20 พฤษภาคม 2546 16:22 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
กาลเวลาพาใจเธอให้ผันเปลี่ยน
mail ที่เคยขีดเขียนหายไปไหน
ไม่ส่งกลับเหมือนวันของหัวใจ.
หรือว่าเราบ่มไว้มันน้อยเกิน......
Mail ไปหาแต่เธอไม่ส่งกลับ
Matar ครับคุณจากหายไปไหน
โปรดคืนกลับมาหาผมนะดวงใจ
ตารู้ไหมผมนี้แทบบ้าตาย ........
ผมพอรู้ ผมเข้าใจ ที่ตาจาก
เธอลืมเขาคนนั้นยาก......ใช่ไหม
ผมขอโทษผมมาหลังซอกช้ำใจ
คิดถึงตารู้ไหม ส่งข่าวที ........
....................................................
9 พฤษภาคม 2546 04:01 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
มาตาร์ ที่รัก
6 พฤภา วันที่มาได้พานพบ
วันที่คบกับดวงใจของตัวผม
แต่เธอนี้ อยู่ไกล เกินเอื้อมชม
อีกไม่นาน คงสุขสมวันของใจ
พัทยา ที่มาตาร์ นั้นพิงพัก
สุดที่รัก ของผม สุขเสมอ
อีกไม่นาน เราคง ได้พบเจอ
รักเสมอ แม้จะพบ ได้ไม่นาน
คำทุกคำ ที่ฉัน นั้นเผ้าบอก
ไม่ได้หลอกออกจากใจใฝ่ถวิล
คิดถึงน้องมาตาร์ เป็นอาจินต์
เฝ้าถวิล เฝ้าฝัน นั้นแต่เธอ
.................................................
มอบให้มาตาร์