6 ตุลาคม 2551 19:10 น.
ครูพิม
เสียงหริ่งหริ่งเรไรกล่อมไพรพฤกษ์
ยามค่อนดึกกล่อมคนทุ่งให้หลับใหล
เสียงกริ่งกริ่งกริ๋งกรุ๋งปรุงหัวใจ
กล่อมทุยให้ฝันดีทุกวี่วัน
กลิ่นแก้มสาวชาวไพรไร้น้ำหอม
ไม่น่าดอมดุจสาวชาวสวรรค์
ใส่ผ้าซิ่นลุยนาป่าไพรวัลย์
ใครจะหันใจมองน้องบ้านนา
คำพูดจาข้าแกพ่อแม่ใช้
แต่จริงใจมั่นคงส่งใจหา
รอคนที่จริงใจร่วมชายคา
ใครเมตตามาเถิดพี่น้องนี้รอ
ขอเพียงพี่อย่าคร้านงานกลางทุ่ง
รวมใจมุ่งเกี่ยวรวงเป็นพวงหนอ
และอีกอย่างสิ่งสำคัญนั้นเพียงพอ
กินปลาร้าเป็นบ่หนอพี่ชาย
อีกสองข้อพี่จ๋าอย่าเจ้าชู้
ไม่อาจสู้กลัวนักรักอาจหาย
อีกข้อหนึ่งพึงจำนะพี่ชาย
หากเมามาย..หมดสิทธิ์แน่..แม่ไม่เอา
เปิดใจรอคนจริงใจสนไหมหนอ
ทาแป้งรอทุกวันนั้นใจเหงา
หากพี่รักสาวนามาบรรเทา
ห่มใจเฝ้า...รอฝัน..วันวิวาห์..
2 ตุลาคม 2551 14:54 น.
ครูพิม
คิดอะไรไม่สนิทเท่าคิดถึง
ใจคะนึงถึงทุกคราผวาไหว
ใจร่ำร้องเรียกหาคนลาไกล
อยู่หนใดไหนเล่าเฝ้าห่วงใย
ทำงานเหนื่อยเมื่อล้าทุกคราค่ำ
รินน้ำคำย้ำห่วงดวงแขไข
เหนื่อยและท้อขอแรงแห่งดวงใจ
ส่งไปให้ตามสาย...ปลายทางรอ
ทุกวันล้าหน้าจอรอพบเสียง
แว่วสำเนียงเพียงปลอบมอบคำขอ
โอบกอดใจดวงล้าล้ำค่าพอ
น้ำตาคลอพอเสียงคำย้ำสัญญา
อุปสรรคปัญหาพี่อย่าถอย
ผลงานคอยพี่สานแก้ปัญหา
งานที่หนักสร้างคนจนงามตา
ส่งเสียงมาคราท้อน้องรอคอย
คิดถึงพี่คิดถึงมากอยากจะบอก
เพราะรักดอกจึงบอกว่าพี่อย่าถอย
ระยะทางกางกั้นฉันรอคอย
ใจดวงน้อย...รอคอยพี่..นี้ผู้เดียว
29 กันยายน 2551 22:49 น.
ครูพิม
ชีวิตผ่านพานพบบรรจบเห็น
หลายสิ่งเป็นสัจธรรมคำสั่งสอน
หากปล่อยตัวตามใจไม่สังวรณ์
อาจเดือดร้อนกายใจให้ลำเค็ญ
ของคนอื่นชื่นใจได้เพียงครั้ง
จำต้องยั้งจิตข่มถมทุกข์เข็ญ
หากแม้นปล่อยกายใจให้เกินเกณฑ์
แอบซ่อนเร้นทุกข์ทับจิตอับจน
ดุจกินน้ำใต้ศอกตอกใจย้ำ
ให้เจ็บช้ำกล้ำกลืนยืนสับสน
ใครกันเล่าจะเห็นใจในกมล
ต้องทุกข์ทนท้อแท้แพ้ชะตา
โปรดเห็นใจอย่าย้ำซ้ำเติมเถิด
ทุกข์ที่เกิดมิอาจลบพบปัญหา
จักข่มใจไห้หวนครวญทุกครา
วาสนา...น้อยนัก...จำหักใจ
ขอเทวาคุ้มครองปกป้องลูก
อย่าให้ผูกพันรักอาจตักษัย
ให้เข้มแข็งแกร่งกล้าพร้อมฝ่าไป
ที่โหยไห้..ดับสิ้น...จินต์พบธรรม
ชีวิตผ่านลำเค็ญเห็นความยาก
พบเพื่อจากหากเจ็บเหน็บกลืนกล้ำ
ขอให้จดจารในหัวใจจำ
อย่าถลำ..กว่าที่เป็น...เห็นความจริง...
27 กันยายน 2551 11:18 น.
ครูพิม
ฟ้ามิอาจกั้นใจให้หยุดรัก
วางใจภักดิ์มั่นคงอย่าสงสัย
ระยะทางกางกั้นมิหวั่นใด
ด้นดั้นไปเคียงข้างมิร้างลา
ในราตรีมีจันทร์นั้นเคียงข้าง
มิอ้างว้างเดียวดายในเวหา
นกคู่ฟ้าปลาคู่น้ำย้ำสัจจา
และทิวาคู่ราตรีนี้ชั่วกาล
แม้นพี่จะไม่รักจักไม่ว่า
ลืมสัจจาจะไม่พ้อต่อคำขาน
จะลืมเลือนเลือนลับกับวันวาน
แต่ดวงมาน..ดวงนี้..มิเปลี่ยนแปลง
พี่จะอยู่หนใดใจตามติด
แนบสนิทชิดใกล้มิหน่ายแหนง
คราเหนื่อยอ่อนโรยราล้าอ่อนแรง
ส่งใจแฝง...ถามไถ่...ได้รับฟัง
แม้นจะจากพรากกันในวันนี้
ดวงฤดีวางไว้ให้ความหวัง
ยังรุ่งโรจน์พร้อมไปให้พลัง
ใจนี้ยัง...คงมั่น...แม้นวันลา
ฟ้ามิอาจกั้นใจนี้ได้หรอก
จึงฝากบอกจากใจไม่มุสา
แม้นดวงดาวลืมเลือนเดือนจันทรา
แต่ใจข้า..รักเพียงพี่..นี้ผู้เดียว...
25 กันยายน 2551 14:29 น.
ครูพิม
กุมขมับลับหลังคิดนั่งลอก
ครูขอบอกเสี่ยงนะหนูถ้าครูเห็น
ทุจริตติด ๐ ร ท้อลำเค็ญ
ต้องตกเป็นจำเลยแน่แย่นะเออ
แหมทำนั่งกลอกตาน่าหัวร่อ
สายตาจ่อจ้องดูรอครูเผลอ
เห็นแอบส่งตรงรหัสคัดสรรเกลอ
คราครูเจอนั่งเฉไฉไยหน้าเป็น
รู้กำหนดการสอบกรอบเรียนรู้
ติดให้ดูอยู่หน้าชั้นนั่นคงเห็น
เตือนทุกคราอ่านทบทวนทั้งเช้าเย็น
แต่มัวเล่นเอ็มจ้อ..ขอสัมพันธ์
ทั้ง hi 5 เม้นท์กันมันส์หยดติ๋ง
ศิษย์ชายหญิงหลงระเริงกระเจิงนั่น
งานไม่ส่งติด ร ก็แล้วกัน
มัวขยันหาเพื่อนเตือนไม่ฟัง
ครานั่งสอบตอบไม่ได้ใช้ตัวช่วย
แต่เกือบม้วยครูเห็นเด่นด้านหลัง
ชูหนึ่งนิ้วสองนิ้วพลิ้วกันจัง
จึงต้องนั่งตาละห้อย...คอยเพื่อนยา
รหัสลับแอบสร้างเป็นทางช่วย
แต่กลับซวยไร้ช่องมองซ้ายขวา
ครูนั่งจ้องมองละม้ายคล้ายอสุรา
เลยมิกล้าแม้กระแอม...จะแย้มพราย
นั่งคอตกอกช้ำระกำแล้ว
โอ้ศิษย์แก้วมีแววลับดับสลาย
เตรียมสอบซ่อมนะคนดีทั้งหญิงชาย
จะช่วยคลาย...๐ และรอ...ต่อสัญญา...
ทีมงานพิธีกรและแฟนพันธ์แท้..พระอภัยมณีและขุนช้างขุนแผน
น่ารักทุกคนเลยจ้า...
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1861
