23 กุมภาพันธ์ 2552 12:47 น.
ครูพิม
บนเส้นทางย่างยากล้วนขวากหนาม
ท้อลุกลามตามติดคิดอดสู
เหนื่อยและหน่ายใจเอ๋ยเคยชื่นชู
ที่เคยสู้กลับท้อต่อคารม
กำลังใจจากใครที่ใดหนอ
ช่วยถักทอหล่อใจหายขื่นขม
ด้วยหลากจิตคิดใดไม่ปรารมภ์
อย่าทับถมข่มกันอันตราย
คนละมือเถิดหนาเวลานี้
รวมจิตพลีสร้างศรัทธาเหนื่อยล้าหาย
หลอมรวมจิตศิษย์ครูอย่าดูดาย
ร่วมก่อสายสร้างงานตระการพลัน..
"บนเส้นทางย่างยากล้วนขวากหนาม
มิกล้าข้ามหรือจะยังถึงฝั่งฝัน
อาจเจ็บปวดรวดร้าวหนาวจาบัลย์
หากใจมั่นฟันฝ่าย่อมคว้าชัย"
จะขอเป็นเช่นลมห่มคลายร้อน
ให้ขวัญอ่อนผ่อนคลายจะได้มั๊ย
เป็นเกราะบางกางกั้นป้องกันภัย
เพราะหทัยนัยนี้มีเพียงเธอ
ช่วยซับเหงื่อเมื่อล้าครายุ่งยาก
มิอาจพรากจากงานผ่านเสนอ
แม้ไม่เด่นเช่นหวังตั้งเลิศเลอ
ขอให้เธอเจอสุขทุกสิ่งทำ”
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ..จากใจทุกดวง..
.../font>
18 กุมภาพันธ์ 2552 21:21 น.
ครูพิม
ฟ้ากว้างใหญ่ให้รู้ดูให้เห็น
ที่ซ่อนเร้นเห็นปมชื่นชมฝัน
ทะยานเหนือเมฆาและตาวัน
ขอบฟ้านั้นพลันจ้าสง่าไกล
ขยับปีกโบยบินถิ่นไพรกว้าง
อาจเคว้งบ้างบางคราอย่าหวั่นไหว
มีฝันงามวามวับจับหัวใจ
รอเราไปไขว้คว้ามาครอบครอง
แม้นอ่อนล้าคราใดให้พักก่อน
หายเหนื่อยอ่อนคราใดสดใสผ่อง
จึงค่อยสู้ต่อไปในครรลอง
สิ่งทิ้งผองลองคว้าอย่าลังเล
ปลวกปลูกสร้างรังใหญ่ด้วยใจสู้
มวลผึ้งรู้ขยันมิหันเห
วิหคสร้างรังไม้ไม่โยเย
ได้กล่อมเห่...กล่อมขวัญ...วันภิรมย์
บอกกับใจไม่ท้อต่อปัญหา
ทุกครั้งคราถ้าท้อพ้อขื่นขม
ก็อย่าแพ้จนพ่ายใจระบม
มัวจ่อมจมตรมแย่เพราะแพ้ตน
ฟ้ากว้างใหญ่ใจสู้อยู่เพื่อสาง
บนเส้นทางสร้างใจให้ฝึกฝน
บอกกับใจให้สู้รู้อดทน
จะเกิดผล...จนหวาน..หลอมงานงาม..
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
17 กุมภาพันธ์ 2552 10:59 น.
ครูพิม
เพราะใจนี้เพียงหนึ่งจึงอยากบอก
ความในนอกแห่งใจที่ใฝ่หา
รักท่วมท้นล้นใจคนไกลตา
ปรารถนาแห่งใจอยากให้รู้
มีชายอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
ใจย้ำเตือนพันผูกปลูกฝันหรู
รักเพียงพี่เท่านั้นฉันเชิดชู
รอเคียงคู่ร่วมฝันมิหวั่นใด
แม้น้ำคำชายใดให้หวานนัก
ร้อยคำทักอ่อนหวานมิหวั่นไหว
ยังคงรักมั่นคงปลงหัวใจ
ถึงห่างกันแสนไกลใจซื่อตรง
อ้อมอกอิงพิงพักอุ่นนักหนา
แม้อ่อนล้าคราอ่อนไหวไม่ลืมหลง
อ้อมแขนพี่ปลอดภัยใจซื่อตรง
ใจจึงปลงลงหลักพักชีวี
แม้นยากจนข้นแค้นขาดแคลนนัก
สองคนจักสร้างให้งามตามวิถี
เก็บจากเล็กผสมน้อยร้อยฤดี
สองใจนี้..พลีสร้าง...บนทางใจ
ปิดสองตาปิดใจเลิกไขว่คว้า
ปรารถนาเพียงหนึ่งจึงขานไข
แม้นขอบฟ้ามากั้นมั่นฤทัย
ว่าสองใจ..คงมั่น...นิรันดร..
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑
12 กุมภาพันธ์ 2552 21:18 น.
ครูพิม
หอมมาลีคลี่บานบนลานรัก
หอมยิ่งนักรักตระการบนลานฝัน
หอมถ้อยคำล้ำค่ามากำนัล
หอมจำนรรจ์ฝากรักขอพักใจ
หลากของขวัญจากใจส่งไปมอบ
หวังใจตอบมอบรักมิผลักไส
บรรจงร้อยถ้อยคำฉ่ำฤทัย
ส่งมอบไว้แทนรักและภักดี
มากห่วงใยอาทรอาวรณ์ถึง
ทุกคำนึงห่วงหาอย่าหมองศรี
คราห่างไกลใจเหงาเร้าฤดี
ส่งวจีตามสายไปเทคแคร์
หอมสัญญาว่ารักภักดีมั่น
มิแปรผันหวั่นไหวใจรักแน่
ถึงอยู่ไกลใจเราเฝ้าดูแล
มิเชือนแชแม้ไกลใจผูกพัน
หลากนิยามความรักมากความหมาย
รักหญิงชายคล้ายพรมคอยห่มขวัญ
ปรารถนาแห่งใจใกล้ชิดกัน
ร่วมฝ่าฟันฝันสวยด้วยสองใจ
รักตระการบนลานใจเพื่อนชายหญิง
ให้รักจริงรักมั่นอย่าหวั่นไหว
ถนอมรักเพียงหนึ่งอย่าซึ้งใคร
ฟ้าสดใสใจสดชื่น...ทุกคืนวัน...
๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
10 กุมภาพันธ์ 2552 21:01 น.
ครูพิม
เกิดเป็นคนแพ้พ่ายหน่ายชีวิต
คงหมดสิทธิ์คิดสร้างก่อร่างฝัน
ดุจปลาตายกายตามลอยน้ำพลัน
เป็นเหยื่ออันโอชะมากเหลือซากลอย
ล้มแล้วล้าค่าด้อยต่ำต้อยนัก
ห่อเหี่ยวหักจักถมจมไม่น้อย
มัวแต่โทษโชคชะตาน้ำตาปรอย
อนาคตถดถอย...พลอยเสียดาย
ปลุกหัวใจให้สู้รู้คุณค่า
เราเกิดมาเพื่ออยู่รู้สร้างสรรค์
หรืออยู่เพื่อช่วยเหลือเอื้อแบ่งปัน
น้ำใจนั้นปั้นได้..ด้วยใจตน
หากมัวจมบ่มทุกข์สุขเลือนหาย
ฝันมลายลาลับเพราะสับสน
จงตั้งมั่นให้รู้สู้อดทน
ย้ำกมล..ต้องอยู่..สู้สักครา
ลุกขึ้นเถิดคนดีที่เศร้าหมอง
ฟ้าสีทองส่องภพจบปัญหา
สัญญาณแห่งวันใหม่ได้เยือนมา
ตื่นเถิดหนา..อย่าหลับ ขยับกาย
ล้มแล้วลุกเถิดหนาอย่าท้อแท้
หาทางแก้ปัญหาก่อนจะสาย
ปลุกใจสู้รู้คิดจิตสบาย
ทุกข์จะคลาย...หายหม่น..นะคนดี
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒