23 กรกฎาคม 2551 17:59 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
คงเกินกว่าสมองน้อยจะคอยรับ
แม้สดับเพียงใดก็ไร้ผล
เพียงสบตาพาใจให้กังวล
ถึงยินยลก็ไม่เข้าใจความ
จึงไม่รู้เรื่องไรในวันนี้
และไม่มีคำใดจะไต่ถาม
ใสและซื่อเกินกว่าพยายาม
เติบโตตามป่าเขาลำเนาไพร
เธอคือพืชพันธุ์แห่งผืนดิน
และท้องถิ่นทุ่งนาที่อาศัย
งอกเงยงดงามไปตามวัย
ตามวิสัยแดนดินถิ่นพำนัก
หนูอยากเล่นอยากออกไปนอกห้อง
หนูอยากท่องเที่ยวไปไม่ต้องกัก
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าค่อยมาพัก
ไปลุยปลักจับปลามาแกงกิน
คณิต วิทย์ ภาษาไทยหนูไม่ชอบ
หนูไม่สอบไม่ฟังเสียทั้งสิ้น
จะเล่นน้ำลำคลองก่อกองดิน
ฟังเสียงพิณขับขานเพลงบ้านเรา
เมื่อเกินกว่าสมองน้อยจะคอยรับ
จึงนั่งหลับไปพลางอย่างง่วงเหงา
มีการบ้านช่างปะไรหนูไม่เอา
กลับถิ่นเนาสักครู่หนูก็ลืม