30 มกราคม 2551 06:37 น.
ครูพิม
สรรพสิ่งมากมายล้วนได้เห็น
ความลำเค็ญยากแค้นแสนอดสู
หรือมากมีความสุขทุกฤดู
ใจย่อมรู้แก่ใจในตัวตน
สรรพสิ่งมากมายล้วนได้เห็น
ความเปลี่ยนเป็นสัจธรรมย้ำอีกหน
หากยึดมั่นนั้นหนาพาทุกข์ทน
อย่าสับสนพินิจดูคงรู้ดี
สรรพสิ่งมากมายให้เรียนรู้
เพื่อใจสู้ต่อศรัทธาต่อหน้าที่
แม้นมัวจมถมทับดับฤดี
แล้วจะมีวันใหม่อย่างไรกัน
สรรพสิ่งมากมายผ่านไปแล้ว
ยังเหลือแนวผ่านพ้นค้นหาฝัน
อุปสรรคมากมายหมายฟาดฟัน
ก็ห้ำหั่นผ่านแล้วแก้วยาใจ
สรรพสิ่งมากมายในวันนี้
ทุกสิ่งมีคุณค่าน่าเลื่อมใส
ขอเก็บเกี่ยวทุกเรื่องราวคราวผ่านไป
เพื่อเตือนใจ...คราท้อแท้...แพ้ชะตา..
27 มกราคม 2551 21:15 น.
ครูพิม
รักคือรัก
ใจประจักษ์รักมั่นฝันยังสวย
บนเส้นทางยาวไกลใคร่อำนวย
เราจึงช่วยสานรักร่วมถักทอ
รักคือรัก
กาลประจักษ์รักมั่นฉันเพียงขอ
โปรดเมตตาอย่าทำน้ำตาคลอ
เรือนยังรออุ่นรักให้พักพิง
รักคือรัก
ร่วมฟูมฟักปลูกไว้บนใจหญิง
แม้นจะร้างห่างไกลไม่ประวิง
มั่นคงยิ่งรักเดียวมิเกี่ยวใคร
รักคือรัก
ผูกสมัครรักเยือนไร้เงื่อนไข
จะร่วมทุกข์สุขสร้างบนทางใจ
ไม่ร้างไกลยึดมั่นคำสัญญา
รักคือรัก
ยินดีนักรักเดียวเที่ยวค้นหา
ยามทุกข์ท้อขอเพียงส่งเสียงมา
จะส่งใจไปหา...รักษาใจ..
19 มกราคม 2551 14:56 น.
ครูพิม
เย็นยะเยียบเงียบเหงาเราเคว้งคว้าง
ใจอ้างว้างทางใจใครแลเหลียว
ทนสิทนบอกใจแม้นดายเดียว
อย่าหมายเกี่ยวหมายข้องให้หมองใจ
มืดสนิทจิตเราเศร้าถนัด
จิตกระหวัดสับสนจนหวั่นไหว
ให้เหว่ว้าคราเพ้อมิเจอใคร
น้ำตาไหลรินรดหมดความอาย
มือหมายคว้าคว้ามิได้ดังใจหวัง
ทุกสิ่งพังแล้วไซร้ไร้ความหมาย
ที่เกี่ยวข้องหมองหม่นทนเดียวดาย
ด้วยรอบกาย....ว่างเปล่า...เศร้าวังเวง
ยินเสียงเพลงคล้ายคล้ายมิได้ยิน
น้ำตารินคล้ายคล้ายใครข่มเหง
บอกใจแกร่งคล้ายคล้ายใจนักเลง
บอกใจเก่งคล้ายคล้ายแรงใจมี
เย็นยะเยียบเงียบเหงากับเงารัก
แม้นประจักษ์แก่ใจว่าหน่ายหนี
แม้นรักหายไปนานผ่านขวบปี
แต่ใจนี้...ยังไม่ท้อ...เฝ้ารอคอย....
15 มกราคม 2551 12:08 น.
ครูพิม
คือคนปั้นดินเหนียวที่เคียวเข็ญ
แม้นลำเค็ญเพียงไรไม่เคยถอย
ทุบปั้นแต่งให้งามตามดงดอย
ให้เจ้าสอยฝันงามตามใจจง
คือเรือจ้างลำหนึ่งส่งถึงฟาก
ผู้โดยสารหลายหลากมากประสงค์
สองมือคอยจ้ำพายใจมั่นคง
ยังคอยส่งผู้โดยสารมานานเนา
พอถึงฝั่งเขาถีบส่งคงถึงฝัน
เรือลำนั้นยังคงรับกับความเหงา
เห็นแววตาเด็กน้อยค่อยบรรเทา
เพียงเพื่อเจ้าถึงฝั่งดังต้องการ
เป็นแสงเทียนเล่มน้อยคอยส่องแสง
แม้อ่อนแรงยังหวังจักสืบสาน
ให้เจ้าเป็นคนดีดั่งปณิธาน
นำเจ้าผ่านสู่ฝันอันโรจน์ไกล
ถึงลำบากอย่างไรไม่หวาดหวั่น
เพื่อความฝันจะดูแลและแก้ไข
จะนำเจ้าเรียนรู้สู่หลักชัย
ภาคภูมิใจอุดมการณ์วิญญาณครู
12 มกราคม 2551 19:36 น.
ครูพิม
พี่ส่งข่าวจะลาไกลไปเมืองนอก
แจ้งมาบอกเพื่อสร้างฝันอันสดใส
ยินคำกล่าวอำลาน้องอาลัย
กลัวพี่ไกลทิ้งน้องให้หมองตรม
แม้นขอบฟ้ากางกั้นในวันนี้
ยังยินดีที่จะรอวันสุขสม
พี่อยู่ไกลห่วงนักจักระทม
กลัวแอบชมหญิงอื่นให้ขื่นใจ
รีบเก็บเงินคืนกลับมารับขวัญ
น้องรอวันร่วมฝันอันสดใส
สายตาพี่อย่าได้จ้องมองผู้ใด
ถึงอยู่ไกลใจเราเฝ้าผูกพัน
ทีทำงานมีสาวเขาอยู่ใกล้
อย่าปันใจให้เขาเฝ้าขบขัน
ยามพี่ท้อเหนื่อยกายในช่วงวัน
แบ่งทุกข์นั้นจากใจ...ให้คลายลง
ให้เดินทางปลอดภัยไร้อาเพศ
ไปประเทศมาเลเซียอย่าได้หลง
อย่าห่วงน้องคนนี้ยังซื่อตรง
วางใจปลงแนบใจพี่..นี้นิรันดร์...