23 พฤษภาคม 2549 10:25 น.
ครูดอยไกลแสนไกล
ยามครูล้าใครอาทรร่วมร้อนหนาว
ใจปวดร้าวข่าวรุมยำกระทืบครู..
มือถือชอล์กสอนนักเรียนอ่านเขียนกัน
มีโทษทัณฑ์ใดเล่าเป่าชีพครู
มือครูนี้คุ้นแต่แต่งแปลงไม้ดอก
คอยพร่ำบอกสอนตามองค์ความรู้
ให้วิชาล้ำเลิศหน้าเชิดชู
การบ้านหนูตรวจทุกเล่มอย่างเต็มใจ
ครูมาถึงโรงเรียนเราแต่เช้าตรู่
เป็นนักสู้เต็มร้อยงานน้อยใหญ่
เป็นดั่งเทียนโชนแกร่งแสงอำไพ
ท่ามเปลวไฟรุมโถมคอยโรมรัน
ดอกไม้ในแจกันนั้นเพิ่งเปลี่ยน
ในโรงเรียนวันนี้ที่พรึงพรั่น
เสียงของครูกล่าวขานมานานวัน
กลับเงียบงันเพราะวันนี้ไม่มีครู
ดังเสียงเทียนอำไพในไฟใต้
จะลำเค็ญแค่ไหนใจยังสู้
ฝนไฟแห่งน้ำตาหลั่งลงพรั่งพรู
เสียงร้องกู่แผดก้องจากห้องเรียน
ขอเป็นไขให้เทียนใต้จะได้ไหม
เป็นอีกหนึ่งแรงใจไม่แปรเปลี่ยน
ด้วยศรัทธาแรงรักความพากเพียร
จากใจผู้เยี่ยมเยียนทุกข์ สุขครู
หน้าส่วนตัว
1955
