26 สิงหาคม 2547 17:58 น.
คนเมืองลิง
ทะเลเอย ไฉนไม่เคยหลับ
ดาววาววับ ไฉนไม่อับแสง
สายลมเอย ไฉนไม่สิ้นแรง
ตะวันทอแสง ไฉนไม่มืดมน
มนุษย์เอย ไฉนต้องต่อสู้
ความเป็นอยู่ ไฉนต้องสับสน
เกิดแก่เจ็บตาย ไฉนต้องดิ้นรน
หนีไม่พ้น ไฉนต้องกลัวเกรง
ไป ที่ไหนก็ได้อย่างใจคิด
ไม่ ยึดติดสิ่งใดให้ข่มเหง
กลับ สนุกสดชื่นให้ครื้นเครง
หลับ มีเพลงบรรเลงกล่อมให้นอน
ไม่ หลงในกิเลสเหตุปัญหา
ตื่น ตลอดปัญญาพาสั่งสอน
ฟื้น สติสัมปชัญญะให้แน่นอน
ไม่ คลายคลอนสอนสั่งอย่างตั้งใจ
มี ทาน ศีล ภาวนา สมาธิ
หนี ทิฐิกิเลสให้จงได้
ไม่ ประมาทเป็นทาสอารมณ์ใคร
พ้น เมื่อใดคงได้พบสัจธรรม
17 สิงหาคม 2547 14:30 น.
คนเมืองลิง
คนเราหนอรู้จักพอกันบ้างไหม
รู้จักให้คงจะลดปลดตัณหา
รู้จักละ รู้จักหยุด รู้จักรอก่อปัญญา
หมดปัญหามาเปรียบเทียบใครใคร
ได้สิ่งไหนให้พอใจในสิ่งนั้น
สาระพันสิ่งของต้องขานไข
ถ้าคนเรารู้ประมาณการสิ่งใด
อยู่ที่ไหนก็ไม่ทุกข์...สุขนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
2567
