20 กุมภาพันธ์ 2548 15:16 น.
คนไกล
In the beginners mind,
there are many possibilities
In the experts mind
there are few
ใจผู้เริ่มรู้น้อยคอยเฝ้าถาม
มองเห็นความเป็นไปได้หลายหลากนัก
ผู้เชี่ยวชาญเรื่องใดใคร่ประจักษ์
เป็นไปได้ น้อยนักในใจตน
ใจผู้เริ่มเห็นเฉพาะความเป็นได้
กรอบจำกัดเป็นเช่นไรไม่ใคร่สน
เป็นไปได้ ฉันทำได้ เติมใจตน
ทางออกมากเหลือล้นปนในใจ
ผู้เชี่ยวชาญรอบรู้หลากวิชา
รวมรู้รอบปัญหาสุดวิสัย
ความเป็นได้ ถูกจำกัดอยู่ในใจ
ด้วยขอบเขตความรู้ไซร้จำกัดตน
Quote นี้จากเซน นำมาถอดความเป็นกลอนไทย
บางครั้งรู้น้อยก็ทำให้เราเห็นความเป็นไปได้ในการทำอะไรมากกว่ารู้มาก
3 ธันวาคม 2547 03:22 น.
คนไกล
บางครั้งเธออาจล้มลง
จิตใจมั่นคงกลับหวั่นไหว
หลายสิ่งรอบตัวดูวุ่นวาย
จะเป็นเช่นไรยังไม่รู้
กังวลสับสนว้าเหว่
แปรปรวนโลเลไม่คิดสู้
หนทางเคยสว่างที่เคยดู
กลับสิ้นแสงสู่ความมืดมิด
นิ่งนิ่งนั่งดูความเป็นไป
จะสุขได้ต้องหักห้ามความยึดติด
หวั่นไหวคิดร้ายเพียงความคิด
เหตุการณ์จะผิดต่างออกไป
หากเธอยังคงไม่คิดสู้
เป็นเพราะเธอไม่รู้ไปทางไหน
จิตของเธอหากสงบจากข้างใน
จะพบทางจากใจของเธอเอง
ทุกครั้งที่มีปัญหาหนักเบาในชีวิต ให้นั่งนิ่ง ๆ หายใจลึก ๆ นะครับ และดูอารมณ์ปัจจุบัน จะช่วยได้มาก
23 กันยายน 2545 23:35 น.
คนไกล
ร่ายลีลาหาจังหวะกะตะบัน
ทะยานลิ่วเข้าประจัญด้วยหาญกล้า
กำปั้นต่อยลำแข้งตามคร้ามลีลา
ศิลปะท่วงท่าแห่งมวยไทย
ใจนักสู้รู้จักรักการสู้
หักกำลังศัตรูมิสู้ได้
กำปั้นมาข้าฟาดแข้งตะแคงกาย
หักหาญตามวิสัยด้วยใจมวย
ยุคสมัยผ่านไปใช่เสมือน
ศิลปะเป็นศิลเปื้อนไปเสียด้วย
ท้าพนันกำหนดค่าราคามวย
คุณค่ามอดศิลปะม้วยด้วยค่าเงิน
สวัสดีคุณนั่นท่านเสี่ยนี่
อุปการะคุณจากท่านสิน่าสรรเสริญ
คล้องสร้อยคอยสอดด้วยก้อนเงิน
ท่านผู้ได้รับเชิญน่าเชิดชู
สวัสดีสังคมแห่งมูลค่า
กูมั่งมีมึงอย่าไอ้อดสู
ชนชั้นแกอย่าเรียกร้องชนชั้นกู
วิสัยมวยให้รู้วิสัยคน
1 กุมภาพันธ์ 2545 00:57 น.
คนไกล
ใบไม้กรอบแกรบสั่นไหวประกาศไกล
เราคือใบไม้ผู้มีเสียงโต้กับลมมรสุม
แล้วเจ้านั้นคือใครใยเงียบนักนี่
ฉันเป็นเพียงดอกไม้เท่านั้น
29 พฤศจิกายน 2544 22:33 น.
คนไกล
บางครั้งเสี่ยงบางครั้งสุข
บางครั้งสนุกบางครั้งเศร้า
บางครั้งดูฉลาดบางครั้งดูเขลา
บางครั้งเหงาบางครั้งสดชื่น
บางคราเจ็บบางคราแจ่ม
บางคราอ้อมแอ้มบางคราชื่นมื่น
บางคราหม่นบางครามึน
บางคราฝืนบางครายอมตาม
บางคราวหลงบางคราวหลบ
บางคราวอยากพบบางคราวอยากหนี
บางคราวแม้ชีวิตจะยอมพลี
บางคราวทู่ซี้บางทีระทม
เมื่อมีรักรักใจควรจะมีสุข
ใยบางคราใจทุกข์ไม่สุขสม
ความสุขนั้นผ่านใจดังสายลม
ต้องกลับมานั่งเศร้าตรมอยู่เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
1159
