29 กันยายน 2548 20:18 น.
คนเมืองลิง
ถือกำเนิดเกิดในโลกใบนี้
ต่างวิถีชีวิตจะคิดฝัน
ต่างหนทางดำเนินเกินจำนรรจ์
ต่างฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อหลักชัย
ต่างชนชั้นต่างชาติต่างศาสนา
ต่างภาษาต่างแคว้นแดนอาศัย
ต่างวัฒนธรรมประเพณีถิ่นที่ใด
ต่างจิตใจต่างวาระต่างวิธี
ถือกำเนิดเกิดในโลกใบสวย
ต่างร่ำรวยสินทรัพย์นับเศรษฐี
มากอำนาจวาสนาและบารมี
หากชีวีไม่พอก็ร้อนกมล
ถือกำเนิดเกิดในโลกใบเศร้า
ต่างอับเฉาอัตคัดและขัดสน
ไร้เงินตราอาภัพเพราะอับจน
ต้องดิ้นรนชีวาอย่างอาดูร
ถือกำเนิดเกิดดับกับโลกนี้
ทุกชีวีต้องวางวายมลายสูญ
ร่วมแบ่งปันน้ำใจให้เพิ่มพูน
ความสมบูรณ์คืนสู่โลก..โศกมลาย
21 กันยายน 2548 10:08 น.
คนเมืองลิง
ฝ่าสายฝนทนหนาวกี่คราวครั้ง
น้ำตาหลั่งนองหน้ากี่คราหน
แม้นรันทดอดสูยังสู้ทน
เกิดเป็นคนไม่ย่อท้อชะตา
ถึงล้มลุกคลุกคลานทะยานต่อ
ไม่ร้องขอครวญคำพร่ำปัญหา
ผู้ใดช่วยสมเพชหรือเมตตา
ยืนด้วยขาอำนวยช่วยเจือจุน
หยัดยืนอยู่สู้ชะตาอย่างกล้าแกร่ง
ด้วยลำแข้งที่เอื้อและเกื้อหนุน
สร้างพลังแรงใจหมายเป็นทุน
เพื่อกระตุ้นให้จิตพิชิตชัย
ฝ่าสายฝนทนหนาวเท่าชีวิต
ผ่านถูกผิดเท่าค่าอายุขัย
ประสบการณ์ร้ายดีมีเพียงใด
เก็บเอาไว้เตือนตนบนสังวร
18 สิงหาคม 2548 15:25 น.
คนเมืองลิง
เร่งลดหุ่นหยุดกินกลัวสิ้นชีพ
แล้วเร่งรีบลดน้ำหนักกลัวตักษัย
ออกกำลังทุกรูปแบบแทบสิ้นใจ
เพื่อจะให้ไขมันนั้นลดลง
ใกล้ถึงวันนัดหมายพาใจหมาง
คงวายวางชีวิตด้วยพิษสง
หาทางออกอย่างไรให้พะวง
คงปลิดปลงแน่เราแสนร้าวราน
ถ้าน้ำหนักไม่ลงคงต้องลี้
หาทางหนีพ้นแคว้นแดนประหาร
ขืนอยู่ต่อคงสิ้นดวงวิญญาณ
เพราะสังขารอ้วนพีนี่กระไร
หวังไปตายดาบหน้าดีกว่าอยู่
ให้โลกรู้สุกรแสนอ่อนไหว
ว่าแล้วกลิ้งหลบลี้เพื่อหนีภัย
เอ๊ะนี่ใคร..ขวางทางกลางประตู
หมดทางหนีทีไล่ไปไม่รอด
คงม้วยมอดหมดเล้าแล้วเจ้าหมู
เพชรฆาตมาเยือนเหมือนริปู
บอกให้รู้ถึงฆาตวันสาร์ทจีน
25 กรกฎาคม 2548 22:13 น.
คนเมืองลิง
อุทาหรณ์สอนใจในปริศนา
ทำทีท่าหวังดีมีจุดหมาย
แต่เบื้องหลังร้ายลึกไม่นึกอาย
ซ่อนแผนร้ายเล่ห์กลคนหวังดี
กระดังงาลนไฟให้ความหอม
ภมรพร้อมดอมดมสมวิถี
แมลงหรือควรคู่หมู่มาลี
ดั่งสตรีคู่เคียงเพียงชายชาญ
หญิงสูงศักดิ์รักคนบนศักดิ์ศรี
รักความดีมั่นคงตรงหลักฐาน
เป็นสุภาพบุรุษสุดเปรียบปาน
ทั้งดวงมาลย์ให้เขาได้ครอบครอง
เรื่องหัวนอนปลายเท้าเล่าไม่เสร็จ
ความสำเร็จอันดีอยู่ที่สมอง
จะดูคนไม่ยากหากตรึกตรอง
เพียงหยั่งลองสำนึกรู้สึกดี
อย่าเอาตนริบัญญัติบรรทัดฐาน
อย่ากล่าวขานคำอสัตย์ให้บัดสี
จงวางตัวให้ห่างอเวจี
จะเป็นศรีแก่ตนบนโลกา
เป็นบทกลอนสอนใจให้อีกเรื่อง
หวังปลดเปลื้องดวงจิตริษยา
เพื่อประเทืองสติและปัญญา
เพื่อรักษากมลพ้นทางมาร
17 กรกฎาคม 2548 20:35 น.
คนเมืองลิง
ตีนกับตาอยู่กันมาแสนผาสุข
จะนั่งลุกยืนเดินเพลินหนักหนา
มาวันหนึ่งตีนทะลึ่งเอ่ยปรัชญา
ว่ามีคุณกว่าตาเสียจริงๆ
ตีนช่วยพาตาเที่ยวที่ต่างๆ
ตาจึงได้เที่ยวชมนางและช็อปปิ้ง
เพราะฉะนั้นดวงตาจงประวิง
ว่าตีนนี้เป็นสิ่งควรบูชา
ตาได้ฟังตีนคุยโม้ก็หมั่นไส้
จึงร้องออกบอกไปด้วยโทสา
ว่าที่ตีนเดินไปได้ก็เพราะตา
ดูมรรคาเศษแก้วหนามไม่ตำตีน
เพราะฉะนั้นตาจึงสำคัญกว่า
ตีนไม่ควรคิดจะมาดูหมิ่น
สรุปว่าตามีค่าสูงกว่าตีน
ทั่วธานีตีนไปได้ก็เพราะตา
ตีนได้ฟังให้คั่งแค้นแสนจะโกรธ
เร่งกระโดดออกไปใต้หน้าผา
เพราะอวดดีคุยเบ่งเก่งกว่าตา
ดวงชีวาจะดับไปไม่รู้เลย
ตาเห็นตีนทำเก่งเร่งกระโดด
ก็พิโรธแกล้งระงับหลับตาเฉย
ตีนพาตาถลาล้มทั้งก้มเงย
ตกผาเลยตายห่าทั้งตาตีน
วิวาทํ ภยโต ทิสฺวา อวิวาทญฺจ เขมโต
สมคฺคา สขิลา โหถ เอสา พุทฺธานุสาสนี
ท่านทั้งหลายเห็นความวิวาทโดยความเป็นภัย และเห็นความไม่วิวาท
โดยความเป็นธรรมอันเกษม(จากภัย)แล้ว จงเป็นผู้มีความพร้อมเพรียงกัน
มีความประณีประนอมกันเถิด นี้เป็นพุทธานุศาสนี
จากหนังสือ(ดับ)ความวุ่นวาย ทางสายเอก ของวัดทางสายเอก
หน้าส่วนตัว
4028
