7 พฤษภาคม 2555 22:36 น.
ครูกระดาษทราย
หนังสือสื่อจินตนาการสานความคิด
หนังสือเป็นมิ่งมิตรยามเงียบเหงา
หนังสือส่องโลกกว้างสร้างสรรค์เรา
หนังสือขจัดขลาดเขลาเบาปัญญา
หนังสือคือแหล่งความรู้คู่ศิลป์ศาสตร์
หนังสือสร้างนักปราชญ์หลากสาขา
หนังสือสอนศีลธรรมจรรยา
หนังสือพัฒนาอาชีพช่วยชน
หนังสือสื่อจรรโลงใจให้สติ
หนังสือแจ้งดำริลิขิตผล
หนังสือคือโคมทองส่องกมล
หนังสือดลชีวาพาเจริญ
หนังสือรอเราอยู่รู้บ้างไหม
หนังสือไม่อยากให้เราห่างเหิน
หนังสือวางอยู่ข้างหน้าอย่าหมางเมิน
หนังสือเชิญท่านอ่านทุกวันเอย
20 มีนาคม 2555 22:08 น.
ครูกระดาษทราย
อัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ธ สถิตทุกสถาน
จงโปรดดลบันดาล
พรตระการเลิศทวี
มอบให้ในวันเกิด
ท่าน ผศ.ขจรศรี
ประสบพบสิ่งดี
สุขสมหวังทั้งใจกาย
เป็นที่พึ่งของศิษย์
แนะถูกผิดดังจิตหมาย
ตราตรึงซึ้งมิคลาย
รักเคารพนบนิรันดร์
๒๐ มีนาคม ๒๕๕๕
จาก...ศิษย์ กศม. รุ่น ๒๕๕๐
11 มีนาคม 2555 11:00 น.
ครูกระดาษทราย
เธอนั้นคือนางแมวยั่วสวาท
เป็นปิศาจหุ่นเซ็กซี่ที่สุดอึ๋ม
นอนแผ่หลาอ้าซ่าคนฮาตรึม
แดจังกึมยังมิดังเท่าหนังเธอ
เธอนั้นคือนางแมวยั่วสวาท
ฉันพลั้งพลาดหลงใหลจนใจเผลอ
ตั้งแต่วันที่ประสบได้พบเจอ
ทำหน้าเอ๋อออดอ้อนนอนหลับตา
เธอนั้นคือนางแมวยั่วสวาท
ช่างฉลาดออเซาะเกาะแข่งขาหมา
เป็นนางแบบนมหกดั่งดารา
มิแคร์สื่อนานามาถ่ายทำ
เธอนั้นคือนางแมวยั่วสวาท
แสนสามารถสร้างลีลาพาขันขำ
เสียงแม้วเมี้ยวเหมียวใสใช้ประจำ
แทนถ้อยคำย้ำมั่น...ฉัน...คือ...แมว
7 มีนาคม 2555 16:23 น.
ครูกระดาษทราย
มีฤาษีตนหนึ่งเลี้ยงลิงไว้
กับเจ้านกปากไวร้ายนักหนา
มันช่างฟ้องพระฤาษีทุกเวลา
ลิงโดนด่าประจำช้ำสุดทน
แล้ววันหนึ่งซึ่งฤาษีนี้ไม่อยู่
เจ้าลิงจู่โจมจับนกถอนขน
หนอยแน่ะเจ้าปักษาฟ้องข้าซน
ฤาษีบ่นระอาข้าแค้นใจ
ถอนขนแล้วก็นำเจ้านกน้อย
จอมปากพล่อยหวังฝึกหัดดัดนิสัย
ซุกลงกระบอกไม้ไผ่ทันใด
มิห่างใกลข้างอาศรมลมพัดเย็น
ฝ่ายฤาษีกลับมาทันเหตุการณ์
จึงบันดาลโทสาคราได้เห็น
ก็เฆี่ยนเจ้าวานรจนกระเด็น
ลิงลำเค็ญพระฤาษีมิรักมัน
จึงกลั้นใจคลานมาวายชีวาตม์
อยู่แทบบาทพระฤาษีสุดโศกศัลย์
นำร่างไร้วิญญามาฝังพลัน
ณ ตรงนั้นเกิดต้นไม้ให้ผลดี
พระฤาษีเก็บมาผ่าน่าแปลกยิ่ง
ด้วยรูปร่างคล้ายหน้าลิงรวมทั้งสี
อีกรสชาติโอชาหาใดมี
พระฤษีเก็บฉันทุกวันไป
ส่วนเจ้านกปากเปราะก็รู้ว่า
คือเจ้าวานรแน่ใช่ใครไหน
บินเกาะเคียงข้างอย่างอาลัย
แต่ก็ยังอุ่นใจไม่ห่างกัน
9 มกราคม 2555 13:14 น.
ครูกระดาษทราย
เขาคัดกล้ามาลงแปลงแข่งขันหนัก
เฝ้าฟูมฟักจนเติบใหญ่ด้วยใจหวัง
อัดความรู้นานามาประดัง
ทั้งสอนสั่งวิทยาสารพัน
เมื่อต้นกล้ากล้าแกร่งเปลี่ยนแปลงใหม่
ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิมเร่งเติมฝัน
กลับมิได้สมถวิลจินตพลัน
ก็ฟาดฟันบั่นถอนโคนโยนทิ้งไป
ด้วยต้นกล้าล้าแรงจะแข่งแล้ว
หมดวี่แววผลิดอกออกผลไหว
เจ้าของที่นี้อนาจขาดกำไล
ก็เสาะหากล้าใหม่ใช้ทดลอง
ประดุจครูผู้หว่านสานลูกศิษย์
เพื่อกาจเก่งศาสตร์ศิลป์จินต์สนอง
เมื่อไม่ได้ดังสมอารมณ์ปอง
ศิษย์จึงต้องถูกรีไทร์อับอายคน
ก็จะอยู่อย่างไรโลกใบนี้
ล้าเต็มทีแข่งขันฉันสับสน
กระโดดตึกลงมาธราดล
บ่ยินยลลับลาละร่างไป