2 มีนาคม 2554 23:19 น.
คนเดียวกัน
ยอมรับว่าต้องการหว่านเสน่ห์
ทำให้คนไขว้เขวเร่มาหลง
พอเขาคิดจริงจังมานั่งงง
บอกตรงตรงขอโทษโปรดอภัย
ที่เกี้ยวพาหว่านล้อมไปอ้อมโลก
เล่นบทโศกรำพันให้หวั่นไหว
ก็ไม่รู้มีหญิงคิดจริงใจ
ถึงแสนไกลสุดฟ้าจะมาเจอ
ขออภัยบางใครเพราะไม่รู้
เขารออยู่ตรงนี้ถ้ามีเผลอ
ไปต่อปากฝากคำล้ำละเมอ
ให้พร่ำเพ้ออ้อนออดตลอดมา
ขอเขียนกลอนต่อไปตามใจฝัน
เฝ้าจำนรรเรื่อยไปไม่ถือสา
เพราะอย่างไรก็เป็นเช่นมายา
เพียงวาจาลมลมมาพรมใจ
อันความรักเกิดได้ในทุกที่
แต่จะมีรักแท้แน่ที่ไหน
อย่าไปหลงยึดติดคิดมากไป
เขียนกลอนให้เป็นสุขเถิดทุกคน
หน้าส่วนตัว
1790
