พร่ำเพ้อละเมอครวญ ฤดิป่วนมิผ่อนคลาย เหลือที่จะหักหาย และก็ยิ่งจะร้อนรน มึนงงและสงสัย สิอะไรนะมาดล วนเวียนและเวียนวน บ่มิพ้นกมลไป ยินเพียงสำเนียงอ้อน ดนุวอนก็หวั่นไหว สุดจินตนาไกล สิจะไหลละหลั่งกาม ไม่เคยจะเห็นตัว และก็มัวสำราญตาม สร้างภาพอนงค์งาม กลยิ่งพิภพตรี ดูดู๋สิเป็นได้ จะอะไรนะปานนี้ หลงไหลและยินดี ณวจีมิคิดควร งมงายและงมเงา สติเจ้ามิทบทวน มายาจะมายวน ก็แหละเจ้าจะเขลาใย
หน้าส่วนตัว
1637
