สัปดาห์แห่งความสุข

ครูกระดาษทราย

สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์แห่งความสุข ที่กล่าวเช่นนี้ไม่ใช่เพราะว่าได้หยุดโรงเรียนติดต่อกันเป็นเวลา ๔ วันเท่านั้น แต่เนื่องจากมีวันอาสาฬหบูชาและวันเข้าพรรษา ข้าพเจ้าจึงได้มีโอกาสทำบุญหลายวัดที่เดียว เริ่มตั้งแต่วันพุธที่ ๒๑ กรกฎาคม จนถึงวันนี้

      วันพุธที่ ๒๑ กรกฎาคม ที่โรงเรียนได้ทำการหล่อเทียนจำพรรษาเพื่อให้ครู นักเรียนและบุคลากรในโรงเรียนได้มีโอกาสสร้างบุญกุศลร่วมกันโดยการหล่อเทียนถึง ๕ ต้น เพื่อนำไปถวายวัดที่ใกล้พื้นที่ของโรงเรียน 

      วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ กรกฎาคม เริ่มแกะแบบหล่อเทียนที่หล่อไว้ นำมาวางบนเชิงเทียนอันใหญ่ นักเรียนและครูช่วยกันประดับต้นเทียนด้วยดอกไม้หลากสีสัน อย่างงดงาม เพื่อรอการนำไปเวียนและถวายพระ

      วันศุกร์ที่ ๒๓ กรกฎาคม นักเรียนและครู แบ่งเป็นคณะสี นำต้นเทียนไปยังวัดต่าง ๆ โดยเวียนรอบพระอุโบสถสามรอบ แล้วนำต้นเทียนถวายแด่พระภิกษุสงฆ์ ท่านได้เทศน์และให้ศีลให้พรแก่ทุกคน

      วันเสาร์ที่ ๒๔ กรกฎาคม ดร.พาสนา  โทรมาชวนไปทำบุญวัดที่สุพรรณบุรี ต่างก็เตรียมเทียน หลอดไฟฟ้าเพื่อนำไปถวายพระที่วัดในจังหวัดสุพรรณบุรี ข้าพเจ้าขับรถไปรับ ดร.พาสนา ที่วัดใหม่พิเรนทร์ ถนนอิสรภาพ กรุงเทพฯ จะเดินทางไกลนัดเสียสาย ๑๐.๓๐ น. เฮ้อ ! ในระหว่างที่รอ ดร.พาสนาและ ดร.ปุ๋ย ขอเรียกชื่อเล่นแล้วกัน เพราะ ดร.ปุ๋ยนี่ เป็นศิษย์ ดร.พาสนา เหมือนข้าพเจ้า แต่ก็ยังดีที่วัดนี้มีการหล่อเทียนเช่นกัน ข้าพเจ้าจึงเดินไปหล่อเทียนและทำบุญร่วมด้วย พร้อมทั้งเก็บภาพเจ้าแมววัด ซึ่งกำลังหลับปุ๋ยอยู่มุมศาลาแต่มันก็หรี่ตามองข้าพเจ้า (ว้าว ! แมวมอง) ซึ่งมารบกวนเวลานอนของมัน  

      มากันครบแล้ว ดร.พาสนาจะไปไหนขาดสุนัขตัวโปรด คือเจ้าขาวขาวซึ่งเดี๋ยวนี้หล่อนเปลี่ยนชื่อเป็นจีจี้เสียแล้ว วันนี้จีจี้ได้นั่งโตโยต้าของข้าพเจ้า แทนที่จะนั่งชูคอในเมอร์ซิเดสเบนซ์ ของเจ้านายหล่อน ซึ่งบัดนี้ข้าพเจ้าไม่แน่ใจแล้วว่า ดร.พาสนาเป็นเจ้านายหรือจีจี้เป็นเจ้านายกันแน่ ฮึ ! หมั่นไส้หมาจังเลยเรา ง่า วันนี้มาทำบุญทำไมเราคิดอกุศลล่ะนี่ แต่ช่างเถอะถึงอย่างไร หล่อนก็หลับได้เสมอล่ะนะแม่จีจี้ 

      รถมุ่งไปตลาดร้อยปีที่สามชุก ที่ตลาดนี้ผู้คนอุ่นหนาฝาคั่ง ยังไม่ทันได้ทำบุญเลย อาจารย์เราก็เริ่มจับจ่ายหมวกใบแรกไปเสียแล้ว ทิ้งต้นเทียนและหลอดไฟไว้ในกระโปรงรถข้าพเจ้านั่นเอง  ข้าพเจ้านึกขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ตามใจอาจารย์น่ะ เดินไปซื้อข้าวห่อใบบัวก่อนใคร ตามด้วยขนมจุบจิบอีกหลายอย่าง หวาน ๆ ทั้งนั้น ขอตัวไม่ซื้อด้วยคนล่ะ อาจารย์เราน่ะเรื่องกินเรื่องใหญ่เสมอเชียว ไปหยุดที่ร้านนิสาลูกชิ้นยักษ์ โอย ! เห็นลูกชิ้นลูกละ ๑ กิโลกรัมแล้วอิ่มทันทีเลย แต่ก็สั่งมาคนละชามพร้อมลูกชิ้นซึ่งไม่ขนาดลูกละกิโลกรัม แต่ก็เล่นเอาทานอะไรไม่ไหวอีกเลย แต่อาจารย์เราก็แกะข้าวห่อใบบัวมาทานด้วยกันอีก โอย ! ถ้าอิ่มมาก ๆ แล้วอยากหลับเวลาขับรถทำอย่างไรดี

      ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นยักษ์ เดินเรื่อยเปื่อยดูนั่นดูนี่กันไป พอดีมีขบวนแห่เทียนผ่านมา ได้ทำบุญที่สุพรรณแล้วเราสบายใจ จากนั้นไม่ทราบอะไรต่อ ๆ ไร ค่อย ๆ เพิ่มอยู่ในมือทุกคนอย่างล้น ตัวเริ่มเอียงแล้ว ทุกคนผลัดกันอุ้มเจ้าจี้จี้ ชิชะ ! เจ้าตัวดี ไม่ช่วยหิ้วแล้วยังไม่เดินเอง ต้องอุ้มกันทุกที่เลย นี่อย่างไรล่ะที่ทำให้ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่า ดร.พาสนา หรือจีจี้กันแน่ที่เป็นเจ้านาย  ฮึ !

      มีร้านหนึ่งคือร้านศิลป์ธรรมชาติ ซึ่งเจ้าของร้านค่อนข้างจะมีอายุสักหน่อย  ภายในร้านจะมีภาพถ่ายคนยุคเราท่านนี้เอง แต่แต่งภาพให้เหมือนภาพเก่าแก่เป็นร้อยปี มีกรอบรูปเป็นไม้ ราคาค่อนข้างสูง คือสองภาพสามร้อย แล้วต้องรอคิวเป็นเดือน ๆ ทีเดียว นั่นแสดงให้เห็นผู้คนสนใจร้านนี้อย่างมาก เนื่องจากมีห้องภาพโบราณใช้กล้องแบบโบราณและใช้ฟิล์มด้วย  ซึ่งน่าอนุรักษ์ไว้อย่างยิ่ง 	
      อีกร้านหนึ่งที่ข้าพเจ้าชอบมากที่สุด คือร้านไอ๊หยา เป็นร้านขายของเล่นแบบโบราณทั้งในประเทศและต่างประเทศ ข้าพเจ้ากับของเล่นน่ารัก ๆ ถูกกันเสมอล่ะ แต่ทว่าราคาค่อนข้างสูงทีเดียว ก็ได้แต่มองดูด้วยความชื่นชม และเก็บภาพมาฝากกัน
      
      บ่ายสามโมงเย็นแล้วก็ขับกลับบ้าน  ตกลงเทียนและหลอดไฟฟ้าที่นำมากไม่ได้นำไปถวายพระเลย เฮ้อ ! อาจารย์เป็นอย่างนี้คราวหลังต้องให้แวะวัดก่อนกินเที่ยวแล้วล่ะ เป็นอันว่านำกลับมาถวายวัดใน กรุงทพฯ คือวัดใหม่พิเรนทร์จนได้

      วันอาทิตย์ที่ ๒๕ กรกฎาคม วันนี้อยากนอนอยู่บ้านจังเลย เมื่อวานขับรถเมื่อย แต่ครูฝรั่งนัดเรียนภาษาอังกฤษไม่มีการหยุด แต่ก็ดีได้ Spoke English with my teacher. เรียนเสร็จเพื่อน ๆ และครูก็ชวนกันไปเที่ยวตลาดน้ำกันอีก ดอนหวายไกล ดำเนินสะดวกเดี๋ยวนี้ดำเนินไม่ค่อยสะดวกเลย ผู้คนมากมายเดินเบียดกันไม่สนุกเลย ตลาดน้ำบางน้ำผึ้งก็เคยไปแล้ว แต่ครูฝรั่งไม่เคยไป  ก็พาไปอีกที เมื่อวานก็เดินตลาดวันนี้อีกแล้วเหรอ ไปถึงก็เลยได้ทำบุญและหล่อเทียนที่วัดบางน้ำผึ้งในด้วย รู้สึกดีมาก ๆ จากนั้นก็แวะทานก๋วยเตี๋ยว ส้มตำผลไม้รวม ไก่ทอด หมูสเต๊ะกับขนมปัง ครูฝรั่งทานเผ็ดไม่ได้เลย อา ! เสร็จคนไทยฟาดไม่เหลือ  จึงสั่งส้มตำผลไม้ใหม่ ไม่ใส่พริกสักเม็ดเลยให้ครู จากก็ทานแล้วเดินต่อไป  ทานไอศกรีมกะทิต่ออีก โอ ! อิ่ม
 
      วันจันทร์ที่ ๒๖ กรกฎาคม วันนี้อยากนอนอยู่บ้านก็ไม่ได้ เพราะต้องไปอยู่เวรที่โรงเรียน พอไปนั่งห้องเวร พี่ที่โรงเรียนมาแก้บนผ่าน คศ.๓ นำขนมกล้วย ฟักทอง มะพร้าวอ่อนและส้มโอมาฝากให้ท่าน อิ่มแต่เช้าเลย บ่าย ๆ พี่เล็กที่ มศว แวะมาหานำหมูอบตะไคร้มาฝากหอมยั่วยวน ทานไปหลายคำ ยังไม่หมดนะมีขนมกุ้ยช่ายที่ครูที่โรงเรียนซื้อมาฝากอีก เวลาอยู่เวรที่โรงเรียนไม่ค่อยมีอะไรทาน แต่ก็มีคนมาแวะเยี่ยมและอิ่มทุกคราวไป 
      
      พรุ่งนี้วันอังคารที่ ๒๗ กรกฎาคม จะนอนตื่นสายเพราะไม่ต้องไปโรงเรียน ไม่ต้องเข้าแถว แต่ว่าต้องซักผ้าและถูบ้าน  และดูแลหาข้าวปลาอาหารให้เจ้านายตาโต ๆ ตัวลาย ๆ ที่ชอบเรียกให้ข้าพเจ้าตื่นตอนตีห้ากว่า ๆ อีกอยู่ดี  สรุปว่าอดตื่นสายแน่เลยเรา 
      แต่ว่าคืนนี้ดึกมากแล้ว  จะสวดมนต์แล้วนอนก่อนล่ะ Good night and take care yourself.