9 ตุลาคม 2550 15:55 น.
ครูพิม
สายใยรักถักทอก่อเป็นรัก
ผูกสมัครรักเดียวเกี่ยวใจฝัน
แม้นอยู่ไกลสายใยสายสัมพันธ์
โยงสายใยไฟฝันฉันกับคุณ
จะโอบกอดกันไว้มิให้หวั่น
จะแบ่งปันอุ่นเอื้อมาเกื้อหนุน
จะปลูกรักด้วยใจใช้เป็นทุน
เพื่อเจือจุนรักกันให้มั่นคง
แม้นต้องรอนานแน่สักแค่ไหน
แม้นมีใครหมายหลอกบอกให้หลง
ใจดวงนี้พี่จ๋ายังซื่อตรง
จะยืนยงรักมั่นนิรันดร
อุปสรรคมากมายอย่าหมายกั้น
คืนและวันไม่ท้อต่อคำหลอน
ภาพและเสียงของใครหมายสั่นคลอน
หาบั่นทอนรักร้างห่างคนดี
ใจยังคงภักดีมิมีเปลี่ยน
กาลหมุนเวียนแต่ใจมิหน่ายหนี
วางใจลง แนบใจ ให้คนดี
เป็นทาสใน...เรือนใจพี่...นี้ชั่วกาล...
7 ตุลาคม 2550 09:47 น.
ครูพิม
เหนื่อยและท้อบ้างไหมใจฝากถาม
คอยติดตามด้วยรักทักขานไข
ขอสื่อสารรักวางเคียงข้างใจ
วางฤทัยแทบตักพี่นี้ทุกครา
ตาที่เหม่อแน่นิ่งหญิงคิดถึง
ห้วงคำนึงมีเพียงพี่ที่เพ้อหา
รักและรักเพียงพี่เสมอมา
มิรู้ว่าเหตุใดไม่ผันแปร
ความห่วงหาอาทรแต่ก่อนหลัง
เดี๋ยวนี้ยังเหมือนเดิมเพิ่มรักแน่
คราทุกข์ท้อขออาสามาดูแล
รักเที่ยงแท้ซื่อตรงจงมั่นใจ
ยังเชื่อใจพี่บอกมิหลอกเล่น
สิ่งที่เห็นแค่ภาพหลอนสะท้อนไหว
ขอที่รักอย่ากังวลหรือหม่นใจ
ดวงหทัยของฉันนั้นยังรอ
ที่รัก
กาลเวลาประจักษ์แล้วสิหนอ
จะกี่วันเดือนปีน้องนี้รอ
มิเคยท้อ...นะที่รัก...อย่าหนักใจ
๗ ตุลาคม ๒๕๕๐
4 ตุลาคม 2550 14:52 น.
ครูพิม
ลมหนาวเยือนแล้วพี่อยู่ที่ไหน
สัญญาไว้จะมาขอรอพี่จ๋า
เก็บเงินทองหลายปีพอมีมา
พร้อมกับค่าสินสอดน้องตามต้องการ
ลมหนาวเยือนครานี้น้องมีหวัง
หากรักพังคงหมดอดความหวาน
รอหลายหนาวร้าวนักจักทรมาน
รอพบพานขันหมากจากคนดี
เฝ้าถนอมนวลสาวไร้คาวข้อง
ใจของน้องเก็บไว้มอบให้พี่
รอขันหมากพี่ชายมาหลายปี
หน้าหนาวนี้แต่งตัวรอมาขอกัน
แม้นพี่ชายไม่มาขอไม่รอนะ
น้องก็จะแจ้งข่าวพี่ไม่มีฝัน
เก็บสัญญารักษาใจมาหลายวัน
พร้อมกับกั้นชายทุกคนไม่สนใคร
จะมาขอหรือไม่ใจฝากถาม
กลัวคนหยามใจฉันก็หวั่นไหว
กลัวขึ้นคานพี่จ๋ามาไวไว
หลอมรวมใจร่วมฝันวันของเรา
๔ ตุลาคม ๒๕๕๐
2 ตุลาคม 2550 21:58 น.
ครูพิม
ฝนสุดท้ายสั่งลาหมดหน้าฝน
คล้ายกับคนสั่งลาน้ำตาไหล
จดจำรอยแห่งรักอย่างอาลัย
เก็บหัวใจที่แตกยับเรากลับคืน
ที่เคยบอกรักกันเมื่อวันก่อน
ที่เคยอ้อนห่วงหาอาลัยฝืน
ที่คิดถึงเช้าค่ำทนกล้ำกลืน
ที่เขาชื่นกลับชัง...พังแล้วใจ
รักที่ถักด้วยใจสายใยรัก
ถึงคราวหักสะบั้นขาดอนาถไหม
แต่ยังดีกว่าทนจนขาดใจ
ปล่อยเขาไปตามทางอย่าทระนง
ค่อยค่อยปล่อยมือนี้นะที่รัก
ก่อนใจจักป่นแหลกแตกเป็นผง
ไม่โทษใครใจนี้ยังมั่นคง
ยินดีปลงดวงใจไว้รอคอย
ฝนสุดท้ายสั่งลาหมดหน้าฝน
ใจหนึ่งคนที่เหงาเฝ้าละห้อย
เจ็บเมื่อไหร่กลับมาหาคนคอย
ไม่คิดน้อยใจคนดี...น้องนี้รอ...
๒ ตุลาคม ๒๕๕๐
1 ตุลาคม 2550 20:37 น.
ครูพิม
กว่าจะเป็นตัวตนกันในวันนี้
พ่อแม่พลีรักให้ไม่หน่ายหนี
คอยปกป้องคุ้ยภัยให้คนดี
ทุกสิ่งมีลูกรู้อยู่แก่ใจ
มอบลูกให้คุณครูดูแลด้วย
ครูโปรดช่วยเมตตาอย่าผลักไส
เขาเกเรครูขาโปรดอภัย
น้ำตาแม่หลั่งไหลใจรอนรอน
นั่งมองดูแม่ร้องจ้องมองลูก
ความผันผูกห่วงใยไม่ถ่ายถอน
เจ้าเกเรชกต่อยคอยบันทอน
แม่ร้าวรอนลูกเอ๋ย...ไม่เคยฟัง
เขามองหน้าของหนูครูรู้ไหม
พร้อมอวดใหญ่พูดจามาทีหลัง
มาสะเออะอวดเก่งนักเลงดัง
ไม่ทันยั้งชกหน้ามันห้าที
อ่อนหัวใจแท้หนอพ่อแม่สอน
ครูอาทรด้วยห่วงใยไม่หน่ายหนี
ใช้กำลังติดสินสิ้นคดี
เจ้าตบตีต่อยกันมันน่าอาย
ใช้กำลังตัดสินสิ้นความคิด
ที่ถูกผิดใช้เหตุผลนะโฉมฉาย
หากอดทนกลั้นไว้คงไม่ตาย
ยังไม่สายคนดีมีหนทาง
สถาบันเดียวกันฉันท์พี่น้อง
มาปรองดองรักใคร่ใช่เมินหมาง
สายสัมพันธ์มั่นคงอนงค์นาง
เจ้าอย่าสร้างทุกข์ใจ..ให้แม่(พ่อ)เลย...
๑ ตุลาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1102
