15 กุมภาพันธ์ 2550 15:17 น.
ครูพิม
กระท่อมน้อย ริมห้วย พี่ช่วยสร้าง
และริมทาง ดอกไม่สวย พี่ช่วยปลูก
ริมฝั่งสระ ปล่อยน้อยใหญ่ ว่ายกับลูก
รักเริ่มผูก สัมพันธ์ก่อ ต่อด้วยใจ
พี่บอกว่า จำต้องไป ไกลแล้วน้อง
น้ำตานอง อาบหน้า ผวาไหว
แม้นสัญญา จะมั่นคง ตลอดไป
แต่ดวงใจ ดวงนี้ มีน้ำตา
ด้วยหน้าที่ จำไกล ด้วยใจเหงา
เก็บรักเรา ใส่กลอ่งใจ นะขวัญจ๋า
น้องอย่าแอบ ซ่อนใคร ในแววตา
ส่วนพี่ยา จะเก็บใจ ไว้วันเคียง
น้องอยู่หลัง ทางนี้ พี่รู้ไหม
กระแสใจ โทรจิต คิดส่งเสียง
ผ่านคลื่นใจ อิงแอบ แนบหมอนเรียง
ขอแค่เพียง ยึดคำมั่น สัญญาใจ
กระท่อมน้อย ริมห้วย ช่วยเติมฝัน
มาสร้างสรรค์ เติมรัก อย่าผลักไส
เสร็จงานแล้ว พี่จ๋า กลับเร็วไว
มาสานใจ สานรัก พักที่เดิม
14 กุมภาพันธ์ 2550 07:59 น.
ครูพิม
อยากให้รู้ว่ารักสักเท่าฟ้า
หมดภาษาจะพิสูจน์พูดรักได้
เต็มอยู่ในความว่างกว้างและไกล
คือหัวใจสองดวงห่วงหากัน
อย่าถามฉันว่ารักใครในอดีต
เหมือนเอามีดกรีดใจให้โศกศัลย์
รู้เพียงว่าวันนี้เรารักกัน
ผูกสัมพันธ์มั่นคงนัก... รักศรัทธา..
13 กุมภาพันธ์ 2550 16:57 น.
ครูพิม
(๑) ขอ
เธออาจบอกรักใครฉันไม่รู้
เธออาจอยู่กับใครฉันไม่เห็น
เธออาจจะจีบใครไม่ใช่ประเด็น
ฉันขอเป็นแค่หนึ่งในหัวใจคน
(๒) จำ
๑๔ กุมภาพันธ์ นั้นถึงแล้ว
หูยังแว่วหวานรักอีกสักหน
เขาออกปากฝากรักไปหลายผู้คน
เราคนจนจำต้องนิ่งซ่อนน้ำตา
(๓) สัญญา
ไม่อาจทวงสัญญาเวลาผ่าน
ไม่อาญหาญจะทวงเสน่หา
ไม่นะไม่อย่าหวนทวนสัญญา
เพราะน้ำตาทำนบพัง..เกินยั้งใจ
(๔) ตลอดไป
ใครรักกันวันนี้ให้สมรัก
สมานสมัครรักกันไม่หวั่นไหว
อย่าได้พรากจากกันตลอดไป
เป็นคู่รักคู่ใจไปชั่วกาล
13 กุมภาพันธ์ 2550 08:00 น.
ครูพิม
เมื่อคนสองคน
ปลูกต้นรัก
และรดด้วยใจ
ต้นแคร์ก็จะเกิดตามมาด้วย
ต้นแคร์แผ่กิ่งก้านงดงาม
ความเอื้ออาทร
ความห่วงหา
ความห่วงใย
ความไว้ใจ
ความมั่นใจ
ความซื่อตรง
และสิ่งดีๆก็เกิด
ปรารถนาให้คนร่วมปลูก
พบแต่สิ่งที่ดีงาม
ต้นแคร์งอกงามมากเพียงใด
ต้นรักก็งามมากเพียงนั้น
เมื่อใดใครคนหนึ่งละเลย
ปล่อยให้ต้นแคร์เฉาตาย
แล้วต้นรัก
จะอยู่ได้อย่างไรกัน..
12 กุมภาพันธ์ 2550 15:55 น.
ครูพิม
อดีตดีดี
ในบางทีบ่งสุขสันต์ผ่านวันหวาน
แม้จะเหลือร่องรอยแค่วันวาน
ก็เจือจานสุขได้ในบางครา
อดีตดีดี
ในบางทีเก็บซ่อนใจให้ห่วงหา
ขอแค่รู้ว่าอยู่ดีทุกเวลา
ที่ห่วงหาก็ผ่อนคลายหายกังวล
อดีตดีดี
ในบางทีก็ทำให้ใจสับสน
เพราะยังคิดถึงใครบางคน
เคยสุขล้นด้วยกันวันอิ่มใจ
อดีตดีดี
ในบางทีก็สร้างวันที่สดใส
พอเมฆหมอกเลือนลางแล้วจางไป
เป็นบันไดให้ก้าวมั่นไม่หวั่นกลัว
อดีตดี
ในบางทีสร้างเพื่อนได้ยิ้มหัว
คอบปลอบโยนอุ่นใจใกล้ใกล้ตัว
คอยล้อมรั้วเสริมใจให้เต็มแรง
อดีตดีดี
ในวันนี้สร้างคนให้เข้มแข็ง
เป็นบทเรียนสอนใจราคาแพง
สร้างคนแกร่งรู้อดทน...จนเต็มคน
จึงขอขอบคุณ...อดีตดีดี..