25 เมษายน 2548 18:06 น.
คนเมืองลิง
ถึงเขาหลอกแต่เต็มใจให้เขาหลอก
ยอมช้ำชอกเพราะรักเขาหนักหนา
เป็นแค่เพียงคนใจง่ายในสายตา
ไม่มีค่าดั่งก่อน...สะท้อนใจ
จำยอมทนหม่นหมองเป็นรองเขา
แม้นปวดร้าวทรมานเกินขานไข
ก็เพราะรักมากล้นท้นทรวงใน
ยินยอมให้ครอบงำแม้ช้ำตรม
เจ็บจนชินยังยินดีที่จะรัก
กายใจภักดิ์จนกว่าจะสาสม
ถูกดูหมิ่นตราหน้าว่าโง่งม
แม้นระทมคงรักภักดิ์มิวาย
มีน้ำตารินหลั่งเป็นดั่งเพื่อน
มาเยี่ยมเยือนยามเศร้าทุกเช้าสาย
ความปวดร้าวตอกย้ำซ้ำเจียนตาย
มิอาจคลายรักที่....มีต่อเธอ
20 เมษายน 2548 15:43 น.
คนเมืองลิง
ตัดต้นรักนับร้อยทยอยทิ้ง
ตัดทุกสิ่งรักลวงห้วงปัญหา
โค่นต้นตอถอนรากซากทรมา
ร้าวอุราเพียงใดจำใจทน
เมื่อต้นรักแปรผันกลายพันธ์ใหม่
หลอกลวงใจเจียนดับด้วยสับสน
เป็นรักเร่เล่ห์ลวงดวงกมล
รักซ้อนกลจนใจในรักเธอ
ตัดต้นรักนับร้อยทยอยทิ้ง
รักไม่จริงลวงตามาเสมอ
ลบความหลังครั้งก่อนตอนพบเจอ
เลิกพร่ำเพ้อหลงบ่วงลวงอารมณ์
ธรรมดาปุถุชนบนโลกกว้าง
มีหลายอย่างบ้างทุกข์บ้างสุขสม
เลิกยึดติดเสน่หาพาตรอมตรม
ตราบสิ้นลมหลุดพ้นวังวนใจ
13 เมษายน 2548 21:58 น.
คนเมืองลิง
มีอาหาร จานเด็ด มากเคล็ดลับ
เสิร์ฟเป็นกับ แกล้มสุรา พาสุขี
เป็นหงส์ขาว เขามอบ ตอบไมตรี
โอชาดี ได้ลิ้มลอง ต้องติดใจ
ว่าแล้วเชือด ถอนขน จนสะอาด
ตัดคอขาด ชำแหละ แหวะลำไส้
แยกส่วนโครง เนื้อหนัง ทั้งเครื่องใน
คงจะได้ หลายสำรับ กับแกล้มเรา
สับซี่โครง ต้มยำ เรียกน้ำย่อย
เลือดลาบก้อย อร่อยดี ไม่มีเฉา
เนื้อสับแหลก แยกคัด ผัดกะเพรา
ส่วนหนังเล่า ทอดกระเทียม เยี่ยมแน่นอน
เอาเครื่องใน ผัดฉ่า น่าอร่อย
เจ้าหงส์น้อย น่าลิ้ม ชิมสมร
หงส์ขาวเอ๋ย ใครหลง คงร้าวรอน
คว้าส้อมช้อน มาจิ้ม ชิมเนื้อนาง อิอิ
ร่วมด้วยช่วยกัน ชมอักษร
มาร่วมมือเชือดคอรอกินหงส์
มีดจ่อลงแล้วเชือดจนเลือดไหล
จุ่มน้ำเดือดแป๊บเดียวเดี๋ยวสุกไป
เร่งมือไวรีบถอนก่อนแขกมา
ควักเครื่องในล้างน้ำทำผัดเผ็ด
รสสะเด็ดแกล้มเหล้าช่างเข้าท่า
เฉือนเอาปีกยัดไส้ได้โอชา
แสนปรีดาอาหารจานแนะนำ
เอาตัวมาแบ่งครึ่งนึ่งจนสุก
เครื่องเทศคลุกให้หอมพร้อมอิ่มหนำ
น้ำจิ้มปรุงรสแซ่บแสบทุกคำ
อร่อยล้ำเลิศรสหมดทุกจาน
อีกครึ่งตัวข่าตะไคร้ใบมะกรูด
อย่ามัวพูดใส่ลงหม้อรอเดือดพล่าน
สับเนื้อหงส์โยนใส่ไม่ช้านาน
แล้วทำการปรุงรสชาติอย่าขาดเกิน
กับสี่อย่างครบถ้วนล้วนจากหงส์
นั่งล้อมวงดื่มด่ำอย่าทำเขิน
ใครมาเยือนเรือนชานไม่คร้านเชิญ
กองทัพเดินด้วยท้องก่อนร้องรำ
2 เมษายน 2548 23:00 น.
คนเมืองลิง
ตัดต้นรัก นับร้อย ทยอยล้ม
สะบัดคม มีดใส่ แล้วใจหาย
มองต้นรัก ยางเปื้อน เกลื่อนกระจาย
ช่างทำลาย ง่ายนัก ต้นรักเอย
แต่สักวัน ถึงเวลา ฟ้ากำสรด
กลั่นเม็ดหยด หยาดฝน จนระเหย
กอต้นรัก ก็ผลิใหม่ ให้เหมือนเคย
กลับงอกเงย งดงาม ตามเวลา
แต่ต้นรัก เกิดในใจ ตัดไม่ขาด
พิศวาส ด้วยเล่ห์ เสน่หา
รักลึกล้ำ ฝังราก ยากคณนา
อนิจจา สะบัด ตัดไม่ลง
ตัดต้นรัก นับร้อย ทยอยล้ม
กองทับถม สลาย กลายเป็นผง
แต่ต้นรัก กลางใจ ไยยืนยง
ยากปลดปลง ฝังราก เป็นซากใจ..
หน้าส่วนตัว
4112
