10 ธันวาคม 2544 22:48 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
แค่ความจริงใจ ..
ขอเธอทำให้ได้เพียงเท่านั้น
สุนัขรับใช้ ยังมี ให้เจ้าของมัน
เธอเป็นใครกัน ทำได้แต่หักหลัง เนรคุณ
ไม่ได้เทียบแต่เปรียบเปรย
ให้ไปคิดเฉยๆ ไม่ต้องหัวหมุน
เผื่อจะคิดอะไรได้บ้าง กับคนที่เคยเจือจุน
โปรดสำนึกในบาปบุญ อย่าทรยศคนที่รักคุณ เลย..คนดี
10 ธันวาคม 2544 22:48 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ..
มีบางสิ่งซ่อนไว้ ตรงนั้น
ยามใดที่เธออ่อนล้า จงมองฟ้านั่น
จะมีดวงตาของฉันเฝ้าห่วงใย
ลองเปิดใจ เพื่อค้นพบ
ถึงความรู้สึกที่ทวีทบ ไม่ว่าวันไหน
จะดูแล เมื่อเธอเหงาใจ
และทุกยามที่เธอไม่มีใคร จะมีฉันเคียงไหล่ ..ไปเสมอ
10 ธันวาคม 2544 22:48 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
สิ่งที่ผิดพลาดที่สุด! ในชีวิตนี้
คือการที่ไม่ได้เอ่ยคำ รัก นั้น
ให้กับเธอคนนี้ ที่สำคัญ
ผิดพลาด แบบไม่มีวันให้อภัย
สำนึกในวันที่สายเกินแก้
วันที่อ่อนแอ โลกหมดความสดใส
ไม่มีอีกแล้ว วันของเรา ที่จะบอกออกไป
เพราะเธอได้จากไป สุดไกล ตลอดกาล
10 ธันวาคม 2544 22:33 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ขอโทษที่ให้เธออยู่ลำพัง ขอโทษที่ทำตามพูดไม่ได้
ขอโทษที่ให้เธอลำบากทั้งกาย-ใจ ขอโทษที่จากไป
โดยไม่บอกลา พี่อยากจากไปโดยที่เธอไม่รู้
เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจมาก มายใช่ไหม หรือที่พี่
จากไปแบบนี้เธอเสียใจมากกว่าที่พี่เงียบไป
10 ธันวาคม 2544 13:12 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
อย่าทำอย่างนี้จะได้ไหม อย่าแกล้งให้ฉันทุกข์ทนอย่างนี้ จะรัก
ไม่รัก ก็บอกกันดี-ดี ทำอย่างนี้มันไม่ดีรู้ไหมเธอ ที่เข้ามาทำเป็นห่วงใย คอยเอาใจทุกวันอย่างนี้ แล้วอยู่-อยู่ ก็หายไปไม่ใยดี
จะเอายังไงจ๊ะคนดีรีบบอกมา