24 มีนาคม 2555 23:57 น.

สำนึกผิด

ครูพิม

โอ พี่จ๋า..หันหน้ามาฟังน้อง
ขออย่าหมองเมินหนีน้องนี้หา
ฟังคำอ้อนวอนรสพจนา
อย่าวางท่าหน้างอไม่พอใจ

สำนึกผิดแล้วหนอขออย่าโกรธ
ยอมรับโทษฐานผิดคิดแก้ไข
โปรดฟังถ้อยแห่งคำย้ำความนัย
มิหวังใช้เล่ห์กลให้หม่นตรม

ด้วยใจด่วนหลงผิดไม่คิดถ้วน
อีกใจล้วนด้วยหวงถ่วงให้ขม
เป็นคนขลาดมาดหมายกลัวใครชม
ปล่อยอารมณ์เป็นใหญ่ไม่ทันตรอง

มิทันคิดใคร่ครวญให้ถ้วนถี่
กลับเดินหนีพร้อมจมระทมหมอง
จึงตัดพ้อพี่ไปมิได้มอง
ใจจึงครองแต่ทุกข์ถมตรมฤดี

รอยความหวานแห่งรักจากอกอุ่น
ยังละมุนกรุ่นหอมถนอมศรี
ยามเจ็บไข้พี่หาหยูกยามี
ทุกนาทีห่วงใยมิไกลกัน

จึงวางพจน์แทนสารมาขานไข
ขออย่าได้เคืองข้องโปรดครองขวัญ
ขอไมตรีแห่งศรัทธามากำนัล
สัญญามั่น...รักมอบ...ไว้ตอบแทน

6397

love

comment

2 มีนาคม 2555 15:10 น.

นัยรัก

ครูพิม


๏ บรรจงร่างรอยรักผ่านอักษร

จากอกอร เต็มตื้น...ใจชื่นฝัน

แม้นกาลเวียนเปลี่ยนวิถีทุกวี่วัน

แต่ใจนั้นรอพี่นี้คนเดียว

 

๏ ถนอมใจเช้าเย็นพี่เห็นอยู่

หวังเคียงคู่เป็นแฟนอย่างแน่นเหนียว

ทุกอณูแห่งรักถักเป็นเกลียว

ที่ยึดเหนี่ยวคล้องใจ..ไว้รอคอย

 

๏ แม้นหวานใดเยือนโสตมิโปรดดอก

หัวใจบอกคอยรอมิท้อถอย

ปรารถนาบรรจบเพียงพบรอย

วันพี่คล้อยหวนคืน...มาชื่นทรวง

 

๏ วันเดือนปี...เคลื่อนไหวแต่ใจนี้

จำหลักลงคงที่คือห่วงหวง

มิเคยเผลอปล่อยใจมอบใครควง

เพราะในทรวง...ทุกพื้นที่..คือพี่ครอง

 

๏  ต่อวันท้อขอเพียงส่งเสียงถึง

ทุกคำนึงพร้อมเสมอเสนอสนอง

ใจดวงนี้จะคอยซับแลรับรอง

สู่หอห้อง...แห่งเรา...ผ่อนร้าวรอน

 

๏  บรรจงร่างร้อยรักร่วมถักฝัน

บนลานบรรณร้อยรักด้วยอักษร

หวังเพียงร้อยแทนพจน์รสสุนทร

จากอกอร...คงมั่น...ตราบวันวาย..



ครูพิม

๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๔

                                                           ขอบคุณภาพสวย ๆ จาก  Google