๐ เพลงรักต่อ..ตรึงหลัก...พร้อมปักปิด ๐

ครวญฝุ่น

๒๒๑๗

๐ คราพิษปักใจป่วนต้องครวญ,ต่าง-
กับความห่างเมื่อก่อนเพลินตอนใฝ่
มาบัดนี้เขาหมางและร้างไกล
เพียงบางครั้งจึงได้...มาให้คลอ.

๐ โถม..เถิดพี่..ถั่งโถมพร้อมโลมลูบ
ประทับจูบรอยจับสำทับต่อ-
ประโลมรักเถิดร่ำคือคร่ำคลอ
พะเน้าต่อจนตักไม่พักวาง

๐ อา..ไออุ่น..เอมกว่าผืนผ้าห่ม
บ้างไล้พรมโอบแผ่วทุกแนวถาง
เปิดภาพส่วนซุกเร้นแม้เห็นจาง
ยังไม่ห่างแนบชิดสนิทเนา

๐ เย็นยามโอบอุ่นรักพอพักชื่น
ผวาตื่นตามกอดพรอดกระเส่า
เริงรสดื่มด่ำพลันมิบรรเทา
กับความเร้ารุกโหมต่างโรมรัน

๐ เพลงรักต่อ..ตรึงหลัก...พร้อมปักปิด
ที่ว่างมิดเติมใหม่เพื่อใฝ่ฝัน
สู่โลกสวยรุ้ง-ฝนระคนกัน
ต้องหวิวสั่นไหวส่วนทุกถ้วนตัว

๐ คราพิษปักใจปั่นจนฝันผ่าน
คงแต่ซ่านจึงซบให้พบทั่ว-
กับความสุขสดชื่นที่ตื่นตัว
ไหงฟ้าหลัว...จึงเหลือง...ทั้งเมืองแล้ว ฯ

๒๒๔๒
๑๕๐๖๕๓