13 ตุลาคม 2551 10:38 น.
ครูพิม
เห็นสายหมอกหยอกหญ้าเวลาเช้า
ลมหยอกเหย้ายอดหญ้าเพลาสาย
นกเคียงคู่อยู่เคียงเจ้าเอียงอาย
แต่ข้างกายเราร้าง...บนทางใจ
รินน้ำคำร่ำหาคราคิดถึง
ห้วงคำนึงห่วงหาพาหวั่นไหว
ปรารถนาแต่ก็เปล่าเหงาเกินใคร
โอบอุ่นไอ...จากอ้อมเขา...เฝ้ารอคอย
อ้อมกอดฟ้าเวิ้งว้างเลือนรางแล้ว
รักส่งแววสดใสไม่เหงาหงอย
ฟ้าสีหม่นคนไพรในดงดอย
ใจล่องลอย...หาใจ..คนไกลตา
สายฝนพรมห่มลาม่านฟ้าผ่อง
ลมพัดล่องหอบรักทักทายว่า
อย่าลืมคำจำจารผ่านสัญญา
กาลเวลา...มิอาจพราก..เราจากกัน
เห็นสายหมอกหยอกหญ้าเพลาเช้า
ลมบางเบาต้องกายคล้ายห่มขวัญ
เพียงคิดถึงอ้อมแขนแสนตื้นตัน
รอคอยวัน..พานพบ...นั่งสบตา..
6 ตุลาคม 2551 19:10 น.
ครูพิม
เสียงหริ่งหริ่งเรไรกล่อมไพรพฤกษ์
ยามค่อนดึกกล่อมคนทุ่งให้หลับใหล
เสียงกริ่งกริ่งกริ๋งกรุ๋งปรุงหัวใจ
กล่อมทุยให้ฝันดีทุกวี่วัน
กลิ่นแก้มสาวชาวไพรไร้น้ำหอม
ไม่น่าดอมดุจสาวชาวสวรรค์
ใส่ผ้าซิ่นลุยนาป่าไพรวัลย์
ใครจะหันใจมองน้องบ้านนา
คำพูดจาข้าแกพ่อแม่ใช้
แต่จริงใจมั่นคงส่งใจหา
รอคนที่จริงใจร่วมชายคา
ใครเมตตามาเถิดพี่น้องนี้รอ
ขอเพียงพี่อย่าคร้านงานกลางทุ่ง
รวมใจมุ่งเกี่ยวรวงเป็นพวงหนอ
และอีกอย่างสิ่งสำคัญนั้นเพียงพอ
กินปลาร้าเป็นบ่หนอพี่ชาย
อีกสองข้อพี่จ๋าอย่าเจ้าชู้
ไม่อาจสู้กลัวนักรักอาจหาย
อีกข้อหนึ่งพึงจำนะพี่ชาย
หากเมามาย..หมดสิทธิ์แน่..แม่ไม่เอา
เปิดใจรอคนจริงใจสนไหมหนอ
ทาแป้งรอทุกวันนั้นใจเหงา
หากพี่รักสาวนามาบรรเทา
ห่มใจเฝ้า...รอฝัน..วันวิวาห์..
2 ตุลาคม 2551 14:54 น.
ครูพิม
คิดอะไรไม่สนิทเท่าคิดถึง
ใจคะนึงถึงทุกคราผวาไหว
ใจร่ำร้องเรียกหาคนลาไกล
อยู่หนใดไหนเล่าเฝ้าห่วงใย
ทำงานเหนื่อยเมื่อล้าทุกคราค่ำ
รินน้ำคำย้ำห่วงดวงแขไข
เหนื่อยและท้อขอแรงแห่งดวงใจ
ส่งไปให้ตามสาย...ปลายทางรอ
ทุกวันล้าหน้าจอรอพบเสียง
แว่วสำเนียงเพียงปลอบมอบคำขอ
โอบกอดใจดวงล้าล้ำค่าพอ
น้ำตาคลอพอเสียงคำย้ำสัญญา
อุปสรรคปัญหาพี่อย่าถอย
ผลงานคอยพี่สานแก้ปัญหา
งานที่หนักสร้างคนจนงามตา
ส่งเสียงมาคราท้อน้องรอคอย
คิดถึงพี่คิดถึงมากอยากจะบอก
เพราะรักดอกจึงบอกว่าพี่อย่าถอย
ระยะทางกางกั้นฉันรอคอย
ใจดวงน้อย...รอคอยพี่..นี้ผู้เดียว
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1501
