เรื่องของฉัน

ครูกระดาษทราย

แม่ของฉันเป็นแมวสามสี  คุณหมอเคยบอกครูกระดาษทรายว่า  แมวสีแบบฉันกับแม่ต้องเป็นเพศเมียเท่านั้น  ครูกระดาษทราย  จึงได้ความรู้ใหม่ ๆ เกี่ยวกับแมว   แม่ของฉันมาจากไหนก็ไม่รู้  อยู่ ๆ ก็โผล่มาที่โรงเรียนที่ครูกระดาษทรายสอนอยู่  แม่ของฉันเป็นแมวที่ฉลาดมาก  เอาอกเอใจเก่ง  ไม่ว่าครุจะเดินไปไหนก็เดินตาม แม้แต่เดินไปห้องน้ำก็ไปเฝ้า  อยู่ไม่เท่าไหร่ครูกระดาษทรายก็นำแม่ของฉันไปเลี้ยงที่บ้าน โดยไม่รู้ว่ามีฉันและพี่น้องอยู่ในท้อง จนกระทั่งท้องใหญ่และฉันกับพี่น้องก็ลืมตามออกมาดูโลก

ฉันเกิดมาหน้าตา สีสันเหมือนแม่มาก ร่างกายฉันไม่แข็งแรงนัก ฉันมีน้องสี่ตัว  ครูกระดาษทรายจึงมีแมวสี่ตัวในบ้าน  ครูรักพวกฉันมาก  ฉันโตวันโตคืนและก็ซนเหลือหลาย  ที่บ้านครูปลูกกล้วย  ฉันก็ปีนต้นกล้วยจนสะอาดเกลี้ยงเกลา ไม่เหมือนต้นกล้วยทั่วๆ ไป  ที่ต้นชมพู่ ครุก็ปลูกกล้วยไม้เกาะไว้ ครูกระดาษทรายชอบกล้วยไม้มาก  พวกฉันก็ปีต้นชมพู่จนกล้วยไม้หลุดออกมา  ครูกระดาษทรายเรียกพี่น้องและตัวฉันว่า พวกลิง  

เวลาครูกระดาษทราย ไปโรงเรียนแม่ของฉันก็ไปชอบพาฉันไปเล่นนอกบ้าน  ฉันไปปีนรั้วบ้านคนอื่น ปีรถเขา ปีเสาบ้านเขา ชาวบ้านแถวนั้นพากันไม่พอใจพวกฉัน มาฟ้องครูกระดาษทราย  ให้นำกรงมาขังพวกฉันไว้  พวกฉันทำให้ครูกระดาษทรายหนักใจ  ครูกระดาษทรายจึงพาพวกฉันและแม่  ขึ้นรถกลับไปเลี้ยงที่โรงเรียน  พวกฉันก็เดินป่วนอยู่บนรถ  แม่ฉันก็ไม่อยากขึ้นรถ  พากันร้อง  ครูกระดาษทรายก็ให้กินอาหารเม็ด  ไม่มีใครอยากกินอะไรในเวลานั้น  พวกฉันตกใจ  พอถึงโรงเรียน ฉันก็สนุกสนานเพราะมีเด็กนักเรียนมาเล่นกับพวกฉัน  พอโรงเรียนเลิก แม่พาพวกฉันมายืนเข้าแถวข้างประตูรถยนต์ของครูกระดาษทราย  แม่คิดว่าครูกระดาษทราย  จะพาพวกฉันกลับบ้านตอนเย็น  แต่ครูกระดาษทรายก็บอกว่าอยู่ที่นี่ละ  เอาอาหารฝากภารโรงไว้ให้แล้ว  ครูกระดาษทรายไม่ได้ทอดทิ้งพวกฉัน  ดูแลอยู่ทุกวันที่โรงเรียน พวกฉันวิ่งเล่นสนุกสนาน

ต่อมาก็มีแมวหนุ่มหน้าแก่มาป้วนเปี้ยนที่โรงเรียน  ทำตัวเป็นแฟนแม่  อยู่มาไม่นานแม่ก็มีน้องใหม่อีกสี่ตัว  พี่ชายของฉันก็หายไป  ถึงแม่จะมีน้องใหม่พวกฉันก็ยังกินนมแม่อยู่ดี  ฉันได้ยินสัตวแพทย์บอกครูกระดาษทรายว่า  แมวเป็นสัตว์รักลูกรักหลาน  ก็จริงล่ะ ตัวฉันเท่าแม่แล้ว ยังกินนมแม่อยู่เลย 

วันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาก็ไม่พบพี่ชายของฉัน  ครูกระดาษทรายถามภารโรงว่าแมวดำหายไปไหน ภารโรงก็บอกว่าคนเก็บขยะอุ้มไปเลี้ยง  ครูกระดาษทรายคิดถึงพี่ชายของฉันสีดำตัวอ้วน 

ในยามค่ำคืนหนึ่ง  ฉันได้ยินเสียงแมวร้อง  ภารโรงวิ่งไปดู  เห็นน้องของฉันถูกงูเหลือรัด  เขาช่วยไม่ทัน  มันแอบอยู่ใต้ถุนบ้านพักภารโรง  เนื่องจากบ้านพักใกล้ป่า  เวลาเงียบๆ มันก็เลื้อยมา เอาหางกระดิก  แมวอย่างพวกฉันก็เล่นหางมัน   ไม่นานพี่น้องของฉันทุกตัวก็ค่อยๆ หายไป และแม่ก็จากไป  คงจะไปเป็นอาหารของมัน  ฉันอยู่ตัวเดียว  เหงาเหลือเกิน  ฉันได้ยินหมอบอกครูกระดาษทรายว่า  ถ้าแมวโดนงูรัดแล้ว ถึงจะช่วยมาก็ไม่รอดเพราะกระดูกข้างในหักหมดแล้ว  ครูกระดาษทรายสงสารแม่และพี่น้องของฉัน  แต่ช่วยไม่ได้เลย  ครูกระดาษทรายจึงตัดสินใจพาฉันกลับมาอยู่ที่บ้านด้วย  กลัวว่าฉันจะโดนจับกินอีก

ครูกระดาษทรายพาฉันขึ้นรถมา  ฉันไม่โวยวาย  ฉันกลับมาคราวนี้ครูกระดาษทรายพาฉันแวะร้านหมอ  แล้วฉีดยาคุมให้ฉัน  หมอร้านนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องนัก  ตรวจดูแล้วบอกว่าฉันไม่ได้ตั้งท้อง  

ฉันกลับมาอยู่บ้านครูกระดาษทราย  มี่ความสุขดี  กินอิ่มนอนหลับ  แต่ไม่มีเพื่อนเล่นเลย  ฉันจึงไม่ออกนอกบ้าน  เวลาครูกระดาษทราย   เดินไปไหนฉันก็เดินตาม  ชอบเอามือเกาะขาครูกระดาษทรายประจำ  เล็บฉันก็ข่วนขาครูทุกทีเลย  ครูกระดาษทรายบ่นว่า จะบ้าหรือไง  ฉันก็แค่หยอกครูกระดาษทรายเล่น  แต่เล็บฉันมันคมจริงๆ ด้วย  ฉันอยู่ไม่กี่เดือนท้องก็ใหญ่  ครูกระดาษทรายบอกว่า  มีลูกแน่ๆ เลย 

สามสี่เดือนมานี้   ฉันรู้สึกอึดอัด  ลูกไม่ออกมาสักที  ครูกระดาษทรายสังเกตเห็นเลือดออกมาจากช่องคลอด  ก็เตรียมผ้าปูไว้ให้ลูกก็ไม่ออกมาสักที    ไม่กี่วันก็มีเลือดออกมาแบบเลือดเสีย  ครูกระดาษทรายสงสัย  แต่ก็ยังไม่ได้ไปหาหมอ  เพียงแต่ไปถามเพื่อนที่เป็นสัตวแพทย์ซึ่งจบมาใหม่ๆ เขาแนะนำให้ครูกระดาษทราย  พาฉันไปผ่าตัดเอาลูกออกเพราะ  แมวหรือสุนัขที่ตั้งท้องแล้วฉีดยาคุม  มดลูกจะไม่เปิด  ต้องผ่าลูกจึงจะรอด  ครูกระดาษทรายไปทำงาน  ไปเรียน  กลับมาค่ำๆ ทุกที

แต่แล้ววันจันทร์ที่..........กันยายน  ครูกระดาษทรายขับรถมาจอด  ปกติฉันจะวิ่งมารอที่ประตู  แต่วันนี้ครูกระดาษทราย ไม่เห็นฉัน  ครูกระดาษทรายร้องเรียก พร้อมกับเดินตามหาทั่วบ้านก็ไม่พบฉัน  สองทุ่มแล้วฉันยังไม่มาอีก ฉันไม่เคยไปไหนนานๆ ปกติครูกระดาษทรายจะขึ้นบ้านอาบน้ำและอ่านตำราสองทุ่ม  แต่คืนนี้ครูกระดาษทรายยังยืนอยู่ริมรั้วบ้าน  และรอฉันโดยที่ไม่รู้เลยว่าฉันนอนอยู่ใต้กอมะลิ ฉันจะตายแล้ว  ฉันไม่มีแรงจะส่งเสียงให้ครูรู้

คืนนี้ถ้าไม่มีใครรู้ฉันต้องตายตรงกอมะลินั้น  ฝนเริ่มตกลงมาแล้วและตกหนักทุกคืน  ฉันตายแน่เลย  ฉันนึกในใจ  บุญของฉัน ครุกระดาษทรายไม่เคยกวาดใบไม้หน้าบ้านตอนสองทุ่ม แต่คืนนี้ครูกระดาษทรายกวาดเพื่อรอฉันกลับมา  แต่ก็ไร้วี่แวว  ครูกระดาษทรายกวาดเสร็จแล้ว จะเข้าบ้านแล้ว  แลเห็นใบราตรีเหลืองก็เอื้อมมือเด็ดออกทีละใบ แล้วนำไปใส่ไว้ที่ดินใต้ต้นโมก ก้มลงไปที่กอมะลิซึ่งใกล้เคียงกับต้นโมก  ฉันไม่มีเสียงเรียก แต่ครูกระดาษทราย  มองเห็นฉัน  ร้องเรียกฉัน ฉันก็ไม่โต้ตอบ  ม่านตาฉันจะปิดอยู่แล้ว  

ครูกระดาษทรายอุ้มฉันวางหน้ารั้ว  เห็นเลือดเสียออกจากช่องคลอดฉันมากมาย  มีกลิ่นเน่า  ครูกระดาษทรายรีบหาตะกร้ารองผ้าใส่ฉัน ตะโกนบอกคนในบ้านว่า เดี๋ยวมาจะพาแมวไปหาหมอ  ครูกระดาษทรายขับรถออกไปไม่นานก็พบคลินิกสัตวแพทย์  จึงย้อนรถกลับมา  คุณหมอหนุ่มท่าทางใจดี  ออกมารับฉัน  แล้วบอกว่าแย่แล้ว  ต้องผ่าตัดด่วน  คุณแม่หมอออกมาดู  บอกให้รอสักครู่  เพราะหมอกำลังผ่าตัดให้สุนัขที่มีอาการเดียวกับฉัน  แล้วถามว่าจะยอมให้ผ่าหรือไม่ ไม่ผ่าฉันต้องตายแน่ๆ  ครูกระดาษทรายตกลง  คุณหมอนำกระดาษมาให้ครูกระดาษทรายเขียนอนุญาตวางยาและผ่าตัด  ฉันเห็นครูกระดาษทรายใช้ปากกาฆ่า สระอิ ที่พยางค์ท้าย  ของคำว่า  อนุญาต  เป็นอนุญาต  พร้อมทั้งจ่ายเงินค่ารักษาล่วงหน้า ๑,๕๐๐  บาท  

เมื่อหมอผ่าตัดสุนัขเสร็จพบลูกในท้องตายไป ๕ ตัว เหลือ สี่ตัว ลูกๆ ทั้งสี่ส่งเสียงร้องประสานเสียงกัน  ฉันได้ยินแว่วๆ มาจากห้องเด็กอ่อน  ครูกระดาษทรายไปยืนมองเด็ก ๆ ร้องประสานเสียงก็ยิ้ม  ครูกระดาษทรายอยากจะถ่ายรูปน้องหมาจัง  เสียดายจริงๆ  ลืมนำโทรศัพท์ออกมาจากรถ   เพราะมัวแต่อุ้มฉัน  ปกติแล้วครูกระดาษทรายก็ชอบลืมโทรศัพท์ไว้ในรถทั้งคืน  และบางวันทั้งวัน  ใครโทรหาไม่เคยจะรับสายสักที  มีแต่โทรกลับถ้าเห็นสายเข้า  จะมีใครโทรหาเสียอีกเล่า นอกจากบรรดาผู้ปกครองเด็ก ๆ เท่านั้นล่ะ

แม่สุนัขตัวนี้ไม่มีเจ้าของ คนขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างพามาหาหมอ  ด้วยความสงสาร  คนในซอยช่วยกันออกค่ารักษาให้ถามนำรถกระบะมารอรับกลับบ้านปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก  ครูกระดาษทรายนับถือน้ำใจชาวบ้านซอยนี้จริงๆ  
คุณหมอเดินออกมาคราวนี้ไม่ได้แต่งชุดเดิม  ครูกระดาษทรายงง  คนที่พาสุนัขมาจึงบอกว่า  หมอสองคนนี้เป็นฝาแฝดกัน  อืม! จริงๆ นะครูกระดาษทรายไม่ได้สังเกตเลย  จึงหันไปมองใบประกอบวิชาชีพ  กับรูปที่คุณหมอรับปริญญา  คนหนึ่งจบสัตวแพทย์จุฬาฯ  อีกคนหนึ่งก็จบสัตวแพทย์เกษตรศาสตร์  ส่วนผู้ช่วยหมอก็คือ คุณแม่ของหมอนั้นเอง  น่ารักจริง  ทั้งแม่และหมอ

ครูกระดาษทรายรอจนคุณหมอล้างตัวให้ฉัน  วางยาสลบ  โกนขนฉันแล้ว  ครูกระดาษทรายก็กลับบานเกือบสี่ทุ่ม  ครูกระดาษทรายนอนไม่หลับ  เป็นห่วงฉัน ผิดกับฉันตอนนี้ไม่เจ็บปวดอะไรแล้ว  ครูกระดาษทรายกลัวคุณหมอโทรมา  จึงนึกในใจว่าขออย่าให้คุณหมอโทรเลย  เพราะครั้งหนึ่งครูกระดาษทรายได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลตอนห้าทุ่มครึ่ง ว่าคุณพ่อเสีย  ครูกระดาษทรายตกใจมาก  ขับรถไปโรงพยาบาลจุฬาฯ  ทันทีไม่ได้นอนถึงเช้า  ครูกระดาษทราย  ไม่อยากได้ยินเสียงโทรศัพท์ดึกๆ  โดยเฉพาะโทรศัพท์จากคุณหมอ

แต่คืนนั้นก็ผ่านพ้นไปด้วยดี   ครูกระดาษทรายไปทำงานแต่เช้า  จึงแวะมาดูฉันตอนเลิกงาน  คุณหมอยังไม่ให้ฉันกลับบ้าน  ฉันเห็นครูกระดาษทรายมาหา  ฉันโดนเสียบสายน้ำเกลือด้วย  ฉันร้อง เหมียว  เหมียว แล้วก็หลับตา ไม่มีแรงคุย  ฉันได้ยินครูกระดาษทราย คุยกับคุณหมออยู่นาน  คุณหมอเล่าว่า ฉันชอบนอนในกรง  พอให้เดินเล่น  ฉันก็จะเดินเข้าแต่กรง  ครูกระดาษทรายบอกว่า ไม่เคยเลี้ยงในกรง  

คุณหมอนอกเรื่องไปแล้วล่ะตอนนี้  ฉันได้ยินคุณหมอถามครูกระดาษทรายว่า  
คุณเป็นคุณครูหรือครับ
ใช่ค่ะ ครูกระดาษทรายตอบทำหน้าสงสัย
สอนภาษาไทยหรือครับ  คุณหมอถามอีก
ค่ะ  ครุกระดาษทรายก็นึกในใจ เอ๊ะ! ทำไมรู้นะ
ผมเห็นคุณครูลายมือสวย แล้วก็เห็นขีดฆ่า สระอิ ข้างหลังคำว่า อนุญาต ในใบยินยอมให้แมวผ่าตัด
ค่ะ ขอบคุณค่ะ  ครูกระดาษทรายไม่ปฏิเสธ
ครูกระดาษทรายอยากต่อว่าคุณหมอตั้งแต่วันแรก  แต่มัวแต่ห่วงฉันจนไม่ได้บอกคุณหมอ  แต่คุณหมอก็รู้ความผิดของตนเองไวดีเหมือนกัน  ครูกระดาษทรายเห็นใบยินยอมให้ผ่าตัด  ถูกน้ำยาลบคำผิดป้ายที่ สระอิ  หลังคำว่า อนุญาต  ทุกใบ  
นี่ถ้าเป็นลูกศิษย์จะให้คัดใหม่สักร้อยจบเชียว คุณหมอนี่  ครูกระดาษทรายนึกในใจ  แล้วก็อมยิ้ม
ขอบคุณครับ  คุณหมอเองก็กล่าวขอบคุณพร้อมทั้งก็ยิ้มแก้เก้อ  


ครบสามวันแล้ว  ครูกระดาษทราย มาถึงคลินิก  คุณหมออยู่คนเดียว  ครูกระดาษทรายชวนฉันกลับบ้าน  ฉันก็ไม่ยอมออกจากกรง  คุณหมอบอกว่าให้ยืมกรงกลับบ้านได้  คุณครูเกรงใจคุณหมอ   จึงขอบคุณและปฏิเสธไป   ฉันรู้สึกเสียดายกรงจัง  ครูกระดาษทรายอุ้มฉันออกมา  คุณหมอมานั่งข้างๆ  สอนวิธีป้อนยาและทำแผลให้ครูกระดาษทรายด้วย  แล้วอุ้มฉันมาส่งที่รถ
ขอบคุณค่ะ  แล้วขับรถจากไป  

กลับมาบ้านวันแรก  ครูกระดาษทรายเอาใจฉันทุกอย่าง  แรกๆ ฉันก็ยอมกินยาง่ายๆ สองวันต่อมาฉันเห็นหน้าครูกระดาษทราย  ฉันก็แอบไม่อยากกินยา  แต่ฉันก็โดนจับมากิน  ครูกระดาษทรายไม่กินก็ต้องไปหาหมออีกนะ  ตาบไม่รู้ด้วย  เพราะคุณหมอบอกกับครูกระดาษทรายระวังแผลติดเชื้อ  แผลอักเสบ  ฉันก็จำใจกินยา  ฉันชอบกัดผ้าปิดแผลออก  โดนครูกระดาษทรายดุทุกทีเลย  พรุ่งนี้วันจันทร์ที่  ๒๒  กันยายน  คุณหมอนัดให้ครูกระดาษทราย  พาฉันไปตัดไหมแล้ว  ฉันจะได้ไม่รำคาญผ้าปิดแผลสักที

ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านเรื่องของฉัน  ซึ่งเกือบตายมาแล้วครั้งหนึ่ง  ก่อนที่คุณจะฉีดยาคุมให้พวกฉัน  คุณควรแน่ใจก่อนว่าฉันไม่ได้ตั้งท้อง   มิฉะนั้นพวกฉันจะทุกข์ทรมานมากค่ะ