ยามสับสน หน่ายแหนง ระแวงรัก ไม่พิศพักต์ โฉมหน้า แม่พาขวัญ ยามหนัก เหนือยท้อ ระย่อกัน เหมือนหมื่นพันอุปสรรค ขวางธารา แม้นจะข้าม ความคิด พิชิตใจ ต้องห่างไกล มรสุม ที่รุมเร้า แสนเหนื่อนล้า แลย่อท้อพอทำเนา ยิ่งมึนเมา คลื่นลม ระดมมา ยิ่งใกล้ เหมือนไกล ใจเหว่ว้า เอ่อ น้ำตา ท่วมล้น ปนสับสน แล ลอยล่องห่าง กลางวังชล (ช่วยเติมแต่งบทกลอนของผมด้วยครับ) ดวงกมล อยากหนีไปให้ไกลตา
หน้าส่วนตัว
884
