10 มกราคม 2545 22:19 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปีแล้ว
ยัยน้องรับแล้วไม่ตอบมาสักหน
หรือว่าเธอมีใครนั้นอีกคน
เธอเลิกสนเลิกคิดถึงเลิกห่วงยัย
คิดถึงเธอคิดถึงคิดถึงมาก
เธอนั้นเคยรับปากว่าห่วงหา
แต่วันนี้ไม่มีแม้แก้วตา
สุขเถิดหนาถ้าเธอไปห่างไกลเรา
ถ้าตัวเธอมีเขานั้นมีสุข
ถ้าเธอทุกข์เมื่อมีเราขอโทษหนา
ถ้าเธอไปขอโชคดีวันวิวาห์
สุขเถิดหนาที่รักยามห่างไกล
.............................................
9 มกราคม 2545 23:16 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
แค่เพียงหลับตาคราใดใจคิดถึง
คนที่ซึ้งเรารักเป็นนักหนัก
แต่ตัวเรานี้ไม่ค่อยมีเวลา
แต่ยังอยากพบหน้าเธอจังเลย
อยากให้รู้ว่าเหงาคิดถึงคิดถึงมาก
มันลำบากมากเลยนักใช่ไหม
ที่ตัวเธอจะจำเราไว้ในใจ
เราขอโทษที่ห่วงยัยเธอเหลือเกิน
เราก็อยากอยากโทรจะไปหามาก
มันลำบากมากเลยหรอที่รับสาย
เราขอโทษที่เรานั้นวุ่นวาย
สิ่งสุดท้ายคือน้ำตาหลั่งให้เธอ
ถ้าอยากเลิกเธอก็น่าจะบอกบ้าง
ปล่อยให้เรานี้สร้างความฝันไว้
ว่ามันมีเธออยู่ข้างข้างกาย
สิ่งสุดท้ายไม่เหลือแม้เหยื่อยัย
...................................................
7 มกราคม 2545 11:45 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บนเส้นทางสายนี้เคยมีรัก
เราประจักษ์รักเธออยู่เสมอ
แต่ตัวเราไม่เคยจะพบเจอ
สิ่งที่ใจเสนอตลอดมา
บนเส้นทางสายนี้เคยมีสุข
ความเป็นทุกข์ก็มีบ้างไม่ห่างหาย
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
แต่สุดท้ายตัวเธอก็จากไป
บนเส้นทางสายนี้เคยลึกซึ้ง
เธอเป็นหนึ่งของใจเสมอเหมือน
แต่วันนี้เธอกับทำแชเชือน
แต่คอยเตือนตัวเองตลอดมา
บนเส้นทางสายนี้ไม่มีเขา
มีตัวเราเดินคนเดียวอีกแล้วหนา
เราก็เคยเดินคนเดียวตลอดมา
ไม่เคยกลัวใครว่าเราเดียวดาย
บนถนนสายความรักมักจะจบ
เมื่อเราพบต้องมีจากอย่างเสนอ
คนสุดท้ายที่เราอยากพบเจอ.....
ขอเป็นคนนั้น น้องฝน คนดี.....
........................................
6 มกราคม 2545 01:26 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ถนนสายความรัก วรรคที่สอง
ตามครรลองของใจที่ใฝ่หา
ในวันหนึ่งเจอทางแยกแปลกอุรา
เลยแวะเดินเข้ามาข้ายังงง
แวะเข้ามาแล้วพบกับความสุข
ลืมความทุกข์บางอย่างที่มีได้
ถึงแม้มันจะไม่หมดเรื่องเรื่องหัวใจ
ก็ดีกว่าที่ใครเขาดูแคลน
เราแวะมาพักที่นี้นานมากแล้ว
กลัวน้องแก้วลำคลานพี่แล้วหนา
พี่อยากบอกพี่นี้ต้องขอลา
ไปแล้วหนาหาทุกอย่างที่ต้องการ
แวะอยู่นานเรากลัวตัดใจไม่ได้
กลัวจะคล้ายเรื่องเก่าของเราสอง
กลัวผิดหวังซอกซ้ำน้ำตานอง
กลัวว่าน้องมีเรื่องเหมือนอย่างเคย
ต้องขอบที่น้องเรียกให้พี่หยุดพัก
ขอบใจนักมากนะน้องสาวจ๋า
พี่ขอโทษวันนี้พี่ขอลา
ขอให้น้องโชคดีวันวิวาห์
2 มกราคม 2545 22:33 น.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
บนเส้นทางสายนี้มีความรัก
ที่เราคอยฟูกฟักรักเสมอ
แล้วก็มีตัวเขาแล้วก็เธอ
ที่มาเพ้อบอกว่าข้าสามคน
ในการรอรอรักจากเธอนั้น
ตัวของฉันยังรออยู่เสมอ
ตัวฉันรอเธอมีเขาตลอดมา
แต่เหมือนฟ้าบันดาลให้ข้าลืม
บนเส้นทางสายนี้ไม่สวยนัก
เพราะมีรักสามเศร้าขึ้นอีกหน
อยากมีรักกับเธอนั้นสอนคน
สรุปผลยังมีเขาตลอดมา
เธอแอบเก็บเขาไว้ไม่เคยห่าง
เราอ้างว้างเดียวดายแล้วเศร้าหมอง
เธอมีเขาเปป็นหนึ่งเราเป็นรอง
แสนเศร้าหมอง...เราขอลาแล้วหนาใจ
...........................................................