12 กรกฎาคม 2548 15:41 น.
คนไร้ถิ่น
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์...เธอกลับมาที่ ม.พร้อมกับการย้ายออกมาอยู่หอใหม่ กับเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ ซึ่งเป็นหอรวม ชาย-หญิง กับดารเริ่มต้นเทอมใหม่ที่อะไรๆ อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
เธอกลับมาที่ ม. ก่อนเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม นั่นเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอทำเป็นประจำ อยู่คนเดียวเป็นประจำอยู่แล้วนี่นา...และเพื่อนของเขาก็โทรหาเธออีกเหมือนเช่นเคย....
หลังจากเธอออกไปเดินเล่นแก้เซ็ง...เธอนั่งค้นรูปเพื่อนๆ รูปตัวเอง แล้วก็รูปวาดของเขา...ออกมาติดที่โต๊ะเขียนหนังสือของเธอ....เธอชอบมองดูรูปเสมอๆ เวลาที่เธอเหนื่อยจากการทำงาน มันทำให้เธอรู้สึกดี....แล้วประมาณสี่ทุ่มเขาก็โทรหาเธอ นั่นเป็นครั้งแรกหลังจากที่เธอกลับมาที่ ม.
" ว่าไง" เธอรับสาย
"ทำอะไรอยู่เหรอ" เขาถาม
"ปล่าวก็นั่งฟังเพลงเฉยๆ"
"อยู่กับใคร"
"อยู่คนเดียว เพื่อนยังไม่กลับมาสักคนเลยอ่ะ" เธอตอบ
"เออ งั้นเดี๋ยวเข้าไปหานะ"
"อืม...." เธอรู้สึกลังเล...กับสิ่งที่เขาพูด...เขาต้องการอะไร "จะมาจริงเหรอ"
"ใช่...ทำไม ไปไม่ได้เหรอ" เขาถามกึ่งประชด
"เออๆ ถ้ามาถึงก็โทรมาละกัน จะลงไปเปิดประตูให้" แล้วเธอก็ใจอ่อนจนได้
แล้วเธอก็รอโทรศัพท์เขาจนเที่ยงคืน....เงียบ.....
"ทำไร มาถึงรึยัง" เธอโทรถามเขา.....
"ตอนนี้กินเบียร์อยู่ กับเพื่อน" นั่นคือคำตอบ
"อ้าวเหรอ....อือๆ แค่นี้แหละ" ....บ้าเอ้ย...ทำไมต้องรอด้วยว่ะ....แล้วเธอก็พยายามข่มตานอน ชินแล้วสินะกับการกระทำของเขา....ที่ไม่เคยมีอะไรแน่นอนเลยสักนิดเดียว
ตีสอง......เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"หออยู่ตรงไหน เดี๋ยวจะเข้าไป" เขาโทรหาเธอ
"อาคารหลังสระว่ายน้ำ ขับเข้ามาเลยเดี๋ยวลงไป" เธอบอกเขาแล้ววางสายไป
นี่มันอะไร คิดจะมาตอนไหนก็มา
เธอเดินขึ้นมาบนห้องพร้อมกับเขาซึ่งกลิ่นเหล้าติดตัว แต่ดูท่าทีคงไม่เมาสักเท่าไหร่....เธอไม่รู้จะพูดอะไร...เพราะเขาเคยเดินจากเธอไปแล้วนี่ ความรู้สึกนั้นมันยังอยู่...เธอสังเกตดูท่าทีเขาที่กำลังมองดูรูปวาดของตัวเองที่เขาเคยให้เธอไว้ติดอยู่ที่โต๊ะของเธอ...แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา...จะรู้มั้ยว่าเธอยังมีเขาอยู่....
"จะทำอะไร ก็ตามสบายนะ...หาที่นั่ง ดูหนัง.....เค้าจะนอน" เธอบอก...พลันในใจก็คิด นี่เราพูดอะไร เราอยู่กับเค้าสองคนนะ....
"ไม่ต้องนอนหรอก นอนทำไม" เขาตอบแบบกวนๆ
"ก็มันง่วงนี่...ใช่สิตัวเองน่ะ" เธอเอาแผ่นหนังให้เขาดู...แต่ไม่มีสักเรื่องที่เขาอยากดู
"ไม่...ไม่ชอบดูหนังรัก" เขาตอบพลางเปิดเพลง
เขานั่งมองดูรูปถ่ายเธอ แล้วหันมามองหน้าเธอก่อนถามว่า "นี่ใคร"
T-T "ก็เค้าน่ะสิ...จะใคร" เธอตอบ
"ทำไมน่ารักอะ...ใช่เหรอ...เหมือนดาราเลย" ......=_+ "ทำไมไม่ตัดหน้าม้า..น่ารักดี..ทรงนี้เหมือนผู้ใหญ่"
"ก็อยากเปลี่ยนบ้างนี่...ไม่รู้สิ" เธอตอบ พร้อมกับเดินไปปิดไฟ "ปิดไฟนะจะนอน"
"นอนทำไม" เขาพูดแต่ตัวเองก็เอนกายลงนอนข้างๆ เธอ......
ติดตาม...........
5 กรกฎาคม 2548 14:55 น.
คนไร้ถิ่น
หลังจากที่เขาไป.....หัวใจเธอก็ยังเหลือเพียงความว่างปล่าว กับความเงาที่ไม่เคยจาง.....แม้จะมีใครมากมายที่เข้ามา....เธอมันบ้า....บ้าที่ไม่เคยลืมเขาไป
ช่วงปิดเทอม....แม้ว่าเธอจะไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย...แต่ก็เหมือนกับเธอได้รับรู้ความเป็นไปของเขาอยู่ตลอดเวลา....ก็เพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเขานั่นแหละ...
เธอรู้อยู่เต็มอกว่าเพื่อนคนนี้ของเขาชอบเธอ...แต่เธอก็รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเธอชอบใคร...เพื่อนเขาโทรมา...เธอก็ไม่รีรอที่จะรับสาย และคุยอย่างเป็นกันเอง..
เธอรักษาระยะห่างระหว่างเธอและเพื่อนเขาไว้เสมอ...เพื่อนของเขาเองก็รู้ดีว่าเธอเองก็ลืมเขาไม่ได้....แต่กระนั้นเพื่อนของเขาก็โทรมาทุกวัน
" หวัดดีเจ้...วันนี้ทำอะไรอยู่" เพื่อนเขาเรียกเธอว่าเจ้...และมักจะพูดถึงเขาเสมอทั้งที่เธอก็ไม่ได้ถาม....แต่ที่จริงเธอก็อยากรู้
เธอและเพื่อนของเขาคุยกันไปได้ทุกเรื่อง จนเธอเริ่มรู้สึกว่า เออ คนๆ นี้ ดีนะคุยด้วยแล้วสบายใจ แต่แล้ววันหนึ่ง....ก็มีเบอร์แปลกๆ โทรเข้ามา
"ใครอ่ะ....อ๋อ เธอนั่นเอง...เป็นไง เอาเบอร์ใครโทรมาเหรอ"
" ไม่รู้จริงอ่ะว่าเบอร์ใคร"
"อ้าวจะรู้ได้ไง แล้วตกลงเบอร์ใคร"
"ก็เบอร์แฟนเก่าเจ้นั่นแหละ....มันกดๆ แล้วก็ยื่นให้ ถามว่าจะโทรเบอร์นี้รึปล่าว ผมก็เออของฟรีก็โทรดิ"
"อ้าวเหรอ...เปลี่ยนเบอร์แล้วเหรอ"
"ป่าวมันใช้สองซิม"
"อืม....T_T แล้วจะบอกทำไมเนี่ย(เธอคิด)"
มันเหมือนกับว่าเพื่อนเขาคนนี้ต้องการให้เธอรู้ความเป็นไปของเขาเสียจริง
หลังจากวันนั้นไม่นาน ก่อนเปิดเทอมประมาณหนึ่งอาทิตย์....เขาก็โทรหาเธอ
นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจ......>.<
"สวัสดี..ไงทำไมโทรมาได้หล่ะ"
"ก็ป่าว....อยู่ไหน"
"อยู่ที่บ้าน แล้วเธอกลับไปที่ ม. ยัง"
"กลับมาแล้ว...เสียงเปลี่ยนไปนะ" เขาบอกกับเธอ
"เปลี่ยนไปยังไงเหรอ" เธอถาม "_"
"ก็ฟังแล้วเจ็บแปลบ" เธอได้แต่หัวเราะกับสิ่งที่เขาพูด
"แล้วทำอะไรอยู่อ่ะ" เธอถามคำถามอื่น เฉไฉไปเรื่อย
"กำลังทำใจให้ว่าง" เหอะๆ นั่นยิ่งทำให้เธอประหลาดใจ นี่เขาจะทำอะไร
เธอคุยกับเขาเหมือนกับว่าเขาไม่เคยทำอะไรให้เธอเจ็บ....นั่นเพราะหัวใจของเธอมันเปิดรับเขาอยู่เสมอ......แล้วเวลาที่ผ่านมา....มันไม่มีค่าหรือ.....มีสิ....มีมากพอที่จะทำให้เธอจดจำด้วย....ไม่ว่าจะดี.....หรือเลว
"ฟังนะมีเรื่องจะบอก" เขาพูดกับเธอทางโทรศัพท์วันนั้น
"อะไร...มีไร"
"อือ..ฟังนะ" .....เงียบ....."แค่นี้ก่อนนะ...จะวางสายแล้ว"
"อะไรเนี่ย....." >0< นึกว่าอะไรวุ้ย.............
จะเป็นไงต่อไปน้า.....................ติดตาม
หน้าส่วนตัว
1117
