24 เมษายน 2550 15:25 น.
ครูพิม
ลูกส่งข่าวต้องจัดซื้อเสื้อผ้าใหม่
ซื้อชุดใหญ่พร้อมหนังสือสื่อการเขียน
ชุดกีฬาก็ต้องใหม่ใส่ไปเรียน
แม่วนเวียนรับงานสานฝันงาม
พ่อเร่งงานรายวันหาเงินเพิ่ม
ช่วยกันเติมเต็มให้ไม่เกรงขาม
ความเหนื่อยยากวิ่งกระชั้นนั้นติดตาม
ความเมื่อยลามทุกเส้นเอ็นพ่อเข็นงาน
แม่รับงานเย็บผ้าเอามาบ้าน
จิตสะท้านกลัวไม่พอต่อกันสาน
พ่อแม่เร่งหาเงินกันเนิ่นนาน
ต่อฝันหวานสรรค์ฝันงามตามใจจง
เก็บเงินส่งกลับบ้านสะท้านจิต
สักน้อยนิดไม่บ่นท้อต่อประสงค์
ยอมเหนื่อยยากลำบากเหลือเพื่ออนงค์
ลูกยังคงยิ้มร่ารับค่าแรง
เหงื่อทุกหยดหยาดรินกลิ่นสาปสาป
ลูกคงทราบความตั้งใจไม่หน่ายแหนง
ตั้งใจเรียนนะลูกรักประจักษ์แสดง
เจ้าคือแสงแห่งความหวัง....(พ่อ)แม่ทั้งมวล
๒๔ เมษายน ๒๕๔๙
23 เมษายน 2550 13:44 น.
ครูพิม
ฝากแรงใจถึงสาวเจ้าว้าเหว่
ที่ต้องเร่ห่างบ้านทำงานนั่น
จากมานานพร้อมใจของใครกัน
สัญญามั่นจากเขาเจ้าจดจำ
ไม่นานนักรักจางตามทางห่าง
ใจบางบางร้อนรนจนถลำ
เจ้าจากมาเขาก็พร้อมจะลืมคำ
เจ้าชอกช้ำน้ำตารินผินหน้าเมิน
คนอยู่ไกลนานวันพลันแปรเปลี่ยน
ใจเริ่มเรียนรู้ทางที่ห่างเหิน
เขาพบคนมาใหม่ใจเพลิดเพลิน
ทิ้งเจ้าเดินลำพังน่าชังจริง
เจ้าอย่าเหงาเศร้าใจให้นานนัก
จงเก็บรักเก็บใจไว้นะยอดหญิง
สักวันหนึ่งคงพบรักที่แท้จริง
ใจเจ้านิ่งเถิดคนดี...เจนนี่เอย
20 เมษายน 2550 12:53 น.
ครูพิม
ไหนว่ารักภักดีมีใจมั่น
ความสัมพันธ์มั่นคงอย่าสงสัย
ไหนบอกว่าต่อแต่นี้ไม่มีใคร
น้องอย่าได้ระแวงรักพี่นักเลย
ไหนสัญญาแม้ว่าไกลใจไม่เปลี่ยน
ยังวนเวียนห่วงคำพร่ำเฉลย
ไหนว่าไกลใจพี่นี้ไม่เคย
จะละเลยลืมเลือนน้องผู้ต้องใจ
ไหนว่าพี่นี้ซื่อตรงมั่นคงแท้
ไม่ผันแปรแลหญิงอื่น.ไม่หวั่นไหว
แต่นี่เราจากกันไม่ทันไร
พี่ก็ควงคนใหม่....ให้ตำตา
ไม่ตัดพ้อรอหวังอย่างวันก่อน
จำใจจรจากไกลไม่ห่วงหา
ไม่ขอเก็บหรือจดจำคำสัญญา
ที่ไร้ค่า...จากคนไกล...ผู้ใจดำ
เมื่อไม่รักก็ไม่ว่าอย่ากลิ้งกลอก
ที่เคยหลอกอภัยให้ไม่ห่วงหา
ให้รักเขาอย่าได้เป็นเช่นผ่านมา
และน้ำตา..อย่าให้มี..นะพี่เอย..
19 เมษายน 2550 14:34 น.
ครูพิม
กลัวพี่ร้างห่างไกลกลัวใจเหงา
กลัวใจเบาห่างกันน้องหวั่นไหว
กลัวคนใกล้มือถึงดึงฉุดใจ
กลัวเปลี่ยนไปลืมเลือนน้องคงหมองตรม
กลัวยามเหงาพี่ไม่ทนจนใจเจ็บ
กลัวจนเหน็บหนาวใจมิใคร่สม
กลัวพี่เพลินคำหวานหว่านคารม
กลัวจ่อมจมทุกข์ซ้ำกระหน่ำมา
กลัวว่าพี่เปลี่ยนใจแล้วไม่บอก
กลัวพี่หลอกให้รอเก้อและเพ้อหา
กลัวคืนวันพาพี่ลับกับเวลา
กลัวน้ำตามิเหือดแห้ง..เพราะแล้งใจ
กลัวพี่ซุกซ่อนใครในใจพี่
กลัวคนดีลืมสัญญาวันฟ้าใส
กลัวพี่ลืมคนอยู่หลังพลั้งผลอไป
แอบมีใหม่น้องคงช้ำระกำตรม
ไม่อยากอยู่อย่างหวาดกลัวหัวใจช้ำ
ทุกคืนค่ำรอวันชื่นภิรมย์สม
วันพี่หวนคืนกลับรับชื่นชม
สิ้นระทมสิ้นกลัวแล้ว....พี่แก้วเอย....
9 เมษายน 2550 11:52 น.
ครูพิม
เย็นทั่วหล้ามหาสงกรานต์
เหล่าลูกหลานคืนดินถิ่นอีสาน
พร้อมของฝากมากมายหลายรายการ
เราสราญ..สุขใจ..ได้พบกัน
เมื่อเย็นย่ำ ตายาย ปู่และย่า
มาพร้อมหน้า นั่งเรียง..เคียงสุขสันต์
เสียงพร่ำสอน..อวยชัย..ให้พรกัน
แล้วสังสรรค์ทานข้าวปลา...ยกมาพลัน
เสื้อหลากสี มีลาย ใสสวยสด
ลูกหลานหมด ทุกข์ร้อน..ที่ผ่อนผัน
ญาติผู้ใหญ่ คอยลูกหลาน มานานวัน
ได้พบกัน..มีสุขล้ำ..ฉ่ำหัวใจ
ขอเพื่อนไทย ทุกถิ่นที่ นี้มีสุข
ร่วมสนุก สนานกัน..วันสดใส
จะเล่นน้ำ..สาดน้ำ..มีน้ำใจ
ระวังภัย...ให้กัน...นั้นสุขจริง...
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
3538
