อยู่กับวันและเวลาพาให้เหงา อยู่กับเงาเธอคนนั้นที่ห่างเหิน อยู่กับภาพเมื่อเวลาเธอหมางเมิน อยู่กับรักที่ต้องเดินอย่างเดียวดาย อยู่กับเธอตลอดไปในความฝัน อยู่กับมันความรู้สึกที่จางหาย อยู่กับใจเจ็บลึกลึกแทบละลาย อยู่กับกายที่อ่อนล้าและเหนื่อยใจ วอนท้องฟ้าให้นำพาใครคนนั้น ทำให้ฉันได้พบความสดใส จะให้รอนานแสนนานสักเพียงใด ไม่เป็นไรขอให้ใจได้รักจริง ตอนนี้แต่งได้แค่นี้อ่าช่วงนี้เพิ่งสอบเสร็จสมองมันกะลังเบลอๆไม่เปงไรปิดเทอมแล้วจะแต่งให้หายอยากเลย