แม่ในใจฉัน

คลองบางน้อย

แม่ขอฉันเกิดช่วงสงครามโลกครั้งที่ สอง แม่มักเล่าว่าตอนกลางวันแม่ต้องเอาก้านทางมะพร้าวไปปิดหลังคาไว้ เพื่อกันเครื่องบินมาทิ้งระเบิด   บ้านแม่อยู่ที่จังหวัดสมุทรสงคราม พอแม่โตขึ้นมาแม่ต้องพายเรือพื่อเอามะพร้าวที่สวนไปขายที่ตลาดน้ำท่าคา ซึ่งไกลจากบ้านมากใช้เวลาไปและกลับ ประมาณ หนึ่งวันเต็ม  ชีวิตแม่ในวัยเด็กแม่ลำบากมากแต่แม่ก็ฟันฝ่ามาจนเมื่อเข้าวัยสาวแค่มีหนุ่มพายเรือเรือเรือผ่านหน้าบ้านแม่จะถูกตี เพราะถูกหาว่านัดหนุ่มๆ ไว้    (ถ้าเป็นสมัยนี้สาวๆคงหัวเราะว่าเชยแน่นอนแต่ฉันกับว่าดีทำให้ผู้หญิงดูมีคุณค่ามาก)    เมื่อแม่แต่งงานงานชีวิตก็ยังไม่สุขสบายมากนั้นเพราะต้องทำสวนและเลี้ยงลูกด้วยแม่มีลูกถึง 6 คน แม่บอกว่ามีลูกมากซิดีเวลาแม่แก่แค่ลูกให้คนละ 1000 บาทแม่ก็มีเงินใช้ต้อง 6000 บาทแล้ว แต่น่าเสียดายแม่ยังไม่ทันได้ใช้เงินจากลูกๆ แม่ก็ต้องมาด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์  แม่มักจะสอนเสมอว่าปัญหาทุกปัญหามีทางออกเสมอ แต่ต้องใช้เวลา และสติปัญญาแก้ไข แม่สอนลูกๆ ให้เป็นคน
ซี่อสัตย์  อดทน และให้ขยัน แม่จะบอกเสมอว่าเวลาแม่มีชีวิตอยู่ถ้าแม่อยากกินอะไรก็ให้แม่กินเถอะไม่ต้องรอให้ไปเคาะโลงกินหรอกเพราะแม่ก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าแม่ได้กินหรือเปล่า    แม่จะเป็นคนที่เก่งมากงานอะไรที่แม่ทำไม่
ได้แม่จะคอยสังเกตคนที่ทำเป็นแล้วจะทำตามอย่างซึ่งแม่ก็ทำได้ดี แม่เป็นคน
น้ำใจงามใครเดือนร้อนถ้าแม่รู้แม่เห็นแม่จะเข้าช่วยทันทีแม่จึงเป็นที่รักของ
เพื่อนแม่ และเพื่อนๆ ลูก  ทุกคน