22 ตุลาคม 2553 21:28 น.
คนเดียวกัน
...แอบรักสาวกาแฟสดจนหมดใจ
ทำอย่างไรได้มีเธอมาร่วมฝัน
จึงต้องกินกาแฟเธอทุกวัน
ฉันใจสั่นเพราะกาแฟหรือเพราะเธอ
21 ตุลาคม 2553 12:37 น.
คนเดียวกัน
มีบางคนอ่านกลอนแล้วอ่อนไหว
เพราะบางใครเขียนกลอนช่างอ่อนหวาน
ให้จับจิตติดตรึงซึ้งดวงมาน
อักษรสารทุกตัวจับขั้วใจ
นวลแสงส่องอัจกลับจับอักษร
แว่วลำนำคำกลอนที่อ่อนไหว
ขลุ่ยบรรเลงเพลงจันทร์อันนวลใย
ย้ำอาลัยสารสลักประจักษ์แด
เพียงจะมอบดวงใจให้คนเขียน
เฝ้าวนเวียนอ่านไปไม่แยแส
แม้รู้ดีว่าเราเขาไม่แล
เป็นเพียงแค่คนอ่านผู้ซานซม
คืนนี้ใจดวงน้อยสุดหงอยเหงา
คืนนี้เรากล้ำกลืนสุดขื่นขม
คืนนี้ใจลอยหายกับสายลม
ฝืนระทมตรมจิตคิดคร่ำครวญ
ด้วยสับสนวนเวียนจึงเขียนบอก
ด้วยช้ำชอกดวงใจคิดให้หวน
แต่กลอนเราไม่ล้ำในสำนวน
มีอาจชวนนวลนางมาข้างเรา
20 ตุลาคม 2553 13:28 น.
คนเดียวกัน
ยึดเอาบ้านกลอนไทยมาขายฝัน
เพื่อชี้แจงแจ่มจันทร์ที่มั่นหมาย
ด้วยไม่มีทางใดให้ระบาย
บอกว่าชายคนนี้มีรักจริง
จึงเขียนกลอนจากใจให้ตลอด
เพียงนงรามงามปลอดแม่ยอดหญิง
ไม่สิ้นไร้บทกลอนมาอ้อนอิง
หวังจะชิงดวงใจเธอไว้ครอง
ยึดเอาบ้านกลอนไทยมาใช้สื่อ
โปรดอย่าถืออารมณ์ผมสนอง
แม้มิอาจสมใจดังใฝ่ปอง
ยังขอจองพื้นที่ร่ายลีลา
ฝากบทกลอนแสนตลาดไม่ขาดสาย
อย่าเพ่อหน่ายกลอนเชยๆผมเลยหนา
ใครมีความคิดเห็นก็เม้นท์มา
ตามประสาเราท่านคนบ้านกลอน
19 ตุลาคม 2553 10:46 น.
คนเดียวกัน
วิถีแห่งภาษา
ลีลาแห่งอักษร
อนุภาพแห่งกาพย์กลอน
ภราดรแห่งกวี
ร่วมมือกันสร้างสรรค์
ร่วมกันมาเสริมศรี
สร้างสุขสังคมดี
สู่วิถีสังคมไทย
น้ำหมึกที่กระเซ็น
จะรวมเป็นธารน้ำใจ
คนยากจะผ่องใส
เราคนไทยไม่เบียดเบียน
เพาะพันธุ์เหล่านักคิด
เพาะผลิตเหล่านักเขียน
ความรู้เราหมุนเวียน
ดุจแสงเทียนส่องทั่วกัน
ให้โลกได้รับรู้
คนไทยอยู่อย่างสุขสันต์
ร้อยรสกวีวรรณ
ร้อยสัมพันธ์กวีไทย
18 ตุลาคม 2553 12:45 น.
คนเดียวกัน
มองไปไม้ร่วงรานจากก้านกิ่ง
ดั่งรักทิ้งทอดทรวงสุดห่วงหา
จึงครวญคร่ำร่ำไปในอุรา
นับเวลาผ่านคล้อยในรอยจินต์
ติดกับบ่วงห่วงรักเกินจักแก้
สะกิดแผลในจิตเป็นนิจสิน
เห็นสิ่งใดใจพาว่ากวิน
ชีพชาชินอยู่ไปให้ผ่านวัน
กระแสชีพวนวกอุทกไหล
กระแสใจวกวนบนทางฝัน
กระแสกลอนวอนเว้าเฝ้ารำพัน
กระแสกรรมใดนั้นพันธนา
สายลมพัดกิ่งใบไหวระบัด
สายน้ำซัดลอยไกลสุดใฝ่หา
ย้ำอาลัยใจร้าวทุกคราวครา
ฟายน้ำตาอาวรณ์เขียนกลอนไป
หน้าส่วนตัว
2189
