21 กันยายน 2547 10:45 น.
คนเมืองลิง
เจอคำค่อนของคุณครูคือผู้เฒ่า
หาว่าเราอู้กลอนสะท้อนว่า
คนกปิขี้เกียจเบียดวิชา
คุณครูขาก็หนูเกร็งเขม็งเกลียว
เห็นครูบอกครูสอนให้อ่อนจิต
ก็ลูกศิษย์คิดเกรงว่าครูหน้าเขียว
ศิษย์เขียนกลอนอ่อนหัดชะมัดเชียว
ศิษย์นี้เสียวสันหลังไม่วางวาย
พอยิ่งเครียดยิ่งเวียนเขียนไม่ออก
ให้ช้ำชอกจะลอกเขาเอาหน้าขาย
ใครรู้เข้าเรานั้นพลันอับอาย
ไม่เป็นไรค่อยค่อยทำตามคำครู
โบราณว่าไว้...อายครูไม่รู้วิชา
ยอมหน้าหนามาเขียนเพื่อเรียนรู้
เพียงเท่านี้พอใช้ได้ไหมคะครู
ศิษย์ไม่อู้..แต่ศิษย์คิดเกรงใจ...อิอิ
13 กันยายน 2547 20:10 น.
คนเมืองลิง
คาสโนวา ล่ารักสาว ทั้งสาวแก่
ไม่เว้นแม้ แม่ม่าย ได้ทั้งเด็ก
ทำปากหวาน หลอกล่อ หนอคุณเมก
ทำเป็นเก๊ก ว่าหล่อเหลา แถมเร้าใจ
ทั้งคารม เฉียบคมเหลือ มาเหนือเมฆ
ที่คุณเมก เสกสรรค์ รำพันไว้
ขุดหลุมพราง วางกับดัก รักมากมาย
สาวหลงไหล ได้ปลื้ม ลืมไม่ลง
คาสโนวา น่ารัก และปากหวาน
แสนสำราญ หว่านเสน่ห์ เล่ห์ให้หลง
เป็นผู้ชาย อารมณ์ดี ที่ทะนง
ใครพบคง หลงไหล ได้ปลื้มทรวง
นามปากกา ว่าไว้ นายเมกกะ
ไม่ลดละ คอมเม้นท์ เน้นห่วงหวง
อ่านแล้วหลง คารม คมกรีดทรวง
หลงตกห้วง บ่วงรักพ่าย นายเมกเอย........
1 กันยายน 2547 23:07 น.
คนเมืองลิง
ดั่งสายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ
เธอไปแล้วไปลับไม่กลับหลัง
กระชากใจให้เศร้าร้าวประดัง
เป็นความหลังที่ฝังใจลืมไม่ลง
หากใจฉันบอบบางเหมือนดั่งแก้ว
คงแหลกแล้วแตกลุ่ยเป็นผุยผง
แม้นเก็บเศษรวมกันได้อย่างบรรจง
มันก็คงต่อได้ไม่เหมือนเดิม
แก้วที่มันร้าว ไม่นานก็คงจะแตก ใจที่มันร้าวไม่นานก็
คงแหลก แตกสลายไม่มีวันเหมือนเดิม..........
26 สิงหาคม 2547 17:58 น.
คนเมืองลิง
ทะเลเอย ไฉนไม่เคยหลับ
ดาววาววับ ไฉนไม่อับแสง
สายลมเอย ไฉนไม่สิ้นแรง
ตะวันทอแสง ไฉนไม่มืดมน
มนุษย์เอย ไฉนต้องต่อสู้
ความเป็นอยู่ ไฉนต้องสับสน
เกิดแก่เจ็บตาย ไฉนต้องดิ้นรน
หนีไม่พ้น ไฉนต้องกลัวเกรง
ไป ที่ไหนก็ได้อย่างใจคิด
ไม่ ยึดติดสิ่งใดให้ข่มเหง
กลับ สนุกสดชื่นให้ครื้นเครง
หลับ มีเพลงบรรเลงกล่อมให้นอน
ไม่ หลงในกิเลสเหตุปัญหา
ตื่น ตลอดปัญญาพาสั่งสอน
ฟื้น สติสัมปชัญญะให้แน่นอน
ไม่ คลายคลอนสอนสั่งอย่างตั้งใจ
มี ทาน ศีล ภาวนา สมาธิ
หนี ทิฐิกิเลสให้จงได้
ไม่ ประมาทเป็นทาสอารมณ์ใคร
พ้น เมื่อใดคงได้พบสัจธรรม
17 สิงหาคม 2547 14:30 น.
คนเมืองลิง
คนเราหนอรู้จักพอกันบ้างไหม
รู้จักให้คงจะลดปลดตัณหา
รู้จักละ รู้จักหยุด รู้จักรอก่อปัญญา
หมดปัญหามาเปรียบเทียบใครใคร
ได้สิ่งไหนให้พอใจในสิ่งนั้น
สาระพันสิ่งของต้องขานไข
ถ้าคนเรารู้ประมาณการสิ่งใด
อยู่ที่ไหนก็ไม่ทุกข์...สุขนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1359
