ
นี่!เฮ้อ ต้องเจอกันจนได้ วันนี้ฉันรีบกลับมาออนทันที ก็รู้นะว่าเดียน่ะคงยังไม่อนหรอก ฉันเช็คตารางของเขาแล้ว วันนี้เขาจะออนประมาณ5โมงครึ่ง นี่เพิ่ง5โมงนิดๆเอง เมื่อไหร่จะ5โมงครึ่งน๊า 5โมง45ก็แล้ว 6โมงก็แล้ว เขาก็ยังไม่ออน ฉันก็เลยออฟไลน์ไปแล้วก็กดโทรศัพท์ไปหาเขา คับ ขอสายเดียคะ พูดอยู่ นี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ฉันโทรไปหาเขาก่อน นี่รีนะ อืม มีไรเหรอ วันนี้ช่วยออนหน่อยสิ เธอออนอยู่เหรอ อืม แต่นี่ออฟอยู่เพราะใช้โทรศัพท์ คงจะไม่ได้อ่ะ น้องเราใช้คอมอยู่ รีบมั้ย ก็ไม่มีไรรีบมากมายหรอก พอดีเราน่ะต้องไปไหว้ครูกระบี่ฯที่โรงเรียนนาย ก็เลยอยากเจอเท่านั้นเอง เธอมาด้วยเหรอ อืม มา เอาไงดีล่ะ นายเขามาทักแล้วกัน ก็ได้ เราหาเธอเอง งั้นเอาไว้เจอกันนะ อืม แล้วฉันก็วางสาย / *นี่ เดียรู้มั้ยว่ามีคู่แข่งแล้ว* *คู่แข่ง?* *ชื่อออย มาจีบรีอยู่ม.3 โรงเรียนเดียวกับรีด้วย* *หน้าตาเป็นไง รู้มั้ย* แจงก็ส่งรูปมาให้ *ดูเอง เราเคยขอรีมาแล้วรก็ลากๆเราไปคุยกะพี่เค้าเหมือนกัน ในเอ็มอ่ะ* *เป็นไง* *ก็โอเค แต่ดูรีจะไม่ได้ชอบแต่เราก็ไม่รู้ว่ารีจะใจอ่อนเมื่อไหร่* *ใจอ่อน?* *ก็พี่แกตื้อเช้า กลางวัน เย็นเลยอ่ะ บางทีรีอาจจะรำคาญตอบตกลงไปเลยก็ได้* รูปชายหนุ่มที่กำลังยิ้มอย่างฮาสุดๆขณะที่อยู่ในห้องเรียนทำเอาผมหนักใจ ก็หน้าตาดีออกปานนี้(น้องๆมาโกโตะอ่ะ หน้าออกเอเชียๆนิดๆ) - - - - ผมชะเง้อจนคอจะเป็นยีราฟอยู่แล้ว แต่ก็หาเธอไม่เจอ(ก็เด็กเป็นร้อยๆคนนี่) พิธีไหว้ครูก็ดำเนินไปจนเสร็จ โรงเรียนของเธอก็ทยอยออกจากห้องที่ใช้ทำพิธีแล้วก็ตามด้วยโรงเรียนของผม ผมวิ่งไปที่ประตูเพื่อออกไปหาเธอ ผมมีความรู้สึกว่าถ้าหาเธอไม่เจอวันนี้ ผมจะไม่ได้เธอมาแน่ๆเลย แล้วผมก็เห็นหลังเธอไวๆ เธอกำลังคุยกับเพื่อนอยู่ รี เธอหันมา เดีย เราหาเธอเจอแล้วนะ อย่างที่เราพูดไว้ เราไปเล่นซ่อนแอบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย 555 ดีใจนะที่เจอเธอ เหมือนกัน แต่เราต้องไปแล้วล่ะเดี๋ยวขึ้นรถไม่ทัน เออรี หืม? คือว่า เร็วๆเข้า เดี๋ยวเราหนีไปก่อนอีกนะ เธอแซวยิ้มๆ คือเราชอบเธอ รี เสียงของผมและเสียงตะโกนของเพื่อนเธอดังพร้อมกัน อะ เออไรนะเดีย คือ เราต้องไปแล้วล่ะ เดี๋ยวรี คือ..เราชอบเธอ เราชอบเธอ อืม เราไปได้แล้วสินะ ผมก็ปล่อยแขนเธอ(ไปจับไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ)เธอยิ้มแล้วก็เดินไปกับเพื่อนๆของเธอ /
13 มิถุนายน 2547 14:58 น.
ความทรงจำ
*เดียๆ* หน้าจอmsnของ แจงเพื่อน(สื่อ)ขึ้นมาเรียกร้องความสนใจของผมซะก่อน *ไร* *เจอรีออนมั่งมั้ย* *ไม่* *รออยู่อ่าดี๊* *ใครรอ เปล่ารอนี่* *คุยกับรีอยู่* *ที่ไหน* *ตื่นเต้นใหญ่ โทรสับ* *เหรอ อืม* *ทำมาเป็นอกหัก เบอร์ก็มี ไมไม่โทรไปล่ะ* *ก็แล้วไมเค้าไม่โทรมาล่ะ* *อ้าวๆ!รีไม่ได้จีบแกนี่* *จะมีโอกาสมั้ย* *ถ้าเป็นแบบนี้คงยากกก กล้าๆหน่อยดิ* หลังจากนั้นผมก็ออฟไลน์ไป / กว่าพี่ภพจะยอมให้ฉันใช้เน็ตได้เกือบตายยย(อยากรู้นักว่าคอมอ่ะ ของใคร{-_-}เชอะ!) *ดี รี* *ดีนะ* *น่าเสียดาย* *ไมเหรอ* *เดียเพิ่งออฟไปตะกี้นี้เอง* *นี่ เราอุตส่าห์รีบสุดๆแล้วนะ กว่าจะแย่งได้* *เราก็ถ่วงให้อยู่ แต่รู้สึกว่าเน็ตเดียจะตัดพอดีด้วย* *แล้วเดียก็จะไม่ต่อ ก็พอจะรู้น่ะ แต่ก็ขอบใจแจงนะที่อุตส่าห์ช่วย* *ม่ายเป็นไร ว่าแต่* *?* *เรื่องคนที่ชื่อออยล่ะ เป็นไง* แล้วแจงก็ส่งหน้าin loveมาให้ *บ้า ก็ไม่ไง เหมือนเดิม นี่แจงคงยังไม่ได้บอกหรอกนะ* *อืม แน่นอน แล้วจะเอาไงต่อ ระวังสับรางไม่ถูกนะ* *เราไม่ได้ชอบพี่ออยนี่ จะสับรางไมล่ะจ๊ะ* *แล้วตารางเวลา รีจะไม่ส่งให้เดียจริงเหรอ เดียอาจจะรออยู่นะ* *ไม่รอหรอก เค้าไม่ชอบการรอ กลัวเก้อน่ะ* *ไม่ส่ง แน่?* *แน่* หลังจากที่ฉันออฟไลน์ไป ฉันก็หยิลตารางเวลาขึ้นมาดู ฉันเขียนเสร็จตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกๆแล้ว แต่ฉันไม่คิดจะแสกนส่งไปให้เขาน่ะสิ มันไม่กล้าไงไม่รู้ - - - -
13 มิถุนายน 2547 14:53 น.
ความทรงจำ
แต่ความเสียใจก็มีเพราะจะไม่ได้เจอกับเพื่อนๆแล้วไม่ว่าจะเป็นห้องgrammaหรือreading รูปถูกแลกกันในหมู่ผู้หญิงรวมไปถึงเบอร์โทรและe-mailสำหรับคนสนิท ผู้ชายจะเป็นการแลกเมล์กันเท่านั้น ฉันมานั่งอยู่ในห้องreadingอย่างเงียบๆเหมือนเดิม รี หือ? ฟังมั้ย เดียก็ถอดหูฟังworkmanที่เขาฟังอยู่ออกและส่งให้เธอหูนึง เพลงไร ก็ลองมาฟังดูสิ ไม่ชอบก็ค่อยถอดออก ฉันก็ใส่หูฟังข้างที่เขายื่นมาให้ เขยิบมาดิ นั่งห่างกันโย้ดนึงจะฟังกันได้มั้ย ก็ได้ๆ แนก็ลุกไปนั่งเก้าอี้ข้างเขา ได้ยินมั้ย ได้ยิน ถ้าไม่ได้ยินบอกนะจะได้เพิ่มเสียงให้ ขอบใจ แล้วเจ้าของที่นั่งที่ฉันมานั่ง(ชั่วคราว)ก็มา อ่ะ!กระเป๋าของเธอน่ะ ห๊ะ! วันนี้จะยอมแลกที่วันนึง ได้ทีนายนั่น(เจ้าของที่ๆฉันนั่ง)ก็หันมายิ้มให้เดีย นี่ เตี๊ยมกันไว้เหรอ ฉันชักฉุนๆ เปล่า จริงๆนะ ไม่รู้เรื่อง ไม่เชื่อ เขาก็โอบฉันเข้ามาใกล้ๆเขาเบาๆ(เล่นมัดมือชกซะเลย^_^) เชื่อรึยัง ไม่เชื่อ ปล่อยได้มั้ยอายคนอื่นเค้า ก็เธอหนาวไม่ใช่เหรอ รู้ได้ยังไงห๊ะ นายเป็นเรารึไง ก็ทุกๆวันเห็นเธอเป่ามือก็เลยรู้ว่าหนาว เราอาจจะไม่หนาวก็ได้ ไม่แน่นะมันอาจจะเป็นนิสัยของเราก็ได้ นิสัยแปลกๆไง เหมือนนาย นี่ ฉันก็ตีไปที่แขนเขาแต่นายนั่นกลับจับมือฉันไว้เฉย เฮ้ย! ตีมาอีกข้างสิ จะได้จับไว้ทั้ง2มือเลย เขาพูดทีเล่นทีจริงแต่ก็ทำฉันสงบลงได้ ก็แค่เนี๊ยะ เขาก็ปล่อยมือและแขนที่โอบฉันไว้ออก ตกลงนี่เราจะย้ายที่กลับไปไม่ได้เลยใช่มะ? ก็ถูกต้องนะคร้าบบบ!!! เผด็จการ ไร ใครเผด็จการ ก็นายไง ตาบ้า ฉันก็แลบลิ้นใส่เขา ไม่เข็ดเหรอ เล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้นะ / เมื่อเลิกเรียนเราก็เดินๆตามกันมา รีๆ ผมเรียกเธอแต่จ๊อบเพื่อนของผมที่เรียนด้วยกันมายืนขวางเธอกับผมไว้ก่อน ไอ้เดีย ไปเที่ยวกัน แล้วมันก็ลากผมไปอีกทาง ผมเห็นเธอมองมาแถวๆนั้น พอไม่เห็นใครเธอก็ออกเดินต่อ เราไปกันคนละทาง / ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีคนมาเรียกก็เลยหันไป รู้สึกว่าคนเรียกจะเป็นเขาด้วยแต่พอหันไปกลับไม่เห็นใครซะนี่ สงสัยจะหูฝาดแฮะ ฉันพึมพำแล้วก็ออกเดินต่อ ฉันไปยืนรอรถเมล์ที่ป้ายเดิม สายที่ฉันต้องการจะขึ้นมันผ่านไปแล้วถึง4คันแต่ฉันก็ยังไม่ขึ้นซะที คงใช่ละนะฉันกำลังรอเดียอยู่ถึงแม้ว่ามีโอกาสน้อยมากๆแต่ฉันก็ยังหวัง หวังทั้งที่มีโอกาสเป็นไปได้น้อยมากๆว่าเขาจะมา โทษนะพี่ภพ เลยต้องให้มารับเลย แน่สิ นี่มัน6โมงกว่าแล้ว ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง ทำไรอยู่ แอบไปเที่ยวกับเดียเหรอไง บ้าสิ เดี๋ยวเปิดเทอมเราก็ลืมกันแล้ว คิดไรมาก พี่ภพก็ไม่ซักต่อ แหงล่ะถ้าซัก ฉันคงร้องไห้แน่ๆเลย - - - - รีๆ ห๊ะ! ไปดูหนังกัน เออวันไหน พรุ่งนี้ กี่โมง? นี่ แกไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยรึไง แฮะๆ โต้ดๆ เป็นแบบนี้บ่อยๆเราก็เหนื่อยนะ พั้นช์เพื่อนสนิทสมัยประถมของฉันเอ่ยแซว ฉันวางหูแล้วก็ถอนหายใจ ชีวิตฉันเหมือนจะขาดๆไรไป พี่ภพตั้งแต่ไปรับฉันวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย สิ่งที่พอจะรับรู้ได้ว่าเขาเป็นยังไงก็จากคำบอกเล่าของแม่ ช่วงนี้พี่เค้ายุ่งๆกับเรื่องเรียนน่ะ พวกปฐมนิเทศน์ รับน้องไรงี้ อันนี้ก็เข้าใจแต่มันก็เหงาๆนะ อีกคนก็คือเดีย ช่วงนี้ที่โรงเรียนของเขาเริ่มเปิด แล้วก็ฉันไม่ค่อยได้ออนเอ็มซะด้วย เลยยิ่งไม่เจอใหญ่ เฮ้อ! / โหย ไม่เอาอ่ะ นะไม่ไปนะ นะ พี่เดียไปเหอะ ไม่เอา ไอ้เดีย มึงก็ไปเป็นเพื่อนน้องกรอยหน่อยสิวะ น้องพี่แก้ว เฮียก็เทคแคร์เองสิ ผมไม่ว่าง กรอยพี่ไม่ว่างนะ เพิ่งเปิดเทอมจะมีการบ้านเยอะเท่าไหร่กันเชียว นะๆ ก็ได้ๆ ไปก็ไป พี่เดียใจดีจัง ให้มันได้อยางนี้สิ - - - - เอาเรื่องนี้ 2เสียงพูดพร้อมกัน ทำเอาผมหันไปมอง เธอก็หันมามอง เดีย รี บังเอิญจัง นายมาดูเรื่องไรอ่ะ น้องเราอยากดูเรื่องเดียวกับเธออ่ะ หลังจากที่แนะนำตัวกันเรียบร้อย ผมก็พูดกับเธอ วันก่อนเราไปเที่ยวกับจ๊อบมา ก็เลยไม่ได้ชวนเธอกลับด้วย ไม่เป็นไร เรากลับกับพี่ภพน่ะ เปิดเทอมยัง ยัง นายเปิดแล้วสิ อืม คงไม่ค่อยว่างล่ะสิ ก็นิดหน่อยอ่ะ เราไม่ค่อยได้ออนเลย งั้นเอางี้มั้ยเรามานัดวันกัน นัดวัน? อืม ก็นี่คือตารางเวลาเรียนของเรา เราเพิ่มวิชาที่เราเรียนพิเศษลงไปด้วย แล้วไง? โห!ก็คือถ้าเราเลิกเร็ว เราจะรีบกลับมาออนให้ทันเธอ คือให้เราออนรอว่างั้น ไม่ใช่ออนรอ แต่ออนจนกว่าเธออยากจะออฟ ไม่ใช่รอเพราะเราไม่อยากให้ใครรอ กลัวอีกฝ่ายเก้อ นายนี่มันมีนิสัยแปลกๆนะ แล้วเราจะรู้ตารางเวลาของเธอได้ยังไง เดี๋ยวแสกนส่งไปให้ ก็ได้ หวังว่าคงเจอกันนะ เช่นกัน เราอยากเจอ อยากคุย อยาก อยาก อยากไรเหรอ เอาไว้เราออนเอ็มค่อยบอก อือๆ แล้วเธอกับเพื่อนก็แยกกันไป ผมไปกับน้องสาวของพี่แก้ว พี่เดียชอบพี่รีเหรอ ไมล่ะ ยัยตัวเล็ก ถามไรแก่แดดไปแล้วนะ เพิ่งป.6เองนะเรา สายตาพี่มันฟ้อง พี่เดียเป็นคนขี้เก๊กแต่มองพี่รีด้วยสายตาที่อ่อนโยนมากๆ ไม่ชอบก็ต้องแคร์มั้งแหละ แคร์แล้วจะทำไงได้ล่ะ พี่รีมีแฟนแล้วเหรอ คิดว่าคงไม่ไม่รู้ อ้าว!ไมพี่ไม่ถามเจ้าตัวเค้าล่ะ ก็มันไม่กล้า แล้วก็ไม่มีโอกาสด้วย เห็นหน้าเค้าปั๊บจะพูดไรพูดไม่ออกเลย นี่เค้าไม่ได้ถือปืนมาจี้พี่นี่น๊า กลัวไร มัวแต่กลัวเดี๋ยวก็ม.ค.ป.ด.หรอกพี่เดีย ก็กลัวจะโดนแย่งเหมือนกัน่ะแหละ ยิ่งอยู่คนละโรงเรียนกันด้วย - - - -
13 มิถุนายน 2547 14:47 น.
ความทรงจำ
รี จะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ รอแปปๆ เสียงเคาะประตูก็เลยเงียบไป หูจะแตก ก็ไม่ตื่นเอง แล้วไม มีไรด่วนนักเหรอ ก็ว่าจะชวนเราไปจตุจักร ไปสวนรึว่าไง ตลาด อืมคงได้ รีไม่มีนัดไรด้วย งั้นรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทานข้าวเช้า แม่อ่ะ พี่ขอให้แล้ว แม่เราน่ะออกไปธุระตั้งแต่เช้าแล้ว ทิ้งกันเฉย สม ไป๊ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวพี่ไปนั่งดูทีวีรอ อืม ฉันผลุบเข้าไปในห้อง พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาทานข้าวเช้า ไม่ร้อนนะ ได้ๆ ฉันลงมือทานไปได้ไม่กี่คำก็มีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขัดจังหวะ เดี๋ยวรีลุกไปรับเอง ฉันวางอาวุธ(ก็ช้อนส้อมน่ะแหละ^_^)ลงแล้วก็เดินไปรับ คะ ขอสายหนึ่งนรีคับ อืม มีไรเหรอเดีย เออวันนี้จะไปไหนมั้ย พอดีวันนี้เราว่าจะออน เหรอ เออเราคงออนไม่ได้อ่ะ พอดีวันนี้เราจะไปซื้อของกับพี่ภพที่จตุจักรน่ะ เนี๊ยะว่าทานข้าวเสร็จก็จะไปแล้ว จะไปถึงประมาณกี่โมง ก็คงเกือบเที่ยงล่ะมั้ง พี่ภพคงไม่เอารถไปหรอก เราไปด้วย ห๊ะ?ไรนะ คือเราขอไปด้วย เดี๋ยวเราไปเจอกับเธอที่จตุจักรเลย เราว่าเราน่าจะไปถึงก่อนเธอ เดี๋ยวอืมก็ได้ เอาไว้เจอกัน ไม่เจอก็โทรเข้าเบอร์เราก็ได้หรือว่าจะเอาเบอร์พี่ภพด้วยมะ ไม่ต้องก็ได้ เราว่าเราจำแต่เบอร์เธอดีกว่าง่ายกว่า โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ ฉันก็วางหู นี่ ตกลงเดียจะไปด้วยใช่มั้ย อืม นะพี่ภพ น่านะ เออ ก็เรารับปากไปแล้วนี่ ทำไงได้ 555 อีกอย่าง ไปกันแค่2คนไม่ค่อยดีหรอก ไม่ดีไง ก็แค่พี่ชาย-น้องสาวไปซื้อของกัน แค่นั้นเอง ไม่ใช่ว่าชวนรีไปเย้ยใครหรอกนะ คิดไรอยู่ห๊าเรา เรารีบไปทานให้เสร็จๆจะได้ไปกันซะที พอฉันทานข้าวเสร็จก็มารอรถเมล์ที่ป้ายกับพี่ภพ / ผมรีบแต่งตัวและออกจากบ้านเปลี่ยนแผนทันทีจากที่ว่าจะออนเอ็มครึ่งวัน เล่นเกมส์อีกครึ่งวันก็หันมาแต่งตัวออกจากบ้านไปจตุจักรทันทีที่วางโทรศัพท์จากเธอ ผมมารอเธอที่ทางเข้าที่โทรนัดแนะกันไว้เรียบร้อยแล้ว เธอขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ด้วยเหตุที่ว่า รถเมล์สายที่ต้องขึ้นมันเพิ่งมาหลังจากที่มายืนรอเกือบครึ่งชั่วโมงทำให้เวลาที่กะไว้คลาดเคลื่อนไป เดีย โทษนะ ไม่เป็นไร เออ นี่พี่ภพ พี่ภพนี่เดีย อืม พี่ภพของเธอตอบรับแล้วก็หันมาพูดกับผมอย่างเป็นกันเอง มีเพื่อนอย่างยัยนี่คงจะลำบากสินะ เอ๊ะ!พี่ภพ ก็ยัยนี่ทั้งขี้บ่น ขี้น้อยใจ ขี้งอน ขี้โมโห สารพัดเลย คับ เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ เธอค้อนทั้งผมและพี่ภพ ทำเอาพวกเราขำกลิ้งเลย เราไปดูพวกที่เธอต้องการจะซื้อเป็นของขวัญให้คนซะมากกว่า เธอได้ชุดเครื่องแก้วมาชุดนึงในราคาที่ค่อนข้างถูก มา พี่ถือให้ พี่ภพแย่งถุงเครื่องแก้วของเธอไปถือไว้ ตัดหน้าผมพอดี เดี๋ยวรีไปซื้อน้ำก่อนนะ เธอหันมาบอกพี่ภพและผม 50พี่ภพพูดพร้อมยื่นแบงค์50ส่งให้เธอ อืม แล้วเดียเอาน้ำไรมั้ย เอาน้ำเปล่าขวดนึงแล้วกัน เราออกให้ก่อนแล้วกันนะ เมื่อเธอเดินไปซื้อน้ำโดยที่ผมและพี่ภพยืนรอเธออยู่เยื้องๆร้านที่เธอไปซื้อ ที่พี่ไม่ให้เราถือเครื่องแก้ว เพราะเดี๋ยวมันแตก ยัยรีคงโกรธนายแน่ๆเลยล่ะ ผมอึ้งเล็กๆ พี่ภพเหมือนจะรู้ใจของคนรอบข้างไปหมด พี่ภพรู้ได้ไงฮะ ว่าผมอยากจะช่วยรีเค้าถือของ สายตาไง นี่ๆ คุยไรกันอยู่เหรอ เธอยื่นขวดน้ำโพลาลิสขวดใสมาให้ผม เท่าไหร่ 10บาท นายเอาตังค์ให้พี่ภพไปแล้วกัน ไม่ต้องหรอกเดีย พี่ออกให้ พี่ภพก็แย่งแก้วน้ำชามะนาวที่เธอซื้อไปดื่ม !!!อึ้งครับ!!!พี่ภพดื่มน้ำหลอดเดียวกับเธอ เดียเหงื่อออกเต็มเลย ดื่มชามะนาวมะ พี่ภพชูแก้วชามะนาวขึ้นและยื่นให้ผมแถมยังยักคิ้วให้อีก ส่วนเธอนั้นหน้าแดงก่ำเลย เฮ้ย!เดีย เป็นไร หน้าแดงอย่างกะลูกแตงโมเลย นี่พี่ภพ ลูกแตงโมมันสีเขียวไม่ใช่เหรอ หน้าเดียก็ไม่เห็นเขียวนี่ เหมือนแตงโมตรงไหน เธอหันมาจ้องหน้าผมอย่างจะจับผิดสุดชีวิต เนื้อแตงโมก็ด้าย 555 เธอหัวเราะเสียงใสแล้วก็ส่งแก้วชามะนาวมาให้ผม นายท่าจะร้อน ทานมั้ย แต่ว่า นายใช้หลอดร่วมกับเราก็ได้ เราจะไม่ถือวันนึง พูดจบเธอก็เดินไปอยู่อีกด้านของพี่ภพ ถ้ามองไม่ผิด เธอคงอายแน่ๆ นี่ๆ แวะร้านนี้ก่อนสิ ผมและพี่ภพหยุดเดินและมองไปยังร้านที่เธอหยุดยืนอยู่ โหย!ชั้นไม่เข้าไปหรอก เข้าไปเค้าหาว่าเป็นเกย์หมด พี่ภพกับผมก็เลยมายืนรอเธออยู่หน้าร้าน ยัยนี่เป็นคนเลือกของนาน ผู้หญิงนี่เหมือนกันหมด พี่ภพก็ขอน้ำขวดที่ผมถืออยู่ไปล้างหน้า ร้อนเป็นบ้าเลย แล้วทำไมไม่เร่งเธอล่ะคับ เดียรีบเหรอ เปล่าฮะ เพียงแค่สงสัย ยัยนี่ไม่มีพี่น้องสักคน จะมาไกลบ้านได้ก็นานๆทีและก็ต้องมีเพื่อนมาด้วย ก็เลยอยากให้เค้าได้ทำไรตามใจ ซื้อไรซื้อ ดูไรดู กินไรกิน โทษนะเดีย นายเลยไม่สนุกเลย อยากดูไรก็บอกนะจะได้ไปดูกัน ผมก็เพียงแต่ยิ้มให้เธอเท่านั้น /
หน้าส่วนตัว
767
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
