29 กันยายน 2549 11:51 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
สุวรรณภูมิแดนนี้มีมาก่อน
เป็นทุ่งนาป่าดอนซ่อนตัวอยู่
ถิ่นคนงามนามขนานบ้านสระคู
ไกลสุดกู่ฝุ่นคลุ้งทุ่งกุลา
น้ำไหลหลากข้าวงามยามวสันต์
ล้วนพืชพรรณงามนักมวลปักษา
แดนอุดมถิ่นนี้มีข้าวปลา
แต่เวลาหน้าแล้งแห้งเหลือทน
สุวรรณภูมิแห่งนี้มีคนยาก
ปีน้ำหลากข้าวหายกับสายฝน
ปีฝนแล้งชำเลืองฟ้าเบื้องบน
เหล่าคนจนมีอยู่คู่แผ่นดิน
สุวรรณภูมิแดนนี้แห่งที่สอง
คือแดนทองของชนคนต่างถิ่น
ทันสมัยผู้ดีมีอัน(จะ)กิน
ได้ยลยินลือนามสยามเรา
สนามบินทันสมัยยุคไฮเทค
ช่างสร้างเสกสมใจเพื่อใครเขา
สนองคนกลุ่มใดใครรับเอา
เงินไหลเข้าล้นเหลือนั้นเพื่อใคร
สุวรรณภูมิสองแห่งแหล่งสยาม
ฤาพ้องเพียงเสียงนามตามวิสัย
สภาพจริงให้เห็นความเป็นไป
เราภูมิใจ..นามนั้น...สุวรรณภูมิ
18 กันยายน 2549 10:50 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
เธอรู้สึกหนาวใจบ้างไหมน้อง
เมื่อลมล่องข้าวเบาเข้ามาถึง
วงแขนสอดกอดหมอนนอนรำพึง
พี่นี้จึงใคร่ถามเรื่องความรัก
คิดถึงบ่าวบ้านไกลไทบ้านต่าง
มาเคียงข้างพลางวิตกเรื่องอกหัก
ผู้บ่าวเก่าเขาหน่ายไกลกันนัก
ใจสมัครมั่นหมายอาจคลายคลอน
ระยะนี้....พี่ก็เหงา..
หลากเรื่องราวเก่าเก่าเข้ามาหลอน
ยิ่งเย็นย่ำสายัณห์ตะวันรอน
เอนกายนอนแต่กลับหลับไม่ลง
คิดถึงสาวบ้านไกลไทบ้านอื่น
มีดาษดื่นน้องเอยพี่เคยหลง
ระยะทางห่างไกลใจพะวง
เขาก็คงปันใจคนใกล้กัน
จึงส่งความถามข่าว...สาวบ้านใกล้
เธอหนาวกายหนาวใจบ้างไหมนั่น
หากรู้สึกหนาวเย็นเป็นบางวัน
มาสานฝันปันใจทอใยรัก
สายตาน้องอย่ามองผ่านคนบ้านใกล้
เขามอบตัวและหัวใจให้ประจักษ์
ฝากหัวใจผ่านสายตามาทายทัก
ขอกรอกใบสมัคร......คนรักเธอ