7 มิถุนายน 2550 07:37 น.
ครูพิม
ขอบคุณป๋าที่ดูแลมาแต่ต้น
ทั้งรถยนต์เงินทองมากองให้
พร้อมบ้านงามหลังโตโอ่อำไพ
ความห่วงใยเสน่หามิอาดูร
แอบคุณนายที่บ้านผ่านมาแล้ว
ยังส่อแววหลงใหลไม่สิ้นสูญ
ความรักหลงนั้นมีทวีคูณ
รักเพิ่มพูนเงินทองก็กองมา
แต่ครานี้ป๋าขาอย่าว่าหนู
ส่องกระจกลองดูนะป๋าขา
หน้าป๋าย่นคนก็หยันฉันเรื่อยมา
จึงขอลาตัดใจให้ไกลกัน
ขอความสุขคืนใจให้กับหนู
ที่ทนอยู่ใช่รักดั่งใฝ่ฝัน
ต้องการแค่เงินทองของสำคัญ
ถึงคราฉันจากลาอย่าว่าเลย
สงสารเมียที่รอป๋านะหนูว่า
เขาก่นด่าท้าทายไม่อาจเฉย..(เฉยมานานแหละ)
ขอส่งป๋าคืนอ้อมใจได้ชมเชย
อย่าว่าเลยนะป๋า..ขอลาจร
๗ มิถุนายน ๒๕๕๐
5 มิถุนายน 2550 14:16 น.
ครูพิม
เพราะอยู่ไกลมีขอบฟ้ามากางกั้น
แม้ใจฉันจะโบยบินถวิลหา
อุ่นไอรักจากใครเคยให้มา
เริ่มโรยราตามวันที่ผันแปร
เคยติดตามถามข่าวและเล่าเรื่อง
คอยกระเตื้องเตือนใจคล้ายดวงแข
คอยส่องใจยามเหงาเฝ้าตาแล
ไม่เชือนแชเฝ้าชิดพร้อมติดตาม
แต่วันนี้ไม่มีข่าวมาเล่าเรื่อง
ความต่อเนื่องขาดหายใจจึงถาม
สบายดีหรือไม่..ใคร่ติดตาม
ทุกโมงยามเฝ้าดูอยู่ไม่ไกล
แม้นอยู่ดีมีสุขในทุกเมื่อ
โปรดช่วยเอื้อพูดจามาขานไข
ฟังเรื่อราวข่าวนี้ยินดีไป
พร้อมหัวใจ...คนเหงา..เศร้าเหมือนเดิม..
๕ มิถุนายน ๒๕๕๐