22 มกราคม 2553 21:57 น.
คมดาบนารี
..เธอมัวรออะไรอยู่..
..หรือว่าจะรอดูน้ำตาของฉัน..
..สงสารเหรอ..ช่างมันเถอะ ! ..คงไม่สำคัญ..
..ก็ถ้าห่วงใยกัน..คงไม่เลือกจะตัดความสัมพันธ์เพื่อไปกับใคร..
..ลังเลอะไร ? ..ไม่ทันแล้วหล่ะ..
..ฉันเสียใจไปแล้วนะ..ความเจ็บช้ำที่พรั่งพรูออกมา..
..ยากอ่ะ..มันลืมกันไม่ได้ง่าย ๆ ..
.." จับปลาสองมือ "..เธอก็รู้ว่าความหมายของมันคือ..การไม่ได้อะไร..
..ยิ่งถ้าเทียบกับความแตกร้าวข้างในใจ...
...หนึ่งนาทีมันยังช้าเกินไป..จริง ๆ ..
21 มกราคม 2553 01:53 น.
คมดาบนารี
..เจ็บปวดเหลือเกิน คนดี..
..รวดร้าวทุกนาที ที่ใครถาม..
..เธอหายไปไหน ทำไมทอดทิ้งให้ฉันเดียวดาย ทำไมต้องทำ..
..เธอรู้มั้ย ใต้ฟ้าคราม ฉันถูกดอกผลของความทรงจำ..รบกวน..
..เส้นขอบฟ้าเป็นเพียงภาพลวงตา..
..สายลมที่พัดมา ผ่านไปกี่ครา ก็ไม่เคยพัดหวน..
..สายน้ำไม่ไหลกลับ ฉันทำใจยอมรับและพยายามทบทวน..
..เหตุผลที่ทนคร่ำครวญ ความรักล้วน ๆ ที่ทำให้เสียน้ำตา..
..แต่ก็ยากเย็นเหลือเกิน..ยากจริง ๆ ..
..ฉันยอมรับได้แค่บางสิ่ง..สายลม - สายน้ำ - ภาพเส้นขอบฟ้า..
..สิ่งเดียวที่ทำใจไม่ได้ คือการที่เธอจากไปพร้อมกับคำบอกลา..
..ทุกครั้งที่ใครถามมา แทนคำตอบจึงมีเพียงน้ำตาที่ไหลริน..
19 มกราคม 2553 22:48 น.
คมดาบนารี
..ทิ้งฉันไว้ตรงนี้ก็ได้..
..จะยอมอยู่กับความเสียใจ...เงียบเหงา..
..เมื่อเธอลืมความหมายของคำว่าเรา..
..และให้ได้แค่ความว่างเปล่า...ไม่มีใจ..
..อย่าจับมือฉันเลย..
..อย่ากอดฉันด้วยอ้อมแขนที่เคย...กอดใครคนไหน..
..อย่าบอกว่าแคร์ฉัน..เมื่อเธอไม่เคยให้สัมผัส..
..แม้แต่เศษเสี้ยวของใจ..
..ถ้าจะให้อยู่กับเธอต่อไป...เธอรับผิดชอบได้มั้ย..
..ทุกหยดน้ำตา..
18 มกราคม 2553 18:31 น.
คมดาบนารี
..ดวงตะวันทอแสง..
..สีส้ม ๆ แดง ๆ ส่องผืนหญ้า..
..เช้า ๆ มีฝนโปรยลงมา..
..สาย ๆ ฝนซา เจ็ดสีบนฟ้า ก็ดูสวยดี..
..นั่งแกว่งชิงช้าไกว..
..กิ่งไม้ผลัดใบ หล่นลงตรงนี้..
..ดอกไม้แซมผม พลิ้วตามแรงลม ก็ดูเข้าที..
..บ่าย ๆ อย่างนี้ อารมณ์ดี ๆ คิดถึงคนไกล..
..ณ แดนสนธยา..
..อาทิตย์ลับฟ้า ร่ำลาร่มไม้..
..เหม่อมองเบื้องบน เห็นดาวร่วงหล่น อธิษฐานทันใด..
..คนที่ฉันฝันใฝ่ จะรักฉันตลอดไป ได้มั้ยนะดาว..
..นอนบนเปลไหม..
..กอดหมอนอุ่นไอ ในคืนเหน็บหนาว..
..เพราะเธอไม่อยู่ เธอจึงไม่รู้ในบางเรื่องราว..
..ฉันน้ำตาพราว เฝ้ารอรุ่งเช้า ด้วยคิดถึงเธอ..
17 มกราคม 2553 00:24 น.
คมดาบนารี
..17 มกรา.. ขอวันทาท่านพ่อขุนฯ..
..ราชาผู้การุณ เทิดบุญคุณไหนจะพอ..
..อักษราที่ท่านสร้าง จักคงยั่งยืนอยู่ต่อ..
..ศิลา - หลักนั้นหนอ เป็นเพราะพ่อเราจึงมี..
..นึกถึงสถาบัน นามองค์ท่านพระขวัญศรี..
..มหาลัยแห่งเสรี สร้างคนดีสู่แผ่นดิน..
..ได้เป็นลูกคนหนึ่ง ย่อมซาบซึ้งยิ่งชีวิน..
..ภูมิใจที่ได้ยิน ภาษาถิ่น - ภาษาไทย..
..ในนามลูกสาวรามฯ จะเฝ้ายามห้ามผู้ใด..
..ทำร้ายอักษรไทย เพราะนั่นหมายถึงล่วงเกิน..
..เปลวเทียนยังให้แสง รามคำแหงให้ทางเดิน..
..พระนามพาจำเริญ ร่วมสรรเสริญและเยินยอ..
..17 มกรา.. ลูกศิษย์มาที่หน้า ม. ฯ..
..วางมาลากราบพ่อ รามคำแหงแห่งเมืองไทย..
(...บทนี้ไม่สละสลวยเท่าที่อยากให้เป็นเลยค่ะ..อยากลงให้ทันวันนี้...)
หน้าส่วนตัว
1620
