28 สิงหาคม 2550 16:41 น.
ครูพิม
ฝนรินรดผืนดินถิ่นไพรกว้าง
ที่อ้างว้างโรยราคราไร้ฝน
เหี่ยวแห้งกรังเหลืองหม่นจนเกินทน
ชาวนายลใจล้าพะว้าพะวัง
หยาดฝนพรมห่มใจให้ชุ่มชื้น
หลับก็ตื่นน้ำบ่าไหลมาขัง
ต้นข้าวแห้งคืนชีพมาต้นกล้ายัง
เพิ่มพลังให้ชาวนาข้าแผ่นดิน
เหมือนใจเราเฝ้ารอไหมท้อนั่น
คืนและวันใจเราเฝ้าถวิล
คิดถึงเขาขึ้นมาน้ำตาริน
แว่วเพลงพิณแผ่วมายิ่งอาลัย
เพียงรู้ข่าวอยู่ดีมีความสุข
ไร้ความทุกข์หมองหม่นจนหมองไหม้
ไม่ขอทำให้พี่นี้ร้อนใจ
ความห่วงใยส่งถึงซึ้งใจกัน
ห่มใจเหงาด้วยรักสักนิดหนึ่ง
ไม่ต้องซึ้งมากมายห่มกายฉัน
ห่มด้วยรักทักถอต่อสัมพันธ์
ที่แล้งนั้นคงชุ่มชื้น..ตื่นจากตรม..
๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๐
25 สิงหาคม 2550 10:28 น.
ครูพิม
เพราะคารมคมคายจากชายหนึ่ง
ถ้อยคำซึ้งทำเจ้าเพ้อละเมอหลง
คิดว่าเขารักแท้แน่ซื่อตรง
จึงประสงค์มอบรักไว้ไม่ระแวง
หารู้ไม่วาจาว่าที่รัก
แค่ทายทักตามนิสัยใช่แอบแฝง
บอกว่ารัก คิดถึงเจ้า เฝ้าแสดง
เจ้าคิดแจ้งเข้าข้างตนจนหลงไป
เมื่อมารู้แท้จริงเขากลิ้งกลอก
จึงช้ำชอกใจสะเทิ้นเกินแก้ไข
เขามีหญิงมากมายซ่อนในใจ
จึงร้องไห้โศกเศร้าเฝ้าคร่ำครวญ
เพราะอ่อนแอแพ้พ่ายจึงใจเจ็บ
แล้วเฝ้าเก็บวิธีการผ่านกำสรวล
ไม่ทันคิดระวังยังไม่ควร
จึงคิดด่วนทำร้ายหมายหยุดเกม
จะหยุดเขาหยุดไม่ได้ไร้คำตอบ
เพราะเขาชอบมีความสุขสันต์อันเกษม
หาเหล่าสาวที่เหว่หว้ามาเติมเต็ม
เที่ยวแทะเล็มหญิงไปทั่วมั่วเหลือใจ
ปลอบประโลมใจเจ้าอย่าเศร้าโศก
จงมองโลกอันโสภาฟ้าสดใส
ปล่อยเขาเถิดคนดีมีน้ำใจ
ขอเจ้าไกลจากคนลวง....พ้นบ่วงกรรม
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๐
23 สิงหาคม 2550 07:30 น.
ครูพิม
เหนื่อยบ้างไหมคนดีพี่ของน้อง
ทุกวันต้องทำงานหนักพักบ้างหนอ
ส่งแรงใจซับเหงื่อพี่ไม่รีรอ
พี่อย่าท้อต่องานสานฝันไป
หลับตาลงนะคนดีสุดที่รัก
นอนหนุนตักฟังวจีที่ขานไข
จะอยู่เรียงเคียงข้างไม่ร้างไกล
ส่งดวงใจร่วมทางไม่ร้างรา
ยามป่วยไข้จะเป็นยารักษาไข้
คราสิ้นไร้ร้อนรนจนผวา
จะเป็นแรงแห่งฝันอันโสภา
พร้อมฟันฝ่ารวมดวงใจไปด้วยกัน
อุปสรรคใดใดที่ใหญ่หลวง
ทุกข์ทั้งปวงจะร่วมสู้สู่ทางฝัน
จะล้มลุกคลุกคลานกี่วารวัน
ก็ไม่หวั่นยึดมั่นในศรัทธา
กำลังใจจากฉันในวันนี้
ส่งให้พี่มีพลังดั่งภูผา
จะโอบกอดพี่ไว้ในสัจจา
ขวัญชีวา อย่าท้อแท้...แม้นาที
๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๐
22 สิงหาคม 2550 09:14 น.
ครูพิม
มือถือสากปากถือศีล
จะป่ายปีนหนีกิเลศดุจเปรตหรือ
สร้างภาพสวยด้วยวจีที่ร่ำลือ
ว่าตนคือคนดีมีศีลธรรม
ให้หยั่งรู้จิตใจในตนนะ
ให้ลดละความอยากไว้ไม่ถลำ
อยู่ในกรอบประเพณีที่ควรทำ
ไม่ถลำหลงอบายให้หมองมัว
พุทธธรรมน้อมนำใจให้สงบ
น้อมคำนบรับมาคราปวดหัว
สมาธิช่วยได้ไม่ต้องกลัว
หมั่นฝึกตัวคงสงบพบแสงธรรม
เฝ้าบอกกล่าวสอนใจคนไปทั่ว
ลืมบอกตัวให้ปฏิบัติจึงถลำ
ความดีงามทั้งมวลควรล้วนทำ
กลับเพลี่ยงพล้ำเพราะใช่เล่ห์เพทุบาย
มือถือสากปากถือศีลกินใจนัก
เห็นประจักษ์ชัดแจ้งแห่งสหาย
ลืมสอนใจของตนจนวุ่นวาย
จิตทั้งหลายจึงหมกหมุ่นวุ่นวายเอย....
๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๐
19 สิงหาคม 2550 09:23 น.
ครูพิม
มองฟ้าไกลวันนี้พอมีหวัง
ใจที่พังยับเยินยังเดินไหว
แม้นอ่อนล้าสิ้นแรงแต่งแต้มใจ
พร้อมก้าวไปสู่ฝันอันงดงาม
มีใครบ้างไม่เคยล้มจมกองทุกข์
มีใครบ้างพบสนุกทุกสนาม
มีใครบ้างไม่เคยท้อต่อไฟลาม
ไม่อยากถามเพราะรู้แน่แท้ไม่มี
วันนี้เราร้องไห้ใจหมองหม่น
ตะวันพ้นเหลี่ยมเขาเศร้าแล้วนี่
แต่ตะวันก็เวียนส่องท้องปฐพี
แล้วคนดีจะท้อไปทำไมกัน
มีสมองสองมือคือชีวิต
ใช้ลิขิตให้งามตามใจฝัน
แม้นไม่ถอยลุกใหม่ได้อีกวัน
คงสร้างสรรค์สิ่งดีดีจนมีชัย
อย่าให้ทุกข์ลุกลามตามขัดข้อง
อย่าได้ร้องจนน้ำตาปิดฟ้าใส
อย่าปิดกั้นตัวตนจนเกินไป
วันฟ้าใหม่....ยังรอ....อย่าท้อเลย...
เหนื่อยก็พัก..หายเหนื่อยก็ก้าวต่อ..
ท้อได้แต่ห้ามถอย
ล้มก็ลุกขึ้นมาใหม่ได้
.....
๑๙ สิงหาคม ๒๕๔๙
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1217
