ลมเหมันต์ผ่านล่วงพ้นห้วงหนาววาระคราวคิมหันต์นั้นมาถึงดอกความดีคลี่บานผ่านรำพึงช่วยฉุดดึงลูกหลาน..คืนบ้านนาร่วมสืบทอดวิถีที่อบอุ่นร่วมสายบุญร่วมสร้างสรรค์ร่วมหรรษาร่วมสายน้ำร่วมสายใยสายศรัทธาร่วมธารารวมแก่นทั้งแผ่นดินจากบ้านไกลมานานถึงวันกลับคนรอรับกลับเรือนเหมือนถวิลซื้อของฝากฝากให้น้ำใจรินซบไอดินก่อเกิดกำเนิดกายวันปู่ย่าตายายและแม่พ่อตั้งตารอสายเลือดที่ห่างหายมีคำสอนเตรียมพร้อมไว้ล้อมกายสุขสบาย...เพราะถ้อยคำ ..แนะนำทางกลับคืนรังสู่อ้อมใจปลอดภัยนั้นให้คืนวันหรรษาก่อนฟ้าสางสุขใดเล่าเท่าพร้อมหน้าข้าวปลาวางใจเปราะบาง...นั้นหนอ...เฝ้ารอคอยร่วมสืบสานสายใยในวันนี้ประเพณีของไทยมิเสื่อมถอยสาดสายน้ำ บริสุทธิ์ดุจฝนปรอยร่วมฝากรอย...ประทับขวัญ...วันสงกรานต์
เสียงแคนเอิ้นสาว..
แว่วเสียงแคนข้ามโขงคดโค้งไหล
กล่อมหัวใจคนล้าอยากลาหนี
ป่าคอนกรีตร้อนร้ายมากภัยมี
อยากย้อนถอยรอยวิถีที่บ้านนา
แว่วเสียงเพลงแคนลำโขงติดโต่งแว่ว
สายลมแผ่วต้องใจอยากไปหา
เพลงพิณแคนเอิ้นบ่าวและสาวนา
ให้คืนมา...สู่อ้อมกอด...อันปลอดภัย
แว่วคำเอิ้นมาไกลสู้ไสหล้า
พ่อตั้งตาแลทางก่อนสางไข
แม่สีข้าวหอมรอหนอทรามวัย
แกงหน่อไม้..เตรียมท่า...เจ้าอย่าลืม
ยอดผักหวานป่งใหม่เตรียมให้แล้ว
ไข่มดแดงของแก้วที่เคยปลื้ม
ผ้ามัดหมี่ทอไว้มีหลายฟืม
เขาหยิบยืม..แม่เก็บไว้..ให้คนดี
น้ำตารินหลั่งไหลรดใจสาว
รอสักคราวจะคืนนาหาวิถี
ญาติพี่น้องอบอุ่นคุ้นชีวี
เพลงแคนมีมนต์ขลังให้หวังงาม
แว่วเสียงแคนข้ามทุ่งมุ่งเมืองฟ้า
เรียกศรัทธาพลิกดินถิ่นสยาม
มาเสริมแรงคนแก่เฒ่าผู้เฝ้ายาม
ดอกห่วงตาม...ให้คืนท่ง...เล่นสงกรานต์