รู้หรือยัง...ว่าทำไม

คนไร้ถิ่น

อาจมีหลายครั้งที่หัวใจเราเคยสงสัยว่าทำไมจึงเหงา...ทำไมจึงเศร้าอยู่อย่างนี้...ทั้งๆ ที่หลายครั้งก็มีใครต่อใครเดินผ่านเข้ามาในที่ๆ เรายืนอยู่ มีหลายคนที่ตั้งใจเดินเข้ามาหาเรา แต่เรากลับทำเฉยชากับสิ่งต่างๆ ที่เขาเหล่านั้นนำเข้ามาในชีวิตเรา...แต่เรากลับหลงอยู่กับสิ่งที่เราคิดว่ามันคือสิ่งที่สามารถเติมเต็มให้กับชีวิตเราได้ ของคนที่แค่ผ่านมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วในที่สุดก็รู้ว่ามันไม่ใช่ แต่จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อกว่าจะรู้มันก็สายเกินไปกับเวลาที่เสียไปโดยไม่ได้อะไรกลับคืนมา
     ทุกครั้งที่เศร้า...ถามตัวเองว่าเพราะอะไร....ทุกครั้งที่เหงา...ถามใจเราว่าเพราะอะไร....คำตอบจะคืออะไรไม่สำคัญ....มันสำคัญตรงที่ว่า....เราจะแก้ไขมันอย่างไร....เราถึงจะได้ไม่ต้องเศร้าและเหงาอยู่อย่างนี้....แล้วเอาเวลาที่มีไปสนุกกับสิ่งดีๆ ที่ยังรอเราอยู่