18 พฤศจิกายน 2545 14:20 น.
คนไร้ถิ่น
น้ำค้างหยาดหยดเมื่อยามหนาว
เหมือนคราวน้ำตาฉันหลั่งไหล
เมฆหมอกเลื่อนลอยผ่านไป
เหมือนใจฉันเลื่อนลอยเมื่อขาดเธอ
เดือนมืดช่างมืดไซร้เหมือนใจฉัน
ที่มืดมนหม่นหมองไม่ทอแสง
ดวงใจดวงน้อยเริ่มอ่อนแรง
นี่คือการแสดงว่ารักเธอ..........ตลอดเวลา
12 พฤศจิกายน 2545 10:04 น.
คนไร้ถิ่น
มีเพียงหัวใจที่บอบช้ำ กับกำลังใจที่ไร้ค่า
อยู่กับตัวเองและกาลเวลา ค้นหาตัวเองไม่เจอ
จะมีสักคนบ้างไหม ที่คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
หากเพียงวันใดที่ได้เจอ แม้ไม่เลิศเลอก็สุขใจ
12 พฤศจิกายน 2545 09:55 น.
คนไร้ถิ่น
หัวใจเธอคงจะเหน็บหนาว
เมื่อคราวเขาทำให้เธอหวั่นไหว
เขาควงแขนคนอื่นเดินจากไป
เหลือไว้เพียงความทรงจำ
ตัดใจเสียเถอะเพื่อนเอ๋ย
อย่าปล่อยเลยให้หัวใจลึกถลำ
คนไร้หัวใจคนนี้อย่าไปจำ
สิ่งสำคัญที่สุดคือตัวเรา
หน้าส่วนตัว
650
