27 กันยายน 2550 09:22 น.
คนเลวที่แสนดี
ตัวข้าเคยยิ่งใหญ่
หัวใจข้าเคยคำราม
หญิงใดมิเคยได้หยาม
สาวใดมองข้าม..ข้าไม่เคยสน
เคยมอบน้ำตาให้ผู้หญิง
เพียงเพราะสิ่งที่ข้าไม่พอใจ
ไม่เคยต้องก้มหัวง้อใคร
ทำให้ใจลำพองทระนง..
แต่แล้วเมื่อมีเธอ...เข้ามา
ชีวิตข้าต้องเปลี่ยนไป
ตัวข้าเองไม่รู้ว่าทำไม
ที่หัวใจไม่เคยเชื่อฟัง
ทั้งที่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
เธอมีใครหลายๆคนอยู่
แต่ยังยอมทำเป็นไม่รู้
ขอเพียงเธออยู่ใกล้ๆข้า
เคยต้องเจ็บใจแทบพัง
แต่ก็ยังไม่หลาบจำ
ยังเพ้อหาทุกเช้าค่ำ
แม้ต้องช้ำเพราะรักเธอก็จำยอม
ยอมข้ายอมก้มหัวให้แก่เธอ
แล้วแต่เธอจะให้ทำอย่างไร
ตัวข้ายอมเป็นเสือที่สิ้นลาย
ยอมกลับกลายเป็นลูกแมวในมือเธอ
ยังคงหวังในสิ่งไม่น่าหวัง
สิ่งที่หวังข้าคิดว่ามันยิ่งใหญ่
สักวันหนึ่งคงได้รักจากใจ
ที่เหลือไว้...โยนมา..ให้ข้าบ้าง..
24 กันยายน 2550 15:52 น.
คนเลวที่แสนดี
ดาวน้อยลอยระฟ้า
จันทร์ดารายังสุกใส
เมื่อไหร่หนอในดวงใจ
ได้สว่างอย่างจันทรา
ความมืดที่คลุมอยู่
อยากให้รู้มันเหน็บหนาว
รอยแตกเพราะรักร้าว
ยังเฝ้าคอยคนรักษา
ใครหนอใครอยากรู้จัก
ที่มีรักอย่างอบอุ่น
เปิดปีกรักของตัวคุณ
โอบกอดใจของฉันคนนี้
จะได้ไหมสักเพียงครั้ง
ช่วยฉุดรั้งตัวฉันที
ชีวิตทุกวันนี้
อยู่อย่างคน.....ไร้ดวงตา..
21 กันยายน 2550 10:02 น.
คนเลวที่แสนดี
เขียนเรียงร้อยถ้อยคำแห่งความหมาย
มิวางวายเติมแต่งความผิดหวัง
ให้ระลึกถึงความรักที่พลาดพลั้ง
หนึ่งคนยังคงหยัดยืนอย่างฝืนทน
เจ็บเคยเจ็บแต่ไม่ยักจะจดจำ
แม้เคยโดนตอกหมุดย้ำลงกลางใจ
ถอดออกได้ยังมิทันเลือดหยุดไหล
กลับเที่ยวหาสลักใหม่มาตอกแทน
เป็นอย่างนี้คงไม่ต้องมาเอ็นดู
ใจเป็นรูคงไม่เคยเก็บรักได้
แม้รักเธอรักมากสักเพียงได
พอเลิกราก็รั่วใหล..ไม่ค้างคา..
18 กันยายน 2550 11:38 น.
คนเลวที่แสนดี
พยักยิ้มริมทางร้างคนนทัก
เพียงดอกน้อยคอยรักกวักใบเหงา
ใครผ่านไปผ่านมากล้าเด็ดเอา
ก็เชิญเถิดถ้าเขาจะเข้าใจ
หลากหลายพันธ์ดอกไม้ในโลกหล้า
ฉันมิอาจหาญกล้าเทียบใครได้
ขออยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมดอกใบ
พร้อมหัวเราะและร้องให้ในแดด-ลม
หากเธอฝันผ่านทางมาทางนี้
โปรดแวะพักสักนาทีที่สุขสม
ยินดีเสมอ-หากเธอจะชื่นชม
เด็ดดอกน้อยแซมผมแล้วเดินทาง
ถึงยากไร้...ใช่ไร้ใจจะรัก
ถึงต่ำนัก.....ใช่ไร้ใจจะสร้าง
อยู่ไปชั่วชีพหนึ่งถึงอ้างว้าง!
ก็มิขออยู่อย่างร้างหัวใจ!
13 กันยายน 2550 16:21 น.
คนเลวที่แสนดี
อันความรักจักงดงามยามเป็นรัก
มืดมนนักหากความรักกลับเป็นหลง
ยิ่งเจ็บช้ำหากความรักต้องจบลง
จงปลดปลงอย่าริรักจักเป็นดี
แต่หัวใครเล่าจะห้ามอยู่
รู้ทั้งรู้ไม่สมหวังยังไฝ่หา
เห็นเป็นรัก ทักเป็นชอบ ตลอดมา
เอือมระอาความใจง่ายของตัวเอง......
หน้าส่วนตัว
1339
