17 มีนาคม 2555 15:34 น.
ครูพี่ขวัญ
ล่วงบรรพ์ แรงบุญ ด้วยรอยบาท
แรกพบสบพักตรพาตาประสาน
ยินเพลงหวานลาวคำหอมพร้อมสู่ฝัน
รักระริกระเรื่อเร้าเคล้าแสงจันทร์
โอ้สวรรค์จัดสรรมาให้ข้าเคียง
กรุ่นกลิ่นมณฑารพกะทบรื่น
นาสิกชื่นโสตแว่วเพราะไพเราะเสียง
เอ่ออ้อนคำรักพร้อมเป็นคู่เรียง
เพลงสิ้นเสียงเพลงภวังค์ช่างปวดใจ
สรรคำพร่ำเรียงเพียงถ้อยเทพ
ทิ้งรอยเจ็บเหน็บหนาวร้าวเพียงไหน
วนกรรมก่อเกลียวซ้ำคำสาปใคร
สาบานใดสัญญาดลมนต์เพรงพรหม
ย้อนปางบรรพ์ทัณฑ์โทษามารุมเร้า
ล่อหลอกเราร้อนตัญหาพาอุ้มสม
แลพลันพรากกระชากมานให้ซานซม
เหนี่ยวรักล้มล่มสลายปลายเหมันต์
อันบุพเพพาพลาดสู่ชาติภพ
สานประสบด้วยแรงบุญหนุนกระสันต์
แต่กรรมแรงแซงหน้าพาโทษทัณฑ์
ทุกข์โศกศัลย์เลือดน้ำตาคั่งคาใจ
กี่แสนกัปล์วนว่ายในสังสาร
อีกกี่ล้านวัฎฎะ อสงไขย
อวิชชาพามืดบอดทอดอาลัย
โซ่สังโยชน์ร้อยรัดไว้ให้อับจน
ยังลืมหลงยึดขันธ์ห้าเป็นที่ตั้ง
อนิจังอนัตตาข้าไม่สน
ยิ่งเวียนว่ายตายเกิดยิ่งทุกข์ทน
จุติวน ดิรัจฉาน มารวิชา
ด้วยรอยบาทสัพพัญญูผู้รู้แจ้ง
ทรงเปล่งแสงธรรมส่องมองปัญหา
ให้ตื่นรู้ เบิกบาน ญาณ ปัญญา
วิปัสสนา ดูกาย จิตพิจจารณ์ธรรม
คงล่วงบรรพ์แรงบุญด้วยรอยบาท
โลกนาถพุทธองค์ทรงอุปถัมภ์
มั่นศิล ทาน ภาวนา เท่าทันกรรม
ปรมัตถ์ธรรมนำสุขานิพพานัง