25 พฤษภาคม 2550 19:55 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.วันนี้ขอรวมพล...คนเคยเจ็บ
..หากมัวเก็บกดไว้ใจยิ่งหมอง
...เชิญระบายความช้ำน้ำตานอง
....มีเพื่อนพ้องรองรับซับน้ำตา
.....หากคุณคือคนหนึ่งซึ่งเคยช้ำ
......ลานระกำขุ่นเข้มเต็มดวงหน้า
.......ดอกโศกบานงดงามสามเวลา
........เชิญเข้ามาแหล่งนี้ที่พักพิง
.........คนอกหักรักร้าวผู้สาวหลอน
..........รักขาดตอนนอนระกำช้ำจากหญิง
..........สาวรักหนุ่มกลุ้มใจ..รักไม่จริง
............ถูกทอดทิ้งชิงรักมักระทม
.............สอบไม่ผ่านอ่านเขียนเรียนไม่จบ
..............เพื่อนเคยคบขุ่นเคืองเรื่องขื่นขม
...............งานตกต่ำช้ำหมองครองความตรม
................ชีวิตล่มเกินรั้งดังละคร
.................เราเป็นหนึ่งในพลคนบาดเจ็บ
..................โดนเขี้ยวเล็บบาดซ้ำคำลวงหลอน
....................ถูกคนย่ำหยามหยันหลายขั้นตอน
.....................แม้ยามนอนร้อนไหม้ดังไฟลน
.......................ขอรวมพล..คนเคยเจ็บ..แห่งเว็ปนี้
.........................เผื่อจะมีเพื่อนใหม่หลายแห่งหน
..........................ฤาอาจพบผู้ใด...ใครสักคน
..........................ในกองพล..เพื่อนช้ำ..พิษน้ำตา
19 พฤษภาคม 2550 00:18 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
มาจะกล่าวบทไป......
ถึงครูใหญ่โรงเรียนเล็กเด็กเรียกขาน
อยู่โรงเรียนหลังเขามาเนานาน
อาศัยบ้านไกลปืนเที่ยงนามเถียงนา
โรงเรียนเล็กคือแหล่งแห่งพำนัก
อุปสรรคสารพันหลายปัญหา
ผ่านร้อน....ผ่านหนาวเคล้าน้ำตา
มีชีวาเพื่อวันรุ่งและพรุ่งนี้
อาจเข้าข้างวางท่าว่าเหมาะสม
ชนนิยมหรือไรไม่ยอมหนี
จึงซึมซับประทับใจมิตรไมตรี
อาจเป็นเพราะไม่มี...ที่จะไป
โรงเรียนเล็ก..จริงแท้แต่โลกกว้าง
บนเส้นทางร่วมกันเราฝันใผ่
อาจจะดูเลือนรางและห่างไกล
พบเพื่อนใจเพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน
บนเส้นทางสายนี้มีเรื่องเศร้า
ทางสายเก่าหมดทุกข์ก็สุขสันต์
มีหัวเราะ..ร้องไห้...ในบางวัน
มีผู้ปันน้ำใจมิตรไมตรี
โลกยังคงหมุนเวียนให้เรียนรู้
เราคือผู้มีชัยหากไม่หนี
จะอยู่แห่งหนใดในปฐพี
การทำดีที่ใด...ไม่ต่างกัน
16 กุมภาพันธ์ 2550 12:45 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.ฉันยังอยู่กับเธอไหม...ในสำนึก
..หรือรู้สึกเพียงวารที่ผ่านผัน
...ประทับใจใดบ้างระหว่างกัน
....เป็นเพียงวันฝันค้างหรืออย่างไร
.....วงโคจรก่อนนั้นดูสรรค์สร้าง
......เคยมีเพื่อนร่วมทางอย่างฉันไหม
.......อาจมิใช่เพียงเพื่อน...ไม่เหมือนใคร
........พอผ่านวัยลับลงวงโคจร
.........คงลืมเลือนเพื่อนสนิท-มีมิตรใหม่
..........ลืมหลังไว้ร้อยเรียงเพียงเรื่องหลอน
..........อดีตมีที่เห็นเป็นบางตอน
...........จบบทก่อนตอนเก่า....ใหม่เข้ามา
.............แต่เธอคงเคียงอยู่คู่ใจฉัน
...............เพียงรำพันผ่านพ้น-เพ้อ-บ่นหา
................เมื่อรู้สึกว้าเหว่บางเวลา
.................ปรารถนาหัวใจ...ให้พบกัน
..................ก็เรื่องเก่าเล่าขานนานมาแล้ว
..................โอ้เพื่อนแก้วอยู่ไหนในแดนฝัน
...................หรือพ้นกาลผ่านไปไม่สำคัญ
....................ลืมเลือนวันสั่งสมอุดมการณ์
.....................ฉันยังอยู่กับเธอไหม...ในสำนึก
......................หรือรู้สึกเพียงวันที่ผันผ่าน
.......................มากมีเพื่อนร่วมทุกข์-สุข-สำราญ
........................เสี้ยวดวงมาน...จารไว้...ว่า ."ไม่ลืม"
6 กุมภาพันธ์ 2550 17:28 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
เมื่อวาน
ถิ่นแถวบ้านชานเมืองมีเรื่องวุ่น
ทั้งคนซื้อคนขายเหล่านายทุน
ต่างหัวหมุนวุ่นวายหลายประเด็น
ด้วยสินค้าราคาแพงค่าแรงต่ำ
ตกระกำลำบากคนยากเข็ญ
ทั้งของใช้ประจำวันอันจำเป็น
มีให้เห็นว่าขยับปรับราคา
โจรผู้ร้ายมากมีทั้งจี้ปล้น
ต่างซ่อนตนแอบแฝงฟันแทงฆ่า
ยาเสพติดใหม่เก่ามีเข้ามา
อีกปัญหาเด็กขายตัวมั่วอบาย
มีนินจารับจ้างวางระเบิด
เรื่องร้ายเกิดหลายอย่างไม่ห่างหาย
เดี๋ยวไฟไหม้ไฟช้อตจนวอดวาย
คือความตายเหยียบย่างไม่ห่างตัว
เป็นเรื่องราวเล่าขานของวานนี้
หวังชีวีวันใหม่ได้ยิ้มหัว
เรื่องสยดสยองเรื่องหมองมัว
สิ่งน่ากลัวกลับหายกลายเป็นดี
เราต่างเป็นคนไทยมิใช่หรือ
ต่างยึดถือความดีงามตามวิถี
ไยขุ่นข้องปองร้ายหมายชีวี
หวังวันนี้ไม่เป็น....เช่นวันวาน
30 มกราคม 2550 21:54 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
เขา....
ต่างจากเรามากมีอย่างที่เห็น
ทุกอย่างที่เป็นเรา...เขาไม่เป็น
หลายประเด็นที่เป็นเขา...เราไม่มี
เรา....
เปรียบเทียบเขาคนละทางต่างวิถี
บนพื้นฐานความต่างหว่างชีวี
ล้วนหลายหลากวิธีหลากที่มา
แนวความคิดอาจเป็นเส้นขนาน
ยามกอปรการมักเห็นเป็นปัญหา
เมื่อต่างคนต่างเขลาเบาปัญญา
จึงมืดมิดอวิชชากว่างานใด
หากไม่คิดตีค่าว่าเรา-เขา
แล้วคิดเอาไมตรีมีมาให้
อาจเห็นธรรมนำทางสว่างไกล
สมานจิตสนิทใจให้ต่อกัน
เราเกิดมาร่วมกันเพื่อสรรค์สร้าง
เพื่อหาทางให้พลโลกพ้นโศกศัลย์
ทุกชีวิตเกิดมาค่าอนันต์
ไยเยาะเหยียดหยามหยันแบ่งชั้นชน
มือถือสากปากดื้อว่าถือศีล
ใจป่ายปีนหาสุขทุกแห่งหน
จึงได้ชื่อลือเลื่องว่าเมืองคน
ยึดถือตนเป็นใหญ่...กว่าใครเอย