19 ธันวาคม 2549 12:12 น.
ครูพิม
ทุกข์กระหน่ำ จมซ้ำ เพราะคำพูด
เหมือนหินครูด ดวงใจ ใยทับถม
ทั้งซ้ำเติม เหยียบย่ำ ให้ช้ำตรม
ด้วยคารม ส่อเสียด เพราะเกลียดชัง
คิดดูเถิด เพื่อนเอ๋ย เคยช่วยเหลือ
และจุนเจือ ดูแล แต่หนหลัง
มาบัดนี้ มีอาฆาต หวาดระวัง
งานก็พัง ไมตรียับ ลงกับมือ..
17 ธันวาคม 2549 17:49 น.
ครูพิม
สายลมหนาว พัดมา อีกคราแล้ว
เสียงหวีดแว่ว มาไกล ใจเหน็บหนาว
ค่ำคื่นนี้ จะกอดฟ้า และคว้าดาว
ไม่คลายหนาว แน่แล้ว เจ้าแก้วตา
คนอยู่กรุง เมืองใหญ่ คงไม่หนาว
เสื้อผ้าสาว กองใหญ่ ตัวหนาหนา
เก็บลงกล่อง หลายใบ ฝากให้มา
ซับน้ำตา เด็กดงดอย พลอยอุ่นใจ
เสื้อตัวเก่า แต่ก็ใหม่ ในดงกว้าง
อย่าทิ้งขว้าง ส่งมา อีกได้ไหม
ขอเถิดนะ เสื้อผ้าเก่า ที่ทิ้งไป
เก็บส่งให้ เด็กครูดอย ยังคอยคุณ
น้ำใจไทย ช่วยไทย คงคลายหนาว
อ้อมกอดสาว ครูไทย คงไม่อุ่น
แต่น้ำใจ จากเพื่อนไทย หอมละมุน
กลิ่นยังกรุ่น ด้วยรัก จากเพื่อนไทย
สายลมหนาว พัดมา ในครานี้
เพื่อนรู้ดี ว่าหนาวเหน็บ กว่าคราวไหน
แต่ก็อุ่น ด้วยรัก ด้วยน้ำใจ
จากเพื่อนไทย ห่มด้วยรัก...จักขอบคุณ.
10 ธันวาคม 2549 22:35 น.
ครูพิม
สายลมพา มาให้ เราได้พบ
ไม่รู้จบ รักมั่งคง อย่าสงสัย
แม้กายเธอ และฉัน นั้นห่างไกล
แต่ดวงใจ สองดวง ห่วงหากัน...
ฉันหรือเธอ เผลอใจ ก็ไม่รู้
ขอเป็นชู้ ทางใจ..ได้ไหมนั่น
มีฝันงาม ยามนี้ จะแบ่งปัน
เพื่อสร้างสรรค์ โลกสวย ด้วยมือเรา
ถึงอยู่ไกล ก็ส่งใจ ให้ไปถึง
ใครคนหนึ่ง ซึ่งฉัน ฝันถึงเขา
ว่าวันหนึ่ง คงเป็นวัน ของสองเรา
คงไม่เหงา เช่นวันวาร ที่ผ่านมา
จะกอดเธอ เอาไว้ ในอกอุ่น
จะวิ่งวุ่น ในใจ ให้ผวา
จะแน่นิ่ง จ้องมอง สองนัยน์ตา
เพื่อค้นหา ความจริงใจ ที่ให้กัน..
10 ธันวาคม 2549 21:58 น.
ครูพิม
คิดถึง รีรี ข้าวสาร
มอญซ่อนผ้า เบิกบาน อยู่ข้างหลัง
แม่งูเอ๋ย ไปกินน้ำ ให้ระวัง
จะขี่หลัง เจ้าม้าใหญ่ ไปส่งเมือง
คิดถึง จ้ำจี้ มะเขือเปาะ
จะกะเทาะ ข้างหลัง ให้ลือเลื่อง
จะขย่ม เต็มที่นะ อย่าได้เคือง
เป็นม้าเชื่อง อย่าได้ซน คนจะตี
คิดถึง เดินกะลา ขาโถกเถก
คุณตาเสก เป่าไว้ พร้อมป้ายสี
หลานละเลง สีขาว ราวจำปี
ตาบอกดี ช่วยกัน มาสรรค์งาน
คิดถึง ม้าก้านกล้วย วิ่งกั้บกั้บ
เด็กเด็กรับ จากมือยาย ไปข้างบ้าน
ตายายยิ้ม อิ่มใจ ให้เบิกบาน
เห็นลูกหลาน เล่นร่วมกัน รักมั่นคง
การละเล่น เด็กไทย สมัยนั้น
ล้วนสร้างสรรค์ สามัคคี ไม่มีหลง
แต่วันนี้ เด็กไทย ให้ทะนง
เข้าสู่ดง ไอที ที่กว้างไกล
เพราะวันนี้ เด็กเด็กเขา เฝ้าแต่แชท
และเฝ้าแอด เกมต่อสู้ ไม่ไปไหน
นั่งหน้าจอ ร้อลุ้นกัน ทุกวันไป
แสนเศร้าใจ อนาคต คงหมดงาม....
ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย...นำไอทีเข้ามาแล้ว...หาวิธีการป้องกันและดุแลลูกหลานอนาคตของชาติด้วยนะคะ.....
9 ธันวาคม 2549 23:17 น.
ครูพิม
เสื้อมอมแมม แก้มช้ำ น้ำตาตก
เจ้าช้ำอก หมองหม่น จนเรื่องไหน
คุณครูขา พ่อแม่หนู เขาอยู่ไกล
ไม่ใส่ใจ ห่วงหนู ดูเขาทำ
สิบหกปี เติบใหญ่ ในวันนี้
เพราะหนูมี คุณยาย ผู้ขามขำ
พ่อแม่หนู ดูเขา ช่างใจดำ
ข้าวทุกคำ จากมือยาย ไม่อิ่มเลย
สายตาที่ เหว่หว้า อาทรนัก
โหยหารัก แต่เขา กลับนิ่งเฉย
อ้อมอกที่ อบอุ่น เพื่อนคุ้นเคย
โอ้อกเอ๋ย อยากสัมผัส นั้นสักครา
กอดหนูไว้ ในวันนี้ มีคำตอบ
แบบทดสอบ เจ้าแข็งแกร่ง ดุจหินผา
มีแต่ยาย เจ้าก็งาม ตามตำรา
พร้อมคุณค่า ความเป็นคน จนเต็มตัว
อย่าได้ร้อง โหยหา คว้าความรัก
เพราะประจักษ์ แน่แล้ว แก้วทูนหัว
ยายและครู อยู่ใกล้ใกล้ ไม่ต้องกลัว
สิ่งหมองมัว สลัดไป ให้ไกลตน
กอดตัวเอง เอาไว้ อย่าให้หนาว
ทุกข์หลายคราว ผ่านไป หลายหน้าฝน
สร้างฝันสวย ด้วยมือเรา นะอดทน
อย่ากังวล เรื่องใด ให้หมองมัว
ฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ ที่ปลายฟ้า
รอเจ้ามา เก็บเกี่ยวไป นะทูนหัว
กำลังใจ สร้างได้ จากใจตัว
ฟ้าสลัว คงสลาย ในเร็ววัน
ที่ผ่านมา เจ้าก็แกร่ง ด้วยแรงรัก
ยายฟูมฟัก อบรม บ่มสร้างฝัน
อ้อมกอดยาย อ่อนน้อม พร้อมป้องกัน
ให้ฝ่าฟัน สู่ฟ้ากว้าง อย่างอดทน
จงตั้งใจ พากเพียร เรียนหนังสือ
เป็นเครื่องมือ สร้างฝัน นั้นอีกหน
ยึดความดี คิดดีไว้ หายกังวล
จะเป็นคน เต็มคนได้ ในเร็ววัน...
หน้าส่วนตัว
949
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
