15 มิถุนายน 2549 19:36 น.
คนไม่มีปีก
คิดถึงคนไกลตา เมื่อคราจาก
คิดถึงมากรู้ไหม ใจห่วงหา
คิดถึงรักเคยหวาน เนิ่นนานมา
คิดแล้วพาอาลัย ยามไกลกัน
ถึงเธออยู่ห่างไกลในวันนี้
ถึงจะมีอุปสรรคหนักขวางกั้น
ถึงเธออยู่สุดหล้าฟ้าเขียวพลัน
ถึงอย่างนั้นฉันรักเธอเสมอไป
เธอคนเดียวเกี่ยวข้องต้องจิตฉัน
เธอเท่านั้นฝันพามาเคียงใกล้
เธอคนที่ฉันรักฟักฤทัย
ทำไมมาแปรผันขวัญฤดี
12 มีนาคม 2549 09:21 น.
คนไม่มีปีก
ความลับ...ได้ยินว่ามักเป็นสีดำ
ความรัก...จำได้ว่าเป็นสีชมพู
ความลับ...ต้องกระซิบข้างข้างหู
ความรัก...อาจรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
ความลับ...ต้องมีการวางแผน
ความรัก...จะกี่หมื่นแสนก็ยังยิ่งใหญ่
ความลับ...ถ้าบอกจะไม่ลับอีกต่อไป
ความรัก...ได้ฟังเมื่อไหร่ก็ยังคงงดงาม
ความลับ...ฟังแล้วอาจสงสัย
ความรัก...มักไม่ต้องมีคำถาม
ความลับ...ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก...อาจไม่ต้องให้คำจำกัดความมาปะปน
ความลับ...จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก...อยากให้ได้ฟังอยู่...ก็สุขล้น
ความลับ...เข้าไปมากจะวกวน
ความรัก...แค่อยู่ในใจใครสักคน...ก็เพียงพอ...
7 มีนาคม 2549 11:30 น.
คนไม่มีปีก
ขอเวลา..วันล่ะ ...1 นาที
ให้หัวใจ..ดวงนี้... สัมผัสใกล้
เก็บความรัก.. ความรู้สึก.. และ อุ่นไอ
เก็บหัวใจ.ของฉันไว้..อยู่ใกล้เธอ
แค่เพียงหนึ่ง..เวลา..ที่สัมผัส
เหมือนถูกมัด...ด้วยสายใย...เพราะใจเผลอ
ความรู้สึก.. ขาดไม่ได้ .. เมื่อใกล้เธอ
ยามพบเจอ..คือความสุข..ของหัวใจ
พอเคียงใกล้ หัวใจ เก็บไปฝัน
นานนับวัน..ใจดวงนี้ ...มีเจ้าของ
เธอที่รัก.. เท่านั้น... เฝ้าใฝ่ปอง
ผู้ครอบครอง ... คือเธอ...ตลอดไป
7 มีนาคม 2549 11:25 น.
คนไม่มีปีก
ยาม...หลับตาเธอคิดถึงฉันไหม
ยาม...หัวใจฉันเหนื่อยและอ่อนหล้า
ยาม...อยู่เพียงลำพังเหงาอุรา
ยาม...เหว่หว้าช่วยอยู่เคียงข้างกัน
ยาม...ห่างไกลใจเหงาเฝ้าคิดถึง
ยาม...ลำพึงหัวใจมันโศกสันต์
ยาม...ทุกข์เศร้าเหงาปนเคล้าคลึงกัน
ยาม...นี้ฉันต้องการคนช่วยปลอบใจ
ยาม...นี้เธอไม่อยู่เคียงข้างฉัน
ยาม...มีกันและกันเฝ้าใฝ่หา
ยาม...นี้รอเจอเธอทุกเวลา
ยาม...ลืมตาแค่เพียงอยากอยู่ใกล้เธอ
ยาม...ย้อนกลับนึกถึงภาพเก่าเก่า
ยาม...สองเราชิดใกล้ใจพลั้งเผลอ
ยาม...นี้ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ
ยาม...ใดที่ฉันพบเจอ เธอซักที
7 มีนาคม 2549 10:59 น.
คนไม่มีปีก
ไม่ว่าวัน..พรุ่งนี้เป็นอย่างไร
รู้เอาไว้ยังมีฉันอยู่เคียงข้าง
จะไม่ปล่อยให้เธอ..ต้องเดินทาง
อันเวิ้งว้างปล่าวเปลี่ยว..เพียงลำพัง
ฉันจะยืนตรงนี้ ..อยู่เคียงข้าง
เดินร่วมทาง ..แม้เศร้าโศก ..ยังมีหวัง
กำลังใจให้เธอ..เป็นพลัง
แม้พาดพลั้งต้องลุกก้าว..เดินต่อไป
เธอก็เป็น..ฉันก็เป็น..คนคนหนึ่ง
พลาดหนนึงเก็บไว้เป็น..อุทธาหรณ์
เศร้าโศกไปมีแต่ใจจะร้าวรอน
มันบั่นทอน.. จิตใจให้ร้อนรน
พักหัวใจพักแรงกาย..ให้หายโศก
มองดูโลก..ยังกว้าง..ให้เราค้น
รู้ฉันรู้...เธอนั้น..ต้องอดทน
ซักวันพ้น..ทุกข์หาย..สุขมาเยือน
ซักวันนึง.. คงถึงวัน... ของเราสอง
เฝ้าประคอง... รักเรา.. ให้สดใส
ความทุกข์เศร้า.. ที่เคยมี ..สลายไป
เพราะสองใจ.. รวมกัน ...เป็นหนึ่งเดียว
หน้าส่วนตัว
2305
