22 มกราคม 2552 20:59 น.
ครูพิม
หากดวงใจสองดวงเฝ้าห่วงหา
แม้ห่างตาแต่ใจใกล้เสมอ
คอยส่งรักส่งใจไปบำเรอ
และมิเผลอแบ่งใจให้ใครครอง
หากดวงใจสองคนดั้นด้นหา
แม้นขอบฟ้าว่าไกลยังหมายข้อง
เสมือนอยู่เคียงใจในหอทอง
ร่วมหอห้องคล้องใจไว้ด้วยกัน
หากดวงใจสองดวงตักตวงรัก
ดวงใจภักดิ์มั่นคงตรงฝั่งฝัน
ถนอมรักด้วยรักฝากจำนรรจ์
ร้อยกำนัลแทนใจไปดูแล
อารมณ์ร้ายหมายล้างหนทางรัก
ให้แน่นหนักดุจราตรีต้องมีแข
รุ่งทิวาตะวันหมั่นดูแล
ใจอย่าแพ้คำคนจนอ่อนใจ
คำลือคนวนเวียนเพียรสร้างเรื่อง
คงเปล่าเปลื่องเฟื่องคำซ้ำหวั่นไหว
ใจจงตรองครองสตินะคนไกล
อย่าเอนไกวใจหมองต้องระทม
หากดวงใจสองดวงยังห่วงหา
ปรารถนามีฝันอันสุขสม
ครองสติอย่าได้ใช้อารมณ์
คงชื่นชม...รักหวาน..ชั่วกาลเอย...
๒๓ มกราคม ๒๕๕๒
21 มกราคม 2552 10:52 น.
ครูพิม
โรงละครโรงใหญ่โลกใบกว้าง
เป็นที่สร้างเรื่องราวพราวหลากสี
หลายบทบาทที่เป็นเล่นให้ดี
ตามวิถีแห่งธรรมน้อมนำใจ
เราเขียนบทกฎเกณฑ์เป็นตัวชี้
ชั่วหรือดีมีหรือจนอาจทนไหว
หากฝึกฝนจนกล้าพายุใด
พัดหัวใจก็ยังต้านทัดทานลม
รู้หน้าที่ตามบทกำหนดแน่
หมั่นดูแลความคิดจิตสุขสม
ไม่ปล่อยใจตามกระแสแพ้จ่อมจม
ต้องขื่นขมจมแย่แพ้ทุกทาง
อยากพบสุขคิดดีมีสุขแน่
บทพ่ายแพ้แก่อยากยากสะสาง
หากปล่อยใจตามอยากลำบากนาง
อาจอ้างว้างทางชีวิตเดินผิดไป
เขียนหัวใจให้อยากหากต้องสู้
เขียนให้รู้ช่องทางสว่างใส
เขียนให้ตนรู้ชอบกอรปการใด
เขียนด้วยใจ....ให้เพียร..เขียนบทงาม
โรงละครโรงใหญ่หากใจแพ้
ชีวิตแก้ยากนักมากคนหยาม
อยากพบสุขคิดดี ทำดีตาม
ทุกโมงยาม...สุขสงบ..พบแสงธรรม
๒๑ มกราคม ๒๕๕๒
18 มกราคม 2552 00:10 น.
ครูพิม
พลิ้วลมหนาวกราวพัดสะบัดไหว
ราตรีใดไหนเล่าหนาวเท่านี้
แว่วเพลงไพรไหวไหวในราตรี
ดอกโศกคลี่ดอกบานตระการตา
พลิ้วลมหนาวดาวงามท่ามกลางฝัน
กี่คืนวันหายหนาวร้าวหนักหนา
กี่ค่ำคืนกลืนกล้ำกินน้ำตา
กี่ทิวาพาหนาวและร้าวไกล
พลิ้วดอกรักเบ่งบานบนลานฝัน
หวาดและหวั่นเหว่ว้าอารมณ์ไหว
ทุกจังหวะบรรเลงเพลงหัวใจ
กล่อมพฤกษ์ไพรไหนเล่าเหงาจะคลาย
พลิ้วแสงจันทร์วันหม่นคนขี้หนาว
ล้านดวงดาวคลี่ห่มพรมมิหาย
ล้านถ้อยคำร่ำหาคราร้างกาย
ก็มิวายคลายร้าวเศร้าได้เลย
พลิ้วคำหวงห่วงย้ำลำนำรัก
ช่างหวานนักคำลวงดวงใจเอ๋ย
เพียงลมปากฝากไว้ให้ชมเชย
ลมรำเพยเพียงผ่านหวานลมลม
พลิ้วเพลงหนาวดาวเอ๋ยเคยฝากสาส์น
สร้างตำนานหวานแห่งรักฤๅจักขม
ให้เกิดหวังพลังแรงแห่งคำคม
รอวันชมชื่นรัก...พร้อมพักใจ..
13 มกราคม 2552 18:39 น.
ครูพิม
ลมหนาวล่อง ล่องเจือ เหลือจะหนาว
พัดกรูกราว กราวสั่น ขวัญผวา
กระชับกอด กอดกาย ให้ผ้าฟา
หนาวกายา ครานี้ มิมีใคร
เย็นยะเยียบ เงียบเหงา เฝ้าชะแง้
ตั้งตาแล แลหา ผวาไหว
ระทดท้อ ท้อแท้ แพ้หัวใจ
มองทางใด ใดเล่า ก็เปล่าตา
ละเลาะล่อง ล่องริน ถวิลหวัง
ว่าพอยัง ยังไหว นะใจข้า
ให้อดทน ทนนะเจ้า เหงาชีวา
อุษามา มาเยือน อุ่นเรือนเรา
วะวับหวาม หวามไหว ให้คิดถึง
ใครคนหนึ่ง หนึ่งคน ที่บ่นเหงา
อีกฟากฟ้า ฟ้ากั้น นั้นเพียงเงา
แต่ใจเรา เราใกล้ มิไกลกัน
น้ำค้างลา ลาไพร ห่มใบพฤกษ์
ยามค่อนดึก ดึกดื่น ตื่นจากฝัน
อ้อมแขนใคร ใครเคยกอด พรอดรำพัน
อย่าแปรผัน ผันไกล ปล่อยให้รอ
หนาวลมล่อง ล่องลอย ละห้อยหา
คอยตั้งตา ตามอง น้องร่ำขอ
อย่าลืมฝัน ฝันเรา เฝ้าพะนอ
คอยเคลียคลอ คลอเคียง ร่วมเตียงนอน...
อยากถามพี่ พี่จ๋า ว่าหนาวไหม
ห่างกันไกล ไกลกัน ฝันหลอกหลอน
กลัวพี่หน่าย หน่ายแหนง แฝงใจจร
อย่าได้ซ้อน ซ่อนใคร นะใจชาย.....
๑๓ มกราคม ๒๕๕๒
ผ้าฟา..ภาษาถิ่นเลย หมายถึง ผ้าห่มนวม ใส่ผ้าห่มนวม
ทำจากฝ้ายแท้....
9 มกราคม 2552 17:42 น.
ครูพิม
ผู้ใหญ่บอกหนูนั่นหรือคืออนาคต
ที่สวยสดสีขาวพราวสดใส
ต้องเรียนรู้สู้ขยันสร้างฝันไกล
เพื่อก้าวไปข้างหน้าสง่างาม
บอกวินัยให้ฝึกฝนจนรู้ค่า
พบปัญหาแก้ไขใครอย่าหยาม
รู้อดทนฟันฝ่าพยายาม
ทุกโมงยาม..รู้ค่า.เวลาดี
สอนให้เรียนเขียนอ่านผ่านทดสอบ
และให้กอรปแต่งามตามวิถี
บ่มนิสัยให้รู้กาลผ่านเวที
หลากสื่อมี...ช่วยประชา...มาระดม
สอนให้รักสามัคคีมีความรัก
ให้รู้จักแบ่งปันฝันสุขสม
มีน้ำใจช่วยเอื้อเพื่อระดม
ใครจ่อมจม...ช่วยเหลือ...เพื่อคุณธรรม
สอนให้เราซื่อสัตย์เข้าวัดด้วย
บุญจะช่วยเสริมส่งคงงามล้ำ
เจริญตามคำสอนเว้าวอนคำ
ให้เราทำแต่ดี...มีคนชม
แต่ผู้ใหญ่ไฉนเขาเฝ้าแต่สอน
ภาพข่าวร้อนประจำวันนั้นขื่นขม
ไม่รักกันดั่งว่าปะทะคารม
เด็กระทมผู้ใหญ่แย่...แก้ไม่ทัน..
แบบพิมพ์ดีดีแน่พอแก้ไข
วอนพี่ไทยสร้างดีมีสุขสันต์
ให้เด็กเห็นแบบงามตามสื่อกัน
เด็กคงสรรแต่ดีใช้...ไทยเจริญ....
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1286
