24 มกราคม 2550 08:50 น.

ระวังไว้...ไม่เสียหลาย!!!!!!<


.....ท่ามกลางความ  ขาดแคลน  แสนขัดสน	
ท่ามความจน  หม่นไหม้  ขอใจสู้
อย่ายอมแพ้  หรือท้อถอย  คอยอุ้มชู
ให้ใจอยู่  คงมั่น  ไม่ผันแปร

.....ท่ามกลางความ  ชิงชัง  ระวังด้วย
เอาใจช่วย  ทำดี  มิตอแหล
มอบความรัก  หวังดีให้  ทุกดวงแด
มีเผื่อแผ่  ให้เขาได้  ใช้พักพิง

.....แม้เขาชัง  จงระวัง  อย่าชังตอบ
ผิดระบอบ  ก็อย่าทำ  ตามใจหญิง
จะขุ่นข้อง  หมองใจเรา  นั้นเสียจริง			
ก็จงนิ่ง  เก็บซ่อนไว้  ในใจงาม

.....ท่ามกลางรัก  อย่าประมาท  อาจพลั้งเผลอ	
หากพบเจอ  แย่งของเขา  คนอาจหยาม
หักใจข่ม  อย่าข้องแวะ  หรือติดตาม			
ไฟจะลาม  ทุกข์ระทม  ตรมเดียวดาย

.....ท่ามกลางสุข  ก็อย่าเพลิน  จนเกินแก้		
ความผันแปร    เปลี่ยนไป  อาจใจหาย
สุขและทุกข์  คลุกเคล้า  เฝ้าเคียงกาย			
มีมากมาย   เหตุการณ์  ที่ผันแปร

1073

love

comment

23 มกราคม 2550 15:17 น.

ขุดดินแช่ง

ครูพิม

มันเสียวแปลบ แสบที่ใน หัวใจนี้
เจ็บเหลือที่ เพราะคนรัก แอบรักใหม่
เรานะหรือ คือคน ที่ไว้ใจ
ความห่วงใย ห่วงหา บรรดามี

ทุ่มรักให้ ภักดี ไม่มีหม่น
กำลังใจ มากล้น ส่งมานี่
ยังคิดแอบ ปันใจ นะพ่อตัวดี
หลงนารี หุ่นงาม อร่ามตา

แอบไปกก ที่ใด ให้ฟูกแข็ง
ให้สิ้นไร้ เรี่ยวแรง ทั้งแขนขา
ให้ร้อนรุ่ม ดั่งสุมไฟ ในทุกท่า
และแววตา หมองมัว สลัวมอง

จมูกหอม ดอมได้ แต่ไร้กลิ่น
จะร่วมกิน อาหารใด ให้หม่นหมอง
ไร้รสชาติ หาได้ สมใจปอง
น้ำตานอง รักสลาย และใจตรม

ให้รถล่ม จมดิ่ง วิ่งลงเหว
สองคนเลว ร่างแหลก ใจขื่นขม
จะพูดจา อย่าให้ใคร เชื่อคารม
คู่ระทม ประจำปี นี้คือคุณ..

เรามาร่วมสาปกับท่านแม่มดใจร้ายด้วยนะเจ้าคะ

1659

love

comment

18 มกราคม 2550 12:46 น.

ก็ฉันแค่...ผู้หญิงธรรมดา

ครูพิม

ฉันก็แค่ ผู้หญิง ธรรมดา
ที่ห่วงหา รักใคร และใฝ่ถึง
คิดถึงบ้าง ในบางครั้ง ที่คำนึง
ถ้อยคำซึ้ง ที่ผ่านแว่ว แล้วผ่านเลย

ฉันก็แค่ รักเป็น กับเขาบ้าง
อาจอ้างว้าง เมื่อคนไกล ใจเมินเฉย
ไม่คิดถึง ห่วงหา มาอย่างเคย
น้ำตาเอ๋ย เป็นเพื่อนบ้าง บางเพลา

ฉันก็แค่ อยากเข้มแข็ง แรงใจกล้า
ที่จะฝ่า ความหนาวเหน็บ เจ็บนักหนา
อยากจะลืม คืนวัน ที่ผ่านมา
แต่ทว่า ลืมไม่ได้ เพราะใจจำ

ฉันก็แค่ อยากถามไถ่ ถึงใจว่า
วันเวลา พาเราไกล ใจถลำ
พอจำได้ บ้างไหม หลายถ้อยคำ
ที่เอ่ยย้ำ ก่อนจะลา มาทำงาน

ฉันก็รู้ เวลาเปลี่ยน ใจก็เปลี่ยน
จึงต้องเรียน การทำใจ ให้อาจหาญ
แต่ก็แพ้ เรื่อยมา ตลอดกาล
ไม่พบพาน ก็ขอรัก จักไม่ลืม

991

love

comment

16 มกราคม 2550 08:22 น.

รำลึกพระณครู

ครูพิม

ครูคือผู้มีแต่ให้ในใจศิษย์
ครูคือผู้อุทิศให้การศึกษา
ครูคือผู้เสียสละด้วยเมตตา
ครูคือผู้นำพาศิษย์ให้ได้ดี
ครูคือผู้ทำงานไม่เคยพัก
ครูทำงานด้วยใจรักด้วยภักดี
คำว่าครูใหญ่กว่าฟ้าแลปฐพี
ศิษย์คนนี้ขอบูชาพระคุณครู
..

ครูคือผู้สอนอ่านเขียนเรียนหนังสือ
แม้ศิษย์ดื้อก็ไม่ท้อรอแก้ไข
สอนให้คิดสอนให้ทำอย่างตั้งใจ
ครูคอยให้วิชาการงานแก่เรา
ครูเป็นคนสอนศิษย์ให้อดทน
ไม่เลือกคนที่จะสอนให้เราเขา
ครูเป็นเหมือนแหล่งความรู้ของพวกเรา
ความโง่เขลาเรามลายหายเพราะครู

ครูผู้ให้ ครูผู้สร้าง ครูผู้ก่อ
ครูไม่ท้อ ครูไม่ถอน ครูไม่ถอย
ครูยินดี ครูชื่นชม ครูเฝ้าคอย
มองศิษย์น้อย ของคุณครู สู่หลักชัย

บทกลอนเหล่านี้ ลูกศิษย์ที่เรียนจบส่งมาให้ ไม่ว่าท่านใดเป็นผู้แต่ง
ก็ขอมอบความปรารถนาดีถึงครูที่ให้วิญญาณการเป็นครู
และขอมอบความปรารถนาดีต่อ...เพื่อนๆที่มีครูทุกคนนะคะ

1399

love

comment

15 มกราคม 2550 20:46 น.