10 ธันวาคม 2544 13:12 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เธอไม่ได้เปลี่ยนไป เคยเป็นอย่างไรก็อย่างนั้น ยังมีแววตาอาทรมาให้กัน คงมีเพียงฉันเท่านั้นที่เปลี่ยนไป ไม่กล้าสบตาเหมือนอย่างเคย มีเพียงความเงียบเฉยที่ให้ได้ อยากทักทายแต่กลัวเธอจะได้ใจ เสแสร้งว่าหมดเยื่อใยทั้งที่ใจแทบขาดรอน
10 ธันวาคม 2544 13:12 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เป็นความประทับใจเล็ก-เล็ก ที่เกิดในหัวใจเด็ก-เด็กอย่างฉัน
ปลื้มอกปลื้มใจ กับความหวั่นไหวผูกพัน จนแอบเก็บมาฝัน ว่าเธอผูกพันหัวใจ
10 ธันวาคม 2544 13:12 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เหงื่ออาบทั่วกาย
ดวงตาประกายยามมอง ด้วยความห่วงใย
แม้ไม่มีคำเอื้อนเอ่ยใด..
ยังรับรู้ได้ถึงความเข้าใจ และปรารถนาดี
คนคนนั้นคือพ่อของฉัน
คนที่รักและเข้าใจ
ความเป็นมาเป็นไปของฉันคนนี้ - -
คนที่มีเพียงสายตา
..จ้องมองมา ด้วยความรักเปี่ยมล้นที่มี..
คือคนที่ชีวิตนี้ ..ฉันรักสุดหัวใจ..
7 ธันวาคม 2544 22:48 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
นานเหลือเกินที่ใจใจมันไร้รัก
มันอกหักมานานเหลือสับสน
แต่หัวใจมันอยากให้มีคน
ที่มาร่วมปนรักให้กับใจ
จะมีไหมสาวไหนหนามาเพิ่มรัก
มาร่วมปักร้อยให้อีกหน
ให้กับใจดวงนี้ที่สู้ทน
สรุปผลอีกนานไหมใครช่วยที