17 ตุลาคม 2552 22:10 น.

เลิกลา..ใช่ว่าจะเลิกรัก..

ครูพิม

รอนรอนร้อนรนระคนหนาว
ดอกเดือนดาวร้าวตรมระทมไหว
ยอดหญ้าหมองมองเฉาเหงาหัวใจ
แมกไม้ไกวไหวหวั่นกลั้นน้ำตา

หลบหน้าชอนซ่อนใจที่ไหวอ่อน
หลบลมร้อนซ่อนตนหยุดค้นหา
ต้องจำพรากจากแล้วแก้วอำลา
สุดเหว่หว้าคราไหนไม่เท่านี้

ดุจโลกบิ่นสิ้นแสงสุรีย์ฉาย
เงาเลื่อมพรายหายวับดับแล้วนี่
ที่วาดหวังพังล่มตรมฤดี
พอกันทีหยุดยั้ง…หยุดชั่งใจ

มองภาพเก่าอบอุ่นยามหนุนตัก
ใจประจักษ์รักกันเกินหวั่นไหว
แท้ที่จริงสิ่งเห็นที่เป็นไป
เพียงโลมไล้ใจจินต์แอบยินยล

อยากเห็นเขาเงางามไม่คร้ามครั่น
จะยอมหันผันกลับเลิกสับสน
ขอเลิกราหาใช่ไม่อดทน
แต่อับจนด้วยรักหักใจลา

สุขเถิดนะคนดีสุดที่รัก
ต้องจำหักข่มไว้ไร้วาสนา
จะยอมรับความตรมขมชีวา
ขอบ่ายหน้าคืนกลับ....รับความจริง...

ครูพิม
๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๒

3764

love

comment

14 ตุลาคม 2552 05:44 น.

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิด..พี่สาว นรศิริ

ครูพิม

กราบบวงสรวงเทวามาประสิทธิ์
พรสำฤทธิ์ดาลดลส่งผลให้
“พี่นรศิริ”ประสบสุขพ้นทุกข์ภัย
สุขฤทัยอิ่มเอมเปรมฤดี (ครูพิม)

สิบห้าตุลาเวียนมาอีกหน
ขอเทพไท้บันดลให้สุขี
นรศิริสุขเกษมและเปรมปรีดิ์
วันเกิดนี้สมหวังดั่งตั้งใจ (ป้ากันนา)

ขอให้มีคนรักอยู่รายรอบ
รับส่งไมตรีตอบสุขสดใส
คนคอยช่วยคอยหนุนอบอุ่นใจ
ทำอะไรได้ผลเด่นเห็นอัศจรรย์ (ต้า รัมณีย์)

ขอพี่สาวคนดีที่ฉันรัก
จิตแน่นหนักและเย็นเห็นสุขสันต์
ธรรมชีวิตปกป้องคุ้มครองพลัน
นิจนิรันดร์สุขขีตลอดไป (แก้วประภัสสร)

ขอพร่างพราวเพริดแกร้วดุจแก้วสวย
ให้ร่ำรวยสินทรัพย์รับไม่ไหว
มีร่างกายแข็งแรงกำลังใจ
มีเงินใช้เต็มบ้านหลานเต็มเมือง (กิ่งโศก)

ให้พี่สาวพราวเด่นเช่นจันทร์แย้ม
สวยอะแร่มแจ่มกระจ่างอย่างต่อเนื่อง
หรือเป็นดาวพราวพรั่งมลังเลือง
ให้ฟูเฟื่องเลื่องไกลไปทั่วแดน....(ฝากฝัน)

คล้ายวันเกิดอีกคราเวียนมาแล้ว
ขอดวงแก้วนับเงินเกินนับแสน
หวังสิ่งใดให้ได้สิ่งตอบแทน
ทั่วถิ่นแดนจงแคล้วโศกโรคไม่มี (พิมญดา)

ครูพิม
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๒

9403

love

comment

12 ตุลาคม 2552 08:47 น.

...เมื่อรักเรา..เข้าใจ...

ครูพิม

เมื่อรักก่อเกิดในดวงใจนี้
ใจก็มีที่หวังเสรีมฝั่งฝัน
ล้านถ้อยคำล้ำค่ามากำนัล
ร่วมแบ่งปันทุกข์ร้อนช่วยผ่อนคลาย

เมื่อรักงามตามใจที่ใฝ่หา
ด้วยศรัทธาฝ่าฟันด้วยมั่นหมาย
ว่าวันหนึ่งถึงวันฉันเคียงกาย
ลบฝันร้ายที่ผ่านผลาญชีวี

เมื่อรักมีมีรักอีกครั้งหนึ่ง
ทุกคำนึงจึงไขว่คว้าหาวิถี
แม้นตระหนักความจริงทุกสิงมี
แต่ใจนี้มิอาจตัดขาดกัน

เมื่อรักบานวานวันที่ผันเปลี่ยน
ใจยังเพียรเขียนหวังตรงฝั่งฝัน
ปลอบประโลมใจล้ามานานวัน
พี่เหมือนจันทร์ส่องฟ้ายามราตรี

เมื่อรักเราเข้าใจในรักแล้ว
จึงเห็นแววรักจริงใจมิหน่ายหนี
สัญญารักสลักมั่นในฤดี
ว่าไม่มีหนีร้างไปห่างใจ

เมื่อรักแล้วรักจริงหญิงมั่นหมาย
ขอเพียงชายรักมั่นมิหวั่นไหว
หากแม้กาลผลาญพรากเราจากไกล
มิรักใคร…ไหนแล้ว….แม้แคล้วกัน

ครูพิม
๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๒

1517

love

comment

8 ตุลาคม 2552 09:28 น.

คือรักและปรารถนา...

ครูพิม

หวานคำใดไหนเล่าหวานเท่านี้
กล่อมฤดีอ่อนล้าคราอ่อนไหว
แม้นสิ้นแรงแห่งตะวันลงทันใด
"รัก"ปลุกใจ..ให้สู้..อยู่ทุกวัน..


หอมคำใดไหนเล่าหอมเท่านี้
ปลุกชีวีที่ไหวให้สร้างฝัน
แม้นอ่อนล้าเพียงใดใจฝ่าฟัน
“รัก”จะสรรค์ปั้นแรงแห่งศรัทธา


ซึ้งคำใดไหนเล่าซึ้งเท่านี้
กำหนดชี้ทิศทางสร้างคุณค่า
ให้อดทนค้นพบสบปัญญา
“รัก”ศรัทธาค่ามากยากลบเลือน


ชอบคำใดไหนเล่าชอบเท่านี้
เป็นคำที่มีพลังดังเสมือน
ดวงตะวันอันกล้าทุกคราเยือน
“รัก”จึงเหมือนดวงสุรีย์ที่ส่องใจ


ปรารถนาสิ่งใดเล่าเท่าสิ่งนี้
เป็นสิ่งที่งดงามกว่าสิ่งไหน
ส่องสว่างกระจ่างแจ้งแห่งฤทัย
คือ “รักและห่วงใย”ส่งให้คุณ


ฝันใดเล่าเท่าฝันในวันนี้
คือวันที่สองเราเคล้าไออุ่น
แม้นขวากหนามตามไต่ไม่การุณ
จะสร้างบุญบ่มใจ…ไว้รอคอย…



ครูพิม
๘ ตุลาคม ๒๕๕๒